- Konu Sahibi kIrmIzI_BaLIk
-
- #1
Merhaba,
Daha önce de burada dertlerimi paylaşmıştım okuyanlar bilir boşanıyorum. Eşim beni aldattı hem de beni de tanıyan biriyle.
Aldatılmak gerçekten çok kötü bir hismiş üstelik bizde sevgisizlikte vardı özellikle son sene yani bu geçtiğimiz sene hatta evliliğin başından beri son derece sevgisiz hissediyordum.
Hem bu sevgisizlik dolayısıyla da umursamazlık hem de aldatılma birleşince bende ne güven kaldı ne özgüven ne karşımdakine güven... kadınlık gururum eksilerde br insan olarak onurum haysiyetim eksilerde...
Boşanacağım adama karşı çok öfkeliyim. Evin kapısından çıktı ve hayatından çıktım! Ailesi de ailemi aramadı beni aramadılar onlarda sildi oysa kabahatli olan kendi oğulları.. Onlara da öfkeliyim!
Ayrıca o kadına karşı çok derin bir öfke var içimde. Hayalimde hep işkenceler yapıyorum ona nasıl daha çok acı çektiririm diye düşünüyorum rüyamda kabuslar görüyorum onu gırtlakladığımı dövdiğüğümü saçlarını yolduğumu görüyorum.
Sokakta mini etekli süslü kadınları görünce onlara karşı da öfkeyle doluyorum çünkü kocamın kafasını bulandıran yaratık minicik etekler giyen bir boya tenekesiydi. Kırmızı rujlardan da nefret ediyorum çünkü o sürer!
Dükkanlardaki mini etekleri kırmızı elbiseleri dekolte bluzleri yırtıp parçalamak istiyorum nefret ediyorum dükkanlardaki iç çamaşırlarını görünce öfke doluyorum. O kadının ayrılacağım adamla yatarken onları giydiğini hayal ediyorum. Ayrılacağım adamın çantasında prezervatifler bulmuştum şimdi markette böyle şeyler görünce de öfkeleniyorum!
Yolda yanında bir bayan olduğu halde bana bakan erkeklere de öfkeleniyorum tekmelemek suratına küfür etmek istiyorum.
Paşabahçeye girdim gezip kafamı dağıtmak için bardaklara bakarken midem bulandı kendi evim aldatılmışlığım geldi aklıma kusacak gibi oldum ve girdiğim hızla çıktım.
Sinirim ve öfkem o kadar büyüyor ki kendimi tırmalıyorum saçlarımı yoluyorum yumruğumu sıkmaktan tırmaklarım avucuma battı ve yara yaptım orayı. Kalabalık yolda yürürken insanlara yol verdim diye kendime kızdım sonrakilerin üstüne üstüne yürüdüm ne yol vericem dedim onlar bana yol versin! niye yol verdin diye kızdım kendime ne pasifsin dedim!
Ben hep böyle mi kalacağım ben herşeye sinirleniyorum herşeyden öfkeleniyorum bu normal mi bu geçmeyecek mi hasta mıyım ben yardım edin...
Daha önce de burada dertlerimi paylaşmıştım okuyanlar bilir boşanıyorum. Eşim beni aldattı hem de beni de tanıyan biriyle.
Aldatılmak gerçekten çok kötü bir hismiş üstelik bizde sevgisizlikte vardı özellikle son sene yani bu geçtiğimiz sene hatta evliliğin başından beri son derece sevgisiz hissediyordum.
Hem bu sevgisizlik dolayısıyla da umursamazlık hem de aldatılma birleşince bende ne güven kaldı ne özgüven ne karşımdakine güven... kadınlık gururum eksilerde br insan olarak onurum haysiyetim eksilerde...
Boşanacağım adama karşı çok öfkeliyim. Evin kapısından çıktı ve hayatından çıktım! Ailesi de ailemi aramadı beni aramadılar onlarda sildi oysa kabahatli olan kendi oğulları.. Onlara da öfkeliyim!
Ayrıca o kadına karşı çok derin bir öfke var içimde. Hayalimde hep işkenceler yapıyorum ona nasıl daha çok acı çektiririm diye düşünüyorum rüyamda kabuslar görüyorum onu gırtlakladığımı dövdiğüğümü saçlarını yolduğumu görüyorum.
Sokakta mini etekli süslü kadınları görünce onlara karşı da öfkeyle doluyorum çünkü kocamın kafasını bulandıran yaratık minicik etekler giyen bir boya tenekesiydi. Kırmızı rujlardan da nefret ediyorum çünkü o sürer!
Dükkanlardaki mini etekleri kırmızı elbiseleri dekolte bluzleri yırtıp parçalamak istiyorum nefret ediyorum dükkanlardaki iç çamaşırlarını görünce öfke doluyorum. O kadının ayrılacağım adamla yatarken onları giydiğini hayal ediyorum. Ayrılacağım adamın çantasında prezervatifler bulmuştum şimdi markette böyle şeyler görünce de öfkeleniyorum!
Yolda yanında bir bayan olduğu halde bana bakan erkeklere de öfkeleniyorum tekmelemek suratına küfür etmek istiyorum.
Paşabahçeye girdim gezip kafamı dağıtmak için bardaklara bakarken midem bulandı kendi evim aldatılmışlığım geldi aklıma kusacak gibi oldum ve girdiğim hızla çıktım.
Sinirim ve öfkem o kadar büyüyor ki kendimi tırmalıyorum saçlarımı yoluyorum yumruğumu sıkmaktan tırmaklarım avucuma battı ve yara yaptım orayı. Kalabalık yolda yürürken insanlara yol verdim diye kendime kızdım sonrakilerin üstüne üstüne yürüdüm ne yol vericem dedim onlar bana yol versin! niye yol verdin diye kızdım kendime ne pasifsin dedim!
Ben hep böyle mi kalacağım ben herşeye sinirleniyorum herşeyden öfkeleniyorum bu normal mi bu geçmeyecek mi hasta mıyım ben yardım edin...