• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Oğlum gidiyor

TozsuzPembe

Aktif Üye
Kayıtlı Üye
23 Haziran 2023
677
1.199
43
Merhaba hanımlar.Uzun süredir aranızdayım ancak ilk kez işin içinden çıkamayıp konu açıyorum belki aynı süreçlerden geçenler olmuştur.Oğlum 22 yaşında gecen yıl okulunu bitirdi ve fena sayılmayacak bir mevkide işe başladı.Evcimen, ailesine düşkün , sakin bir çocuk.Uzun süredir kız arkadaşı var onunla vakit gecirir öyle başkaca cıkıp gezeyim demez.Ailece iyi anlaşırız beraber yaparız çoğu şeyi.Benimle arkadaş gibidir evde yardımcıdır, dert ortağıdır.Yakın zamanda farklı bir sehirden iyi bir iş teklifi aldı.Sartları oldukça iyi ona keza riskleride fazlaca bir iş.Düşündükçe denemeye karar verdi.Ilerisi icin iyi olur bu yasta risk almazsam ne zaman alacağim dedi ve işi kabul etti.Gönlüm hic istemesede önüne geçmek istemedim kararı ona bıraktım.Bugüne kadar okul dahil hic ayrı yaşamadık tek yaşama tecrübesi yok, yemek yapmayı bilmez.Zaman yaklaştıkca boğazımdaki yumru büyüdü sanki.Mantığım, büyüdü artık başının çaresine bakmayı öğrenecek, ileride evlenicek ömür boyu yanında olmayacak diyor ama anne tarafım hic bilmediği bir şehirde yapayalnız olmasını kaldıramıyor.Evlenseydi hic degilse eşi var yanında tesellisi vardı ama kız arkadaşınıda bırakıyor burada mecburen.Konuşunca gözleri doluyor oda endişeli görebiliyorum ama denemeden bilemem bir daha böyle fırsatım olmayabilir deyip duygularını bastırıyor.Nasıl alışacağım bilmiyorum odasına girince bile tuhaf oluyorum.Benim gibi bu süreçleri yaşayanlar var mı ? Neler tavsiye edersiniz ?
 
Merhaba hanımlar.Uzun süredir aranızdayım ancak ilk kez işin içinden çıkamayıp konu açıyorum belki aynı süreçlerden geçenler olmuştur.Oğlum 22 yaşında gecen yıl okulunu bitirdi ve fena sayılmayacak bir mevkide işe başladı.Evcimen, ailesine düşkün , sakin bir çocuk.Uzun süredir kız arkadaşı var onunla vakit gecirir öyle başkaca cıkıp gezeyim demez.Ailece iyi anlaşırız beraber yaparız çoğu şeyi.Benimle arkadaş gibidir evde yardımcıdır, dert ortağıdır.Yakın zamanda farklı bir sehirden iyi bir iş teklifi aldı.Sartları oldukça iyi ona keza riskleride fazlaca bir iş.Düşündükçe denemeye karar verdi.Ilerisi icin iyi olur bu yasta risk almazsam ne zaman alacağim dedi ve işi kabul etti.Gönlüm hic istemesede önüne geçmek istemedim kararı ona bıraktım.Bugüne kadar okul dahil hic ayrı yaşamadık tek yaşama tecrübesi yok, yemek yapmayı bilmez.Zaman yaklaştıkca boğazımdaki yumru büyüdü sanki.Mantığım, büyüdü artık başının çaresine bakmayı öğrenecek, ileride evlenicek ömür boyu yanında olmayacak diyor ama anne tarafım hic bilmediği bir şehirde yapayalnız olmasını kaldıramıyor.Evlenseydi hic degilse eşi var yanında tesellisi vardı ama kız arkadaşınıda bırakıyor burada mecburen.Konuşunca gözleri doluyor oda endişeli görebiliyorum ama denemeden bilemem bir daha böyle fırsatım olmayabilir deyip duygularını bastırıyor.Nasıl alışacağım bilmiyorum odasına girince bile tuhaf oluyorum.Benim gibi bu süreçleri yaşayanlar var mı ? Neler tavsiye edersiniz ?
Gidene kadar ev işi yemek vs öğret derim bu zamana kadar bilmemesi hata. Biraz büyüsün yuvadan ucsun arada gider gelirsin sen de. Ne evlenmesi bu yaşta ayrıca
 
Koca adam olmuş, bebek gibi görmeyin artık.

Bu devirde karnını doyuracak kadar yemek yapamayan insanın zekasında bir sorun vardır. Bu çocuk okulunu bitirip iş sahibi olduğuna göre zeka yönünden bir kısıtı yok. Yani kendine bakıp yemeğini falan yapabilir.

İnsanlar 17-18 yaşında ailesinden ayrılıp başka şehirlere okumaya gidiyorlar. Onlardan 4-5 yaş büyük oğlunuz için bu denli endişelenmeniz bence normal değil.
 
Merhaba hanımlar.Uzun süredir aranızdayım ancak ilk kez işin içinden çıkamayıp konu açıyorum belki aynı süreçlerden geçenler olmuştur.Oğlum 22 yaşında gecen yıl okulunu bitirdi ve fena sayılmayacak bir mevkide işe başladı.Evcimen, ailesine düşkün , sakin bir çocuk.Uzun süredir kız arkadaşı var onunla vakit gecirir öyle başkaca cıkıp gezeyim demez.Ailece iyi anlaşırız beraber yaparız çoğu şeyi.Benimle arkadaş gibidir evde yardımcıdır, dert ortağıdır.Yakın zamanda farklı bir sehirden iyi bir iş teklifi aldı.Sartları oldukça iyi ona keza riskleride fazlaca bir iş.Düşündükçe denemeye karar verdi.Ilerisi icin iyi olur bu yasta risk almazsam ne zaman alacağim dedi ve işi kabul etti.Gönlüm hic istemesede önüne geçmek istemedim kararı ona bıraktım.Bugüne kadar okul dahil hic ayrı yaşamadık tek yaşama tecrübesi yok, yemek yapmayı bilmez.Zaman yaklaştıkca boğazımdaki yumru büyüdü sanki.Mantığım, büyüdü artık başının çaresine bakmayı öğrenecek, ileride evlenicek ömür boyu yanında olmayacak diyor ama anne tarafım hic bilmediği bir şehirde yapayalnız olmasını kaldıramıyor.Evlenseydi hic degilse eşi var yanında tesellisi vardı ama kız arkadaşınıda bırakıyor burada mecburen.Konuşunca gözleri doluyor oda endişeli görebiliyorum ama denemeden bilemem bir daha böyle fırsatım olmayabilir deyip duygularını bastırıyor.Nasıl alışacağım bilmiyorum odasına girince bile tuhaf oluyorum.Benim gibi bu süreçleri yaşayanlar var mı ? Neler tavsiye edersiniz ?
Anne değilim. Evlat olarak cevap verebilirim.
Ayrılık elbette zor ama tam tersi hiç ayrılmayıp aynı evde olsanız bu sefer çocuğunuz sorumluluk nedir bilmeyecekti. Bir yumurta bile kıramayacaktı. İnsan başka şehirde tek başınayken hem evin hem işin onca sorumluluğu onu öyle bir büyütüp olgunlaştırıyor ki inanamazsınız. Bunu kendimden biliyorum. :)

Çocuğunuzun sorumluluk sahibi, her şeyiyle kendine yetebilen bir adam, iyi bir eş ve aile babası olmasını istiyorsanız bu ayrılığa dayanmanız gerekir. İlk başlarda çok zor olur ama zamanla alışırsınız.
 
Merhaba hanımlar.Uzun süredir aranızdayım ancak ilk kez işin içinden çıkamayıp konu açıyorum belki aynı süreçlerden geçenler olmuştur.Oğlum 22 yaşında gecen yıl okulunu bitirdi ve fena sayılmayacak bir mevkide işe başladı.Evcimen, ailesine düşkün , sakin bir çocuk.Uzun süredir kız arkadaşı var onunla vakit gecirir öyle başkaca cıkıp gezeyim demez.Ailece iyi anlaşırız beraber yaparız çoğu şeyi.Benimle arkadaş gibidir evde yardımcıdır, dert ortağıdır.Yakın zamanda farklı bir sehirden iyi bir iş teklifi aldı.Sartları oldukça iyi ona keza riskleride fazlaca bir iş.Düşündükçe denemeye karar verdi.Ilerisi icin iyi olur bu yasta risk almazsam ne zaman alacağim dedi ve işi kabul etti.Gönlüm hic istemesede önüne geçmek istemedim kararı ona bıraktım.Bugüne kadar okul dahil hic ayrı yaşamadık tek yaşama tecrübesi yok, yemek yapmayı bilmez.Zaman yaklaştıkca boğazımdaki yumru büyüdü sanki.Mantığım, büyüdü artık başının çaresine bakmayı öğrenecek, ileride evlenicek ömür boyu yanında olmayacak diyor ama anne tarafım hic bilmediği bir şehirde yapayalnız olmasını kaldıramıyor.Evlenseydi hic degilse eşi var yanında tesellisi vardı ama kız arkadaşınıda bırakıyor burada mecburen.Konuşunca gözleri doluyor oda endişeli görebiliyorum ama denemeden bilemem bir daha böyle fırsatım olmayabilir deyip duygularını bastırıyor.Nasıl alışacağım bilmiyorum odasına girince bile tuhaf oluyorum.Benim gibi bu süreçleri yaşayanlar var mı ? Neler tavsiye edersiniz ?
Sonuç olarak orda bir ev tutacaktı. Sık sık yanına gidersiniz zamanla alışırsınız. O nun için çok iyi bence..

21 yaşında bir oğlum var kendimi sizin yerine koydum gerçekten çok zor bir durum ama onun için iyi olacak inşallah..
 
Gidene kadar ev işi yemek vs öğret derim bu zamana kadar bilmemesi hata. Biraz büyüsün yuvadan ucsun arada gider gelirsin sen de. Ne evlenmesi bu yaşta ayrıca
Iki güne gidiyor maalesef vaktimiz yok ani gelişen bir durum.Yani cız bız şeyleri yapabilir sanırım.
 
Annem ben üniversiteyi şehir dışında kazanınca okuma seneye girersin demişti, şimdi çok şükür ki mezun oldum
Hala keşke okumasaydın vs diyor bazen
Çok şükür ki kendi işimi kurdum kendi ayaklarımın üzerinde duruyorum kimseye muhtaç değilim. Bu dönemde insan çevresine değil kendisine güvenmeli
Aile evinden ayrılmak karakteri çok olumlu etkiliyor. Sizin için olumsuz olabilir. Birçok şeye tepkisi değişir sizden farklılaşır ama bu onun karakteri için çok daha önemli
Bence kendi ayakları üzerinde durabileceği bir hayat kuracağı için mutlu olmalısınız.
Bir ekmeğin içine domates peynir koyar karnını doyurur, yemek en basit çözülecek şey.
 
Iki güne gidiyor maalesef vaktimiz yok ani gelişen bir durum.Yani cız bız şeyleri yapabilir sanırım.
Neyse gittiği yerde öğrenir mecbur ama böyle prens ve prensesler yetiştirmeyi bırakalım artık lütfen hanımlar...
 
Koca adam olmuş, bebek gibi görmeyin artık.

Bu devirde karnını doyuracak kadar yemek yapamayan insanın zekasında bir sorun vardır. Bu çocuk okulunu bitirip iş sahibi olduğuna göre zeka yönünden bir kısıtı yok. Yani kendine bakıp yemeğini falan yapabilir.

İnsanlar 17-18 yaşında ailesinden ayrılıp başka şehirlere okumaya gidiyorlar. Onlardan 4-5 yaş büyük oğlunuz için bu denli endişelenmeniz bence normal değil.
İlk ayrılık ondandır belki zor gelmesi.Illaki karnını doyuracak kadar et tavuk türü tava yemeklerini yapabilir.Yaşayana kadar bende sizin gibi düşünebilirdimde başa gelince öyle olmayabiliyor yaşıt çocukları olanlar anlayabilir.
 
İyi işte ayaklarının üzerinde durabilmesi, farklı kültürler görebilmesi, ufkunun açılabilmesi, kendi kendine bakabilmeyi öğrenmesi için önünde bir yol açılmış. Oğlunuzun adına sevinin. Nice gençler iş diye maaş diye yurtdışına, askere, tehlikeli görevlere gidiyor. Onlar da ana kuzusu.
 
Kendi ayakları üstünde duracak,parasını kazanacak. İçinde ki hüznü at bir kenara. Oğluna yansıtma. Senin ona güç verip destek olman lazım. :)
Teşekk
Artık gitmesi lazım evi de yemeği de öğrenir

Annem ben üniversiteyi şehir dışında kazanınca okuma seneye girersin demişti, şimdi çok şükür ki mezun oldum
Hala keşke okumasaydın vs diyor bazen
Çok şükür ki kendi işimi kurdum kendi ayaklarımın üzerinde duruyorum kimseye muhtaç değilim. Bu dönemde insan çevresine değil kendisine güvenmeli
Aile evinden ayrılmak karakteri çok olumlu etkiliyor. Sizin için olumsuz olabilir. Birçok şeye tepkisi değişir sizden farklılaşır ama bu onun karakteri için çok daha önemli
Bence kendi ayakları üzerinde durabileceği bir hayat kuracağı için mutlu olmalısınız.
Bir ekmeğin içine domates peynir koyar karnını doyurur, yemek en basit çözülecek şey.
İyi işte ayaklarının üzerinde durabilmesi, farklı kültürler görebilmesi, ufkunun açılabilmesi, kendi kendine bakabilmeyi öğrenmesi için önünde bir yol açılmış. Oğlunuzun adına sevinin. Nice gençler iş diye maaş diye yurtdışına, askere, tehlikeli görevlere gidiyor. Onlar da ana kuzusu.
Farkındayım bu sebeple kararına saygı duyuyorum hayatını kendi kararlarına göre yaşasın istiyorum.
 
Ona yansıtmamaya çalışın, çünkü biz çocuklar olarak ebeveynlerimizin üzülmesi bizi de etkiliyor sonuçta o da kendine bir düzen kuracak şehir dışında, onun içinde kolay bir süreç değil
En azından gözünün önünde ağlamamaya çalışın
Evde yas havası olmasın
Bir zamanlar çocuğunuzun yerinde olduğum için size böyle tavsiyelerde bulunabilirim
 
Back
X