- 23 Mart 2017
- 2.541
- 4.827
- 63
- Konu Sahibi goldstar535
-
- #21
aynı durumdaydım psikiyatriye gidip ilaca başladım iyi geldi valla, benimde eşim pek yardımcı değil, kızım bana çok düşkün ve çalışıyorum..Merhaba arkadaşlar
Ben oğluma karşı öfke kontrolsuzlugu yaşayan bir anneyim 2.5 yaşında bu güne kadar hiç vurmadim vurmam da ama çok bagiriyorum ve guzel meleğim benden çok korkuyoözelikle son 1 aydır bu durum böyle her uyuttugumda yüzüne bakıp aglayasim geliyo söz veriyorum kendime sabırlı olucam diye ama olmuyo lanet olsun oğlum asla kendi kendine oynamayan yanından 1 dk bile ayrılmayan bir çocuk odası var oyuncaktan yer kalmadı artık asla yalnız oynamaz ben hep oyun oynarım oynqmadigimda ağlar kiyamazdim 1 aydır öyle birşey oldu ki ben artık oynamak istemiyorum işlerim oluyo yoruluyorum aslında ondan tek istediğim yarım saat kendisi oynaması ama yok yapmiyo ben sabredip sabredip bir anda öyle bir bagiriyorum ki çocuk şok oluyo korkuyo ve tutup kolundan odasina koyuyorum burdan çıkmak yok falan bagiriyorum agliyo agliyo agliyo bugün babamı istiyom diye ağladı normalde babasina hiç düşgün değildir eve gelince bile sen git der babası da hiç ilgilenmez zaten ben de ağladım öyle diyince pismanliktan geberiyorum suan ama kendime engel olamıyorum sakin olamıyorum bi anda oluyo bagirmalarim 3 dk sonra pişman oluyorum o küçücük bedeniyle ağlarken bile bana sarılmak istiyo sarılıyorum ama kendimi affedemiyorum
Ilacin adini yazarmisiniz ozelden tabiki doktora danisacagizaynı durumdaydım psikiyatriye gidip ilaca başladım iyi geldi valla, benimde eşim pek yardımcı değil, kızım bana çok düşkün ve çalışıyorum..
eşime karşı da öfkem oluyordu..
bence acilen psikolojik destek alın..depresyondasınız çünkü..
ilacın adını yazmam doğru olmaz zaten reçeteli bir ilaç kafanıza göre alamazsınız, siz önce bir doktora gidin o sizi yönlendirir depresyonunda türleri var ona göre ilaç veriyorlar.Ilacin adini yazarmisiniz ozelden tabiki doktora danisacagiz
Tesekkur ederim.ilacın adını yazmam doğru olmaz zaten reçeteli bir ilaç kafanıza göre alamazsınız, siz önce bir doktora gidin o sizi yönlendirir depresyonunda türleri var ona göre ilaç veriyorlar.
Kreş gibi bir apartmanda oturuyoruz çok sansliyiz bu konuda 5 arkadasiz hergun toplanoyoruz yasitlar cocuklarimizda hafta ici 3 gün spora gidiyo yasitlariyla sosyalikte sıkıntımız yok ama evde kaldığımız tum zamanlarda benin le oynamak istiyor eline 1 tane oyuncak bile almaz oyun kurup oğlum şimdi ben geliyorum diyorum hemen oda kalkar benim işim bitene kadar oturur bekler beni cekistirir hadi oyun zamanı diye Babamız yok gibi yemeğini yer geçer tv başına bi gün aglasin sadece benim cocugumu diyip bende oturdum çocuk 1 saat ağladı cocuga bagiriyo niye agliyon git odada ağla diyo 1 gün markete gittik çocuk balkona çıkmış sesiz sesiz agliyo annem nerde diye öyle buldum çocuğu eve gelince
Oğlum da 19 aylık "bu bu?" diye herşeyi gösterip soruyor.bazen tüketiyorum tikaniyorum.oyun arkadaşı komşu akraba vs yok.parka götürüyorum ama iste yetmiyor çocuğa.Çok bunalmışsınız anlıyorum. Üzülmeniz pişman olmanız yine iyi bir şey. Pişkinlik de yapabilirdiniz.
Yarım saat asla kendi kendine oynamayacak önce bunu kabullenmekle başlayın. Yarım saat kendi kendine oynayan 2 buçuk yaş çocuğu yoktur. Anca telefon, tablet veya tv ye kitlenirler. Ki bu derece olmamalı.
Asla vermeyin demiyorum. Ama sınırlı tutarak bir kahve molası kadar verilebilir.
Gündüz uykusu yok mu?
Benim oğlum da 2,5 yaşında. Hep beni veya babasını oyun oynarken ister. Kendi kendine oyuna daldığı zamanlar azdır. O kadar alışmışım ki artık sessizlik olunca tedirgin olup gidip kontrol ediyorum.
Ben mesela uyuduğu zamanlarda hiç bir iş yapmadan önce kahve yapıp içerim. Bazen o uyurken yemek falan yapacaksam kahvemi de yanıma hazır ederim. Uyanıkken oturtmaz çünkü biliyorum.
Onun tek ihtiyacı olan şey ilgi. Etrafında beraber vakit geçireceği bir tek siz varsınız. Çocuklarımız yalnız büyüyor malesef.
Üzgünüm ama hareketli çocuklar öyle dakikalarca oturup boyama falan yapamazlar. Bunu kabullenmemiz şart.
Oğlum da 19 aylık "bu bu?" diye herşeyi gösterip soruyor.bazen tüketiyorum tikaniyorum.oyun arkadaşı komşu akraba vs yok.parka götürüyorum ama iste yetmiyor çocuğa.
Sizin gibi uyuduğunda yaptığım ilk şey bir çay bir kahve...gmtelefon WhatsApp görüşmesi ...başka türlü kafayı yiyecek gibi oluyorum.gecen haftalarda 1 hafta uyumadı gündüz kafayı yiyecektim.issizlik de tuzu biberi onca çalışma hayatından sonra.ha bir de tüp bebek ne zorluklarla aldık kucagimiza. Tüp bebek 2 kelime...kucağa almak 5 asilama 2 tüp bebek denemesi...psikolojimin de normal olmadığını biliyorum.kizmiyorum ona ama suratim asiliyor. O hiçbir şeyin farkında değil anne emme diye pacamda yavrum:) icim sızlıyor haline.sonra başlıyorum ağlamaya vs vs.ama
Kusura bakmayın sadece uyuduğunda ben de bir çay kahve yapıyorum demek için alintilamistim.yazdikca yazmışım.
Öncelikle çok yipranmissinjz çocuğunuz için kendisi daha aktif olacağı etkinlikler hazırlayın . Mesela basket atsın siz alkislayin gibi buna benzer çok etkinlik var sadece onun aktif olduğu. Ayrıca madem bu kadar yiprandiniz eşiniz destek olmalı gerekiyorsa izin kullansın neticede ikinizde o çocuğun ebeveynlerisinizMerhaba arkadaşlar
Ben oğluma karşı öfke kontrolsuzlugu yaşayan bir anneyim 2.5 yaşında bu güne kadar hiç vurmadim vurmam da ama çok bagiriyorum ve guzel meleğim benden çok korkuyoözelikle son 1 aydır bu durum böyle her uyuttugumda yüzüne bakıp aglayasim geliyo söz veriyorum kendime sabırlı olucam diye ama olmuyo lanet olsun oğlum asla kendi kendine oynamayan yanından 1 dk bile ayrılmayan bir çocuk odası var oyuncaktan yer kalmadı artık asla yalnız oynamaz ben hep oyun oynarım oynqmadigimda ağlar kiyamazdim 1 aydır öyle birşey oldu ki ben artık oynamak istemiyorum işlerim oluyo yoruluyorum aslında ondan tek istediğim yarım saat kendisi oynaması ama yok yapmiyo ben sabredip sabredip bir anda öyle bir bagiriyorum ki çocuk şok oluyo korkuyo ve tutup kolundan odasina koyuyorum burdan çıkmak yok falan bagiriyorum agliyo agliyo agliyo bugün babamı istiyom diye ağladı normalde babasina hiç düşgün değildir eve gelince bile sen git der babası da hiç ilgilenmez zaten ben de ağladım öyle diyince pismanliktan geberiyorum suan ama kendime engel olamıyorum sakin olamıyorum bi anda oluyo bagirmalarim 3 dk sonra pişman oluyorum o küçücük bedeniyle ağlarken bile bana sarılmak istiyo sarılıyorum ama kendimi affedemiyorum
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?