- 10 Ağustos 2009
- 93
- 179
- 628
Arkadaşlar merhaba... Kulübü uzun zamandır takip eden sessiz üyelerden biriyim. Kimi zaman kafamı dağıtmak, kimi zaman dertlendiğim konularda benzer sıkıntılar yaşayanların deneyimlerinden yararlanmak, kimi zaman yemek tarifi veya güzellik sırları gibi bir sürü şey için bu sayfalarda geziniyorum. Bugün ise ilk kez yazmaya karar verdim, çünkü başlıkta da belirttiğim gibi sinirim tepemde ama öfkeyle kalkıp zararla oturmamak için derin nefesler eşliğinde başka sesler, başka görüşler arıyorum...
43 yaşındayım, bekarım, kamu'da çalışıyorum ve ailemden ayrı başka bir şehirde yaşıyorum. Mesleğim sebebiyle sosyal medyayı etkin olarak kullanmam gerekiyor. Twitter, facebook gibi. ama her ikisine sadece gerçekten arkadaşım veya iş arkadaşım olan isimleri kabul ederim vs...
Lise yıllarından bu yana bana takık olan biri var. Biraz anormal bir tipti. Sessiz ama hep benim bulunduğum ortamlarda dolanan, benimle ilgili bütün detayları takip eden, peşimden ayrılmayan... Aslında sıkılıp sinir oluyordum ama bir yandan da acıdığım için ve tabii tacizkar bir tavrı olmadığından sabrettim, terslemedim, aşağılamadım ama asla aramızdaki mesafeyi aşıp bana hislerini söylemesine de izin vermedim. üniversiteyi kazanıp istanbul'a geldikten sonra okul kapılarında beni beklerken bunu bulmaya başladığımda durumun sandığımdan da ciddi olduğunu görüp, artık onunla görüşmek istemediğimi çünkü ilgisinin beni rahatsız ettiğini söyledim. "Ben arkadaşınım, arkadaşımı görmeye gelemez miyim?" şeklinde üste çıkmaya çalıştıysa da yüz vermedim, sonra ki bir kaç gelişinde de tanımıyormuş gibi yanından geçtim gittim ve yıllar içinde izimi kaybettirdim...
Sonra Facebook ile birlikte bu da ortaya çıktı. Bir mesaj yazıp arkadaşlık gönderdi. Tamamen arkadaşça ifadelerle filan. Artık çocuk değiliz, bunca yıldan sonra kırmayayım diyerek kabul ettim. Etmez olaydım. Sayfamda yazılan veya yapılan her yorumun altında bu. Listemdeki bütün arkadaşlarıma ve kuzenlerime arkadaşlık daveti göndermeler, grup halindeki bütün fotoğrafların altına "yakında inşallah ben de aranızda olurum, hep birlikte eğleniriz" yorumları, duvarımda yazdığı aşk kokan şiiirler vs... Yaptıklarından rahatsız olduğumu ve kendisiyle kesinlikle görüşmeyeceğimi belirten bir mesaj yazarak, listemden çıkardım. Defalarca yeniden arkadaşlık isteği gönderdi. Ortak lise arkadaşlarımın sayfalarında bana "o malum kişi beni istemese de, çok kırsa da, o eski malum böyle dese de" gibi ifadelerle beni onunla iletişime geçmeye zorladı. Yapmadım, sabrettim, hatta bir iki lise arkadaşım onu açık olarak payladı, bu arada bana mesajlar yazmayı sürdürdü, üstü kapalı intihar imaları yaptı filan. Sonunda facebook'ta engelleme diye bir şey olduğunu öğrenerek tamamen görünmez oldum.
Şimdi beni twitterda bulmuş, hemen takip etmeye başlamış. Sürekli mesajlar atıyor, sürekli benim yazıştığım insanları listesine ekleyip bizim aramızdaki konuşmaya kendi çapında katılmaya çalışıyor (ki bu yazışmalar işle ilgili, programlar, konuklar vs.), bu arada yine lise arkadaşlarıma da "eski malum arkadaşlar bizi unutsa da" gibi abuk subuk kendince özlü sözler yazıyor. ve bunu sürekli ama sürekli ama sürekli yapıyor... Ve ben sessizliğimi korumaya çalışıyorum ama son noktaya geldim. İçim köpürüyor, döşen bir mesaj, ne arsızlığını, ne yapışkanlığını, ne tacizlerini yanına bırakma diyor ama...
Neyse, çok uzun oldu. Bunaldım derken sizi de bunalttım. İçinizde böyle manyaklarla karşılaşan oldu mu, olduysa kurtulmak için yaptınız merak ettim... :44:
43 yaşındayım, bekarım, kamu'da çalışıyorum ve ailemden ayrı başka bir şehirde yaşıyorum. Mesleğim sebebiyle sosyal medyayı etkin olarak kullanmam gerekiyor. Twitter, facebook gibi. ama her ikisine sadece gerçekten arkadaşım veya iş arkadaşım olan isimleri kabul ederim vs...
Lise yıllarından bu yana bana takık olan biri var. Biraz anormal bir tipti. Sessiz ama hep benim bulunduğum ortamlarda dolanan, benimle ilgili bütün detayları takip eden, peşimden ayrılmayan... Aslında sıkılıp sinir oluyordum ama bir yandan da acıdığım için ve tabii tacizkar bir tavrı olmadığından sabrettim, terslemedim, aşağılamadım ama asla aramızdaki mesafeyi aşıp bana hislerini söylemesine de izin vermedim. üniversiteyi kazanıp istanbul'a geldikten sonra okul kapılarında beni beklerken bunu bulmaya başladığımda durumun sandığımdan da ciddi olduğunu görüp, artık onunla görüşmek istemediğimi çünkü ilgisinin beni rahatsız ettiğini söyledim. "Ben arkadaşınım, arkadaşımı görmeye gelemez miyim?" şeklinde üste çıkmaya çalıştıysa da yüz vermedim, sonra ki bir kaç gelişinde de tanımıyormuş gibi yanından geçtim gittim ve yıllar içinde izimi kaybettirdim...
Sonra Facebook ile birlikte bu da ortaya çıktı. Bir mesaj yazıp arkadaşlık gönderdi. Tamamen arkadaşça ifadelerle filan. Artık çocuk değiliz, bunca yıldan sonra kırmayayım diyerek kabul ettim. Etmez olaydım. Sayfamda yazılan veya yapılan her yorumun altında bu. Listemdeki bütün arkadaşlarıma ve kuzenlerime arkadaşlık daveti göndermeler, grup halindeki bütün fotoğrafların altına "yakında inşallah ben de aranızda olurum, hep birlikte eğleniriz" yorumları, duvarımda yazdığı aşk kokan şiiirler vs... Yaptıklarından rahatsız olduğumu ve kendisiyle kesinlikle görüşmeyeceğimi belirten bir mesaj yazarak, listemden çıkardım. Defalarca yeniden arkadaşlık isteği gönderdi. Ortak lise arkadaşlarımın sayfalarında bana "o malum kişi beni istemese de, çok kırsa da, o eski malum böyle dese de" gibi ifadelerle beni onunla iletişime geçmeye zorladı. Yapmadım, sabrettim, hatta bir iki lise arkadaşım onu açık olarak payladı, bu arada bana mesajlar yazmayı sürdürdü, üstü kapalı intihar imaları yaptı filan. Sonunda facebook'ta engelleme diye bir şey olduğunu öğrenerek tamamen görünmez oldum.
Şimdi beni twitterda bulmuş, hemen takip etmeye başlamış. Sürekli mesajlar atıyor, sürekli benim yazıştığım insanları listesine ekleyip bizim aramızdaki konuşmaya kendi çapında katılmaya çalışıyor (ki bu yazışmalar işle ilgili, programlar, konuklar vs.), bu arada yine lise arkadaşlarıma da "eski malum arkadaşlar bizi unutsa da" gibi abuk subuk kendince özlü sözler yazıyor. ve bunu sürekli ama sürekli ama sürekli yapıyor... Ve ben sessizliğimi korumaya çalışıyorum ama son noktaya geldim. İçim köpürüyor, döşen bir mesaj, ne arsızlığını, ne yapışkanlığını, ne tacizlerini yanına bırakma diyor ama...
Neyse, çok uzun oldu. Bunaldım derken sizi de bunalttım. İçinizde böyle manyaklarla karşılaşan oldu mu, olduysa kurtulmak için yaptınız merak ettim... :44: