Öfke kontrolü

Oyledeguzel

Üye
Kayıtlı Üye
23 Ağustos 2013
752
8
16
İstanbul
Arkadaşlar benim öfke kontrolü sorunum var.
Hemen parlıyorum kan beynime sıçrıyor resmen ve verdiğim tepkilerde bir o kadar büyük.

Bu herkese karşı böyle değil sevdiklerime karşı böyleyim.
Haliyle çok yıpratıyor beni de, karşımdakini de.
Bir de hafife alıyor karşımdaki yine gereksizdir diye, huyu böyle zaten diye.

Hayır haklı iken haksız duruma düşüyorum.
Ne yapmak lazım?:2:
 
Sadece belli kişilere patlayıp diğerlerine kontrollü davranabiliyorsan aslında bu tam anlamıyla bir öfke kontrolü problemi değildir. İstediğinde kendini kontrol edebiliyorsun çünkü.

Öfke kontrolünün ilk aşaması öfkeni değil öfke hissettiğinde verdiğin tepkiyi kontrol etmektir. Bağırmadan önce 5 saniye bekleyebilmektir mesela. Ama ben sorunun öfke problemi olduğunu düşünmüyorum. Çevren seni bağırıp çağırıp sonra hoşgörülmeye alıştırmış bence.
 
Insan haksiz yere oldugunu dusununce bir de daha cok hircinlasiyor degil mi? Ben de cok cabuk sinirlenir hemen de sakinlesir(dim)im. Ozellikle ailemden "çok sinirlisin sakin ol fevri olma" gibi yorumları almaktan öyle bıkmıştım ki artık hayır öyle değilim diye açıklama yapmaktan da vazgeçmiştim. Kendi hayatıma atıldıktan sonra yaşadığım beni çok etkileyen olumsuz olaylardan sonra mı gelişti bu bende bilmiyorum ama kendimi telkin etmeyi öğrendim. Bunu her aşamada yapar oldum. Derin nefes alıp veriyorum o an içimden de güzel şeyler geçiriyorum mesela bir ay sonra tatile mi gidicem ne bileyim akşam dışarı mı çıkıcam onu aklıma getiriyorum sakin ol bak şöyle olacak sinirlenmene değmez vs gibi cümleler kuruyorum:) Çünkü şunu biliyorum o olay bir dakika gibi bir sürede olacak ve bitecek önüme bakacağım bu kadar. O an tepki koymamaya çalışıyorum bir şey dersem biliyorum kendimi gaza getiricem derin nefes alıyorum. Gerçekten işe yarıyor derlerdi de inanmazdım.

Ailem beni hala eskisi gibi düşündüğü için biraz sesimi yükseltsem yine aynı yorumlar bir de evin en küçüğüyüm hayatta büyümem gözlerinde Eşimden olsun arkadaşlarımdan olsun böyle yorum hiç duymadım. Şuan aynı evi paylaştığım insan (eşim) çok nadir de olsa sinirlenir ama o an tanıyamam onu ben de sakin kalırım içimden zaten pişman olacak derim ki öyle de olur.

Uzun oldu ama telkin yöntemini öneririm sana terazi arkadaşım
 

İşyerimde falan öyle değilim arkadaşlarım hatta süt dökmüş kedi zanneder beni.
Ama nazımı çekenlere karşı ise çok agresifim dediğin doğru sanırım.
Bunu değiştirmek istiyorum çünkü, benim iyi davranmam gereken insanlar öncelikle sevdiklerim.
 

hoşgelmişsin kendini başak sanan terazi

ben aynen senin dediğin bi gaza getiriyorum kendimi var ya üf aklın şaşar.
Karşımdaki daha düşünmeden ben suçluyorum düşün yani.
kura kura kuruyorum ve ailem olsun erkek arkadaşım olsun arkadaşlarım falan hepsi hemfikir; ben takıntılıyım.
Herşeye takıp kavga ediyorum.
İşte bunu değiştirmek istiyorum ben sevdiklerime pambık gibi olmak istiyorum.
 
valla benım herkese var öfkem gözüm hiçbir şeyi gormuyor hele bırı ufacık sınır olacagım bir şey desın zaman mekan farketmez rezalet cıkarabılırım o boyutta bende kendımden korkar oldum.. uzun yıllar zor gunler gecırdım bıraz ıcıme attım ben buna baglıyorum ınsallah çözümü olur bende yazılanları takıpteyım:)
 
Bişey söylemeden önce içinizden ona kadar sayıp derin bir nefes alın az da olsa sakinleşebilir daha doğru cümleler kurabilirsiniz belki. Ben çok sinirlendiğimde uygularım ise yarıyor en azından ilk aklıma geleni söylememiş oluyorum.
 
öfke kontrolü yapmak zorrr çok zorrrrr valla kendimden biliyorum geçende bahsettim deliriyorum sanki normalde çok sakinim neşeliyim falan bir an öyle bir an oluyoki ben ben değilim sanki içimde canavarla yaşamış biriyim elimde ne varsa fırlatıyorum bağırıp çağırıyorum sinirden alnımda damarlar çıkıo resmen ama son 2 hafta önce o anlar geldi gözümün önüne kendi kendime durum değerlendirmesi yaptım ayy dedim ne çirkin oluyorum ben öyle nasıl komikmişim kavga ederken öfkeliyken bide karşımdaki bana böyle yapsa diye baya uzun zaman düşündüm ve şimdi birşey canımı sıktığında oturup bir düşünüyorum derin derin nefes almaya çalışıyorum sanırım yavaş yavaş düzelicem azimliyim sende bu şekil dene bakalım
 

ahan da beni anlatıyor dedim.
son zamanlarda aynen boyleyim bende.

hayatınızda bazı olumsuz denebilecek degisiklikler oldu mu ?
ya da uzun suredir herhangi bir duruma/kisiye sabır gostemeye mi calısıyorsunuz?
aman baskalarını kırmayayım diye hep icinize mi atıyorsunuz? (sevdiginiz kisilerin sizin nazınızı cekebilecegini dusundugunuz icin de gun boyu birikim ufak sorunlarda patlıyor olabilir)
iletisim kurmaya calıstıgınız kisiden yanıt alamıyor, ufak bir kızgınlıgınız mı öfkeye donusuyor?

benzer durumları farklı zamanlarda yasadım,
ve tahammulum cogu seye azaldı,
profosyonel bir destek elbette iyi olacaktır ama henuz o buyutta olmadıgını dusundugum icin erteliyorum sahsen.

biraz gelisme gosterdim,
artık icimde eskisi kadar tutmuyorum,
sorunlarımı direkt paylasıyorum
veya o kadar buyutulecek bir sey degil telkininde bulunup umursamamaya calısıyorum.
kafamı dagıtacak beni mutlu edecek seylerle ilgileniyorum,
surekli baskalarının derdinin pesinde kosup kendimi unutacak sekilde davranmıyorum,
kendime ozel saatler veya bir gun ayırıyorum.
herkese sevdigim ve sevildigim kadar dengeli bir sekilde deger veriyor,
hayatımdaki onceliklerime gore haraket ediyorum.
bunlara ragmen arada kızgınlıklarım ve ani çıkışlarım oldugunda ozur dilemekten cekinmiyorum,
fakat bunun olmaması icin de bos zamanlarımda dogru nefes almayı kendime alıskanlık haline getiriyor
ve kızdıgım zaman saliseler icinde nefes ile beraber kendime sakin olmamı soyluyorum.

oncelikle bunun bir sorun oldugunu, sevdiklerini üzmek istemediginizi
ve durumu degistirmek istediginizi kabul etmelisiniz,
sonrasında cizum icin insan beyni kendiliginden her seyi yapmaya baslıyor
 
bir de kendinize yasadıklarınıza objektif bir degerlendirme yapmaya calısabilirsiniz,
ozelestiri benim hayatımdaki en temel seylerden biri,
ama ozguvenimi sarsacak sekilde yapmıyorum tabi ki.

bir insan degisir dunya degisir var ya,
aynen oyle!
kendinizdeki ufak degisiklikler sizin algılayısınızı, cevrenizi dunyanızı degistiriyor,
bu da digerlerinin hayatında farklı girdiler olarak farklı cıktıları saglıyor ve onlar da degismeye baslıyor

ugrasıyorum ben de, ama tam olarak becerebilmis degilim...
biraz da kendimi o kadar sıkmak istemedigimden sanırım,
her patlama birazcık rahatlama da yaratıyor
 
Aynı sıkıntıyı ben de yaşadım epey uzun bir süre, emdr tekniğini araştırın. Bu teknik bu tip problemlere çözüm sağlıyor.
 
benim de öfke kontrolü sorunum var. çözümünü bilen beri gelsin ama sayı saymayla, nefes almakla falan gelmesin :)) bunlar hiçbir işe yaramıyor bende çünkü... öfkemden sayı bile sayamıyorum..nefes almaktan başım dönüyor ama öfkeye bir faydası olmuyor.. başka çözümler olmalı
 

O zaman sen Yön Değiştirme adı verilen savunma mekanizması geliştiriyorsun. Patronundan azar işiten isçinin eşini azarlaması, kocasından azar işiten kadının çocukları azarlaması gibi
 

öyledegüzel ,bir an ben konu açtım sandım ,cidden bu benim işte 1 yorumları okudum pek elle tutulur bi yöntem göremedim .ama sakinlesmeyi basarırsan lütfen banada msj at ,yöntemini söyle .bazı olaylara öyle büyük tepkiler veririm ki ,aradan bi gün gectikten sonra ,yuhhh pompişko nasıl bagırdın öyle ,ne kadar çirkeflestin ,ben erkek olsaydım böyle bir karım olsaydı boşardım .diye kendi kendime konuşuyorum . ama işte o an için elde değil .
 

yaş ilerledikçe dinginleşeceksin biraz. burası kesin. bakacaksın geçmişe kızdığın şeylere hem gülüp hem de üzüleceksin. o zaman öfkeni kontrol etmeyi daha iyi öğreneceksin. çünkü anlayacaksın ki öfke anında yıkmak çok basit, peki ama geri yapmak??
üstünden bir uyku süresi geçirmeye çalış. yapamıyorsan ortamdan uzaklaş. ve tempolu yürü.
 
Aynı sorun bendede var sinirlendiğimde kendimi tutamıyorum gbii
hoş olmayan sözler sarfedebiliyorum karşı tarafa.
Ama kendimi frenliye frenliyi atlattım gibii.
Gerçekten sıkıntılı durum
Bende terazi burcuyum
 
Bende sizin gibiydim ama baktım bu bende saçmalamama sebep oluyor artık kendimi sakinleştirmenin yolunu buldum...
Susuyorum sessiz kalmak ve karşılık vermemek en büyük ceza
 
Bu bende de var maalesef
Eskiden daha çoktu hatta
Sevdiklerini üzdüğünü görünce ve yaş ilerledikçe tamamen geçmese de azaltabiliyosun ( istersen tabi )

Herkesin kendini oyalama şekli farklıdır
Ben sinirliysem, bilgisayarda oyun oynarım
Çok sinirliysem, mutfağa giderim hıncımı lavabodan alırım kazıyarak silerim işteysem arşive girerim o dosya senin bu koli bneim cumburlop Allah ne verdiyse

Zaten ilk anda tepki vermezsen, sonra sinirin geçmiş gitmiş oluyo:13:
 

anam denemeye hazırımda acayip kışkırtıyo beni bazen
sorun orda zaten tahrik edici unsur fazla
 

ben olsam bana ya ne halin varsa gör derdim kaç sefer düşün artık

ben biraz eyvallahsızım minnetsizim ama, minnetli olmak lazım nankör gibi davranmak hiç iyi bir şey değil.
insanları verdiği değere pişman etmek çok kötü bir şey bence.
bunu düşünmek lazım bence.
bir de verdiğim tepkiler artık o kadar uçarılaştı ki önem verdiğim bir konuya verecek tepki bulamıyorum yetmiyor çapı kesmiyor beni
e karşımdaki de "yine ne oldu" diyor haklı olarak.
kalite için, haklılığımızı yok etmemek için dikkat etmemiz lazım.
en basitinden sevdiklerimizi böyle hırpalamamak adına..
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…