- 18 Kasım 2022
- 536
- 802
- 18
- 30
- Konu Sahibi Bikupakahve
- #1
Merhabalar,
Ben küçüklükten beri çok fazla fiziksel ve sözel anlamda sevgi diline maruz kaldım. Şimdi diyeceksiniz ki bunda ne sorun var?
Babam bana babaannemin ismini bırakmış. Ben bu ismi benimseyemedim. Genelde insanlar bu isimle dalga geçti. İkinci ismim daha var. Genelde onu kullanıyorum. Babam ikinci isminle asla bana seslenmedi.. Babam annesine çok düşkün. Babaannem 50 yaşlarında vefat etmiş. Küçüklüğümden beri neredeyse her gün anlatır durur. Sadece bu değil sürekli geçmişinden, kavgalarından, nefretinden bahsediyor. Sürekli aynı türküleri açıp duruyor. Hayata ve insanlara karşı çok şüpheci. Paranoyak kişilik bozukluğu var kendisinde.. Çocukluğum pısırıklık içinde babamdan korkarak geçti.. Anneme karşı şüpheci tavırları beni de kardeşimi de çok üzüyordu..
Ben çocukken babam sürekli beni öpüp duruyordu. Böyle ıslak ıslak.. sakalları bata bata.. bu durum beni çok huzursuz ederdi. İstemesem beni çok terslerdi, azarlardı. Belki bazı arkadaşlar beni anlamayacak ama bu istemeden dokunma hali çocukluğumun en kötü taraflarından biriydi. Sadece yüzümü değil, elimi, kolumu, boynumu sürekli öperdi. Bu durumdan kaynaklı yetişkinlik hayatımda zorluklar yaşadım. Mesela eşim biraz fazla dokunda huzursuz oluyorum, bu duruma da ayrıca üzülüyorum.. Şimdi 28 yaşındayım. Babam hala beni kucağına oturtur elimi öper, yüzümü öper. Mesela babaannemin ismi Ayşe diyelim. Beni Ayşem Ayşem diyerek sever. Annesine duyduğu Özlemi bende arıyor… Ben bu duruma bir yandan üzülüyorum bir yandan sinir oluyorum.
Çünkü bir yanım babamın baskısından öfkesinden yılmış durumda.. diğer taraftan beni bu kadar seven insana karşı böyle öfke duygusu taşımak beni çok yıpratıyor.
Buraya yazma amacım dertleşmek.. böyle öfke ve sevgi arasında kalmış arkadaşlar konuşmak.
Ben küçüklükten beri çok fazla fiziksel ve sözel anlamda sevgi diline maruz kaldım. Şimdi diyeceksiniz ki bunda ne sorun var?
Babam bana babaannemin ismini bırakmış. Ben bu ismi benimseyemedim. Genelde insanlar bu isimle dalga geçti. İkinci ismim daha var. Genelde onu kullanıyorum. Babam ikinci isminle asla bana seslenmedi.. Babam annesine çok düşkün. Babaannem 50 yaşlarında vefat etmiş. Küçüklüğümden beri neredeyse her gün anlatır durur. Sadece bu değil sürekli geçmişinden, kavgalarından, nefretinden bahsediyor. Sürekli aynı türküleri açıp duruyor. Hayata ve insanlara karşı çok şüpheci. Paranoyak kişilik bozukluğu var kendisinde.. Çocukluğum pısırıklık içinde babamdan korkarak geçti.. Anneme karşı şüpheci tavırları beni de kardeşimi de çok üzüyordu..
Ben çocukken babam sürekli beni öpüp duruyordu. Böyle ıslak ıslak.. sakalları bata bata.. bu durum beni çok huzursuz ederdi. İstemesem beni çok terslerdi, azarlardı. Belki bazı arkadaşlar beni anlamayacak ama bu istemeden dokunma hali çocukluğumun en kötü taraflarından biriydi. Sadece yüzümü değil, elimi, kolumu, boynumu sürekli öperdi. Bu durumdan kaynaklı yetişkinlik hayatımda zorluklar yaşadım. Mesela eşim biraz fazla dokunda huzursuz oluyorum, bu duruma da ayrıca üzülüyorum.. Şimdi 28 yaşındayım. Babam hala beni kucağına oturtur elimi öper, yüzümü öper. Mesela babaannemin ismi Ayşe diyelim. Beni Ayşem Ayşem diyerek sever. Annesine duyduğu Özlemi bende arıyor… Ben bu duruma bir yandan üzülüyorum bir yandan sinir oluyorum.
Çünkü bir yanım babamın baskısından öfkesinden yılmış durumda.. diğer taraftan beni bu kadar seven insana karşı böyle öfke duygusu taşımak beni çok yıpratıyor.
Buraya yazma amacım dertleşmek.. böyle öfke ve sevgi arasında kalmış arkadaşlar konuşmak.
Bir yerde okumuştum, çocukluk hiç bir zaman içinden çıkamadığımız anayurt gibidir diyordu.
