- 22 Mayıs 2020
- 269
- 159
- 23
- 29
- Konu Sahibi Zygomaticum
-
- #1
nasıl mücadele ediyorsunuz yaYalnız değilsin yani aynı durumda olanlar var biride benim
Yalnız olmak çok kötü bişey değilki. Günümüz ortamında güvenilir, dürüst, karşılıksız, menfaatsiz selam verecek kimse bulmak öyle kolay olmuyor ama insanlara da bir şans vermek gerekiyor. Gerçek hayatta 1 tane samimi arkadaş bulsan yeter. Bu arada neden hala 3.sınıfı bitiremedin, bir fikrin var mı? okuduğun bölümü sevmiyor olabilir misin? Belki bölüm değiştirebilirsin. Aslında hayatının en güzel yıllarındasın, eş yok, çocuk yok, sorumluluk yok. Yalnızlığınla barışmaya çalış, tek başına dışarıya çık, gez, dolaş, sonra hayal kur. Gelecekle ilgili,olunca mutlu olacağın hayaller olsun, çalışırken mesela, ilk maaşınla neler alacaksın? olmuş gibi, bir deftere yazabilirsin de.
Ya bence sen iyi durumdasın, bak ben ailemden uzak şehire evlendim, ailemi de göremiyorum, eşimle bazen sorunlarım oluyor, varlığı yokluğu bir diyorum, zaten burada daha arkadaş edinemedim, işe gireceğim dedim virüs çıktı, kpss gireyim bari çalışayım dedim bu süreçte çabuk sıkılıyorum. Ama gelecekten umudum var, bazı hedeflerim var, yalnızlığa alıştım, sevdiğim hobileri yapmaya çalışıyorum, sporu şart koydum kendime, sigarayı içkiyi bıraktım, depresif düşünmemeye çalışıyorum, kişisel gelişim kitapları okuyorum, alışveriş yapıyorum arada kendime ödül olarak, burada takılıyorum yemek yapıyorum, boş durmamaya güçlü olmaya çalışıyorum. Burcunuz nenasıl mücadele ediyorsunuz ya
Sizin durumunuz benden baya farklıymış ya,pek empati kuramadımYa bence sen iyi durumdasın, bak ben ailemden uzak şehire evlendim, ailemi de göremiyorum, eşimle bazen sorunlarım oluyor, varlığı yokluğu bir diyorum, zaten burada daha arkadaş edinemedim, işe gireceğim dedim virüs çıktı, kpss gireyim bari çalışayım dedim bu süreçte çabuk sıkılıyorum. Ama gelecekten umudum var, bazı hedeflerim var, yalnızlığa alıştım, sevdiğim hobileri yapmaya çalışıyorum, sporu şart koydum kendime, sigarayı içkiyi bıraktım, depresif düşünmemeye çalışıyorum, kişisel gelişim kitapları okuyorum, alışveriş yapıyorum arada kendime ödül olarak, burada takılıyorum yemek yapıyorum, boş durmamaya güçlü olmaya çalışıyorum. Burcunuz ne
Doktorum bana sosyal fobi demedi ama bazen aşırı özgüvensiz olabiliyorum.lise dönemimi anlatacak olursam çok farklı bir ortamı vardı.özel bir lise değildi ama gelenler hep seçilmiş gibiydi.onlarla aramda sınıf farkı vardı resmen ben bunu hissettim.yabancı dilde eğitimi vardı o konuda da çok zorlandım.ders başarımda düşünce iyice kötü oldum zincirleme reaksiyon gibi oldu.sosyal medyayla da hiç aram yok ama forumlarda kendimi anlatıyorum geneldeArkadaş edinmek gerçekten zor bir şey değil. Lisede öyle bir dönemden geçtim bilirim. Ama her şey gerçekten bir merhabaya bakıyor.
Sosyal fobim yok demişsiniz ama yine de ihtimal dahilinde değerlendireyim dedim, yüzyüze insanlarla kolay tanışamıyorsanız da, devir artık sosyal medya devri, arkadaşlık kurabileceğiniz çevrenizden insanlara oralardan da yaklaşıp samimiyet kurabilirsiniz.
Sosyal medyayı deneyin derim. Üniversitede hiç paylaşımınız olan kişiler yok mu? Varsa biraz samimiyet geliştirseniz?Doktorum bana sosyal fobi demedi ama bazen aşırı özgüvensiz olabiliyorum.lise dönemimi anlatacak olursam çok farklı bir ortamı vardı.özel bir lise değildi ama gelenler hep seçilmiş gibiydi.onlarla aramda sınıf farkı vardı resmen ben bunu hissettim.yabancı dilde eğitimi vardı o konuda da çok zorlandım.ders başarımda düşünce iyice kötü oldum zincirleme reaksiyon gibi oldu.sosyal medyayla da hiç aram yok ama forumlarda kendimi anlatıyorum genelde
48 yasindayim. Bu yasima kadar hayatimdan bir suru insan geldi gecti. Ilkokuldakiler ilkokulda kaldi. Isimlerini bile hatirlamiyorum. Lise ve ortaokuldakiler de okul bitince bitti. Bir iki tanesi sosyal medya hesabimda ekli o kadar. Universitedeki arkadaslar evlendi gitti. Kimi farkli sehirde kimi yurtdisinda is buldu. Herkes dagildi. Arada bir sosyal medyadan ne fotograflarini gorursen o kadar... Yani ne bekliyorsun ki? Hayatimiza giren insanlar sonsuza kadar bizimle kalmiyor ki. Herkes vazifesini yapinca gidiyor. Kimi ders veriyor bize, kimi buyutuyor bizi... bir meslegin olacak ne guzel. Yapacagin sey hayat yolunda ilerlemek. Hayat ihtiyacin olan insanlari o an karsina cikarir her zaman. Sonra da o insanlarin hayatindan cikmasi gerektigi zaman da cikarir. Bu hep boyle. Seninle bu yolculukta yaninda kalanlar da olacak, ayrilanlar da. Herkes gidebilir hayatindan da, seni terk etmeyen bir tek sen olacaksin. O yuzden en iyi kendinle gecinmek zorundasin. Sense kendine zulmediyorsun. Yalniz olmak da o kadar kotu degil. Sen keyfini cikarmayi bilememissin. En ozgur oldugun zamanlar....o ozgurlugunun keyfine bir varsan bak nasil ozguvenin geliyor, insanlari da nasil kendine cekiyorsun sonra..Merhabalar herkese,içimi dökmek istiyorum
Hiç arkadaşım yok diyebilirim.Çocukluk döneminde bile olmadı,o zamanlar bile hissediyordum yalnızlığı.Her ortamda sanki dışlanıyormuş gibi hissediyorum.Aslında sosyal fobi belirtilerim pek yok ama özgüvenim çok azaldı zamanla.
Kendimi derslere verdim hep ama içimde her zaman büyük bir boşluk vardı ve bu bazen o kadar bastırıyor ki..Kendi kendime hep diyorum nasıl bir insan bu kadar yalnız olabilir? Çok kötü hissediyorum açıkçası.Yapabildiğim tek şey doktora anlatmak ya da böyle forumlarda anlatmak oluyor
En çok üzüldüğüm noktalardan biriyse şu ana kadar en çok değer verdiğim akademik kariyer anlamında da kendimi mahvetmiş olmam.Bu anlamda çok büyük hedeflerim vardı ama onlardan da o kadar uzak kaldım kiçok büyük bir boşluktayım,çok zor dayanıyorum
Düzeleceğime dair hiç umudum kalmadı.bir an önce okulumu bitirmek istiyorum artık.yaşadığım şeylerden dolayı hala 3.sınıfım ve 3 senem var ve hiç bitmeyexek gibi geliyor.benden hiçbir şey olmayacak gibi geliyor kendime hiç güvenemiyorum
Bu mesaja böyle karşılık vermek istemezdim ama umudum kalmadıYazdıkların beni çok etkiledi ummadığın anda hayatın öyle bir değişir ki bir günde bile değişir öyle güzel dostluklar edinirsin ki yılların acısını 1 yılda bile çıkarırsın ummadığın anda hayatının aşkıyla karşılaşılaşıcaksın belki daha çok güzel günlerin var lütfen umutsuz olma herkesin hayatta güvendiği çok dostu yoktur zaten 1 ya da 2 kişi anca, okuluna odaklan kulüplere katıl sosyal sorumluluk projelerinde gönüllü olabilirsin ortamlara girmeye çalış amacın arkadaş edinme olmasın öylesine gir ortamlara amaç insanı yoruyor anı yaşa üniversite en güzel zamanların bak benim bir arkadaşım üniversitenin ilk yılını korkunç geçirmişti edindiği arkadaşlarla sürekli kavga ediyordu sorunlu bir ortamdaydı çok rahatsızdı bölümünü de asla sevmiyordu ilk yıl tekrar üni. hazırlandı aynı üniversitede istediği bölüme girdi ve o kadar güzel bir çevresi oldu ki birebir şahit oldum negatif düşünme her şey hiç beklemediğin anda öyle güzel değişir ki hep böyle gitçek diye bir şey yok benden sana tavsiye kesinlikle dil öğren cesaretini topla yurt dışı düşün work and travel gibi derslerle aran iyimiş bu süreçte kendini de geliştir salma öylee ne demiş Nazım Hikmet EN GÜZEL GÜNLERİMİZ DAHA YAŞAMADIKLARIMIZ
Yok sayılırSosyal medyayı deneyin derim. Üniversitede hiç paylaşımınız olan kişiler yok mu? Varsa biraz samimiyet geliştirseniz?
E o zaman yalnız mutlu olduğunuzu kabullenseniz? Sanırım sizinki çekingenlikten ziyade tercih. Okul dışı yakın arkadaşım, dostum diyebileceğiniz biri varsa gayet yeterli. Herkes sosyal olmak zorunda değil. Kimisi de daha sakin, izole şekilde mutlu oluyor.Yok sayılırders kaçırmam ama okula gittipim zaman da kimseyle konuşmuyorum genelde.kimse de benle konuşmuyor kolay kolay zaten çok kalabalık okul,herkes gruplara ayrılmış.
Sosyal medya bana çok uzak geliyor
48 yasindayim. Bu yasima kadar hayatimdan bir suru insan geldi gecti. Ilkokuldakiler ilkokulda kaldi. Isimlerini bile hatirlamiyorum. Lise ve ortaokuldakiler de okul bitince bitti. Bir iki tanesi sosyal medya hesabimda ekli o kadar. Universitedeki arkadaslar evlendi gitti. Kimi farkli sehirde kimi yurtdisinda is buldu. Herkes dagildi. Arada bir sosyal medyadan ne fotograflarini gorursen o kadar... Yani ne bekliyorsun ki? Hayatimiza giren insanlar sonsuza kadar bizimle kalmiyor ki. Herkes vazifesini yapinca gidiyor. Kimi ders veriyor bize, kimi buyutuyor bizi... bir meslegin olacak ne guzel. Yapacagin sey hayat yolunda ilerlemek. Hayat ihtiyacin olan insanlari o an karsina cikarir her zaman. Sonra da o insanlarin hayatindan cikmasi gerektigi zaman da cikarir. Bu hep boyle. Seninle bu yolculukta yaninda kalanlar da olacak, ayrilanlar da. Herkes gidebilir hayatindan da, seni terk etmeyen bir tek sen olacaksin. O yuzden en iyi kendinle gecinmek zorundasin. Sense kendine zulmediyorsun. Yalniz olmak da o kadar kotu degil. Sen keyfini cikarmayi bilememissin. En ozgur oldugun zamanlar....o ozgurlugunun keyfine bir varsan bak nasil ozguvenin geliyor, insanlari da nasil kendine cekiyorsun sonra..
Sen depresyona girmisdin. Bir doktordan yardim alman lazim. Bu saplantili duduncelerden cikman lazim.Hiç özgür hissetmiyorum beninsanlar gelip geçici biliyorum ama bu kadar da yalnız kalmak çok üzüyor beni.kendimi yabancı cisim gibi hissediyorum.hiç olmamam lazımmış sanki.hiç duygularım yokmuş gibi sanki.akademik olarak istediğim yerlere gelebilseydim birqz rahat olabilirdim belki ama ben her şey gibi onu da mahvettim
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?