Teşekkür ederim öyle yapmaya çalışıyorum elimden geldiğince.Ona yansıtmamaya çalışın, çünkü biz çocuklar olarak ebeveynlerimizin üzülmesi bizi de etkiliyor sonuçta o da kendine bir düzen kuracak şehir dışında, onun içinde kolay bir süreç değil
En azından gözünün önünde ağlamamaya çalışın
Evde yas havası olmasın
Bir zamanlar çocuğunuzun yerinde olduğum için size böyle tavsiyelerde bulunabilirim
Arkadaşları var elbette ama öyle sürekli vakit gecirmez arada gezer gelirler maca falan giderler Fazla zamani olmuyor olduğunda da kız arkadasıyla vakit gecirmek istiyor.Sevgilisi dışında hiç arkadaşı yok mu çocuğunuzun? 22 yaşında kendi parasını kazanan bir genç arkadaşlarıyla tatile gitmek ister, gezip dolaşmak ister. Bi yaştan sonra çocukları salmak lazım yaa.
Evet evini tuttu cok şükür.Yaşıt olduğu icin anladıgınızı düşünüyorum, zor gercekten teşekkur ederim.Sonuç olarak orda bir ev tutacaktı. Sık sık yanına gidersiniz zamanla alışırsınız. O nun için çok iyi bence..
21 yaşında bir oğlum var kendimi sizin yerine koydum gerçekten çok zor bir durum ama onun için iyi olacak inşallah..
Siz herşeyi bizimle yapar yazınca, hiç arkadaşı yok diye düşündüm nedense. İlk zamanlar alışması zor olur bu yüzden ilk zamanlar biraz sık gidersiniz yanına. Zamanla sıklığı azaltır kendi hayatını kurmasını izlersiniz. İlk ayrılışınız olduğu için bu kadar hassassınız muhtemelen, zamanla alışıyorsunuz.Arkadaşları var elbette ama öyle sürekli vakit gecirmez arada gezer gelirler maca falan giderler Fazla zamani olmuyor olduğunda da kız arkadasıyla vakit gecirmek istiyor.
Ne mutlu size umarım bizde bu sureci güzel şekilde atlatırız.Derdim evladımı paylaşamamak değil asla.Kendininde hic gitmediği bir sehirde yalnız yaşayacak olması.Hicbir tanıdıgı arkadası olmaması.Yani başına bisey gelse tek basina olması.Bunun dısında bir endisem yok.Elbetteki öğrenecek zamanla.22 yaşında birinden bahsediyorsunuz 2 değil. Ben 23 yaşımda kız başıma Anadolu’nun kuş uçmaz kervan geçmez yerinde öğretmenliğe başladım iyi ki de başlamışım. Ayrıca gelininiz olsam sizden korkarım oğlunuzu kimseyle paylaşamayan kv vaybı var tam sizde..
Umarım feci kaynana olmamFeci bir kaynana potansiyeliniz var kusura bakmayın. Koca adam yemek yapmayı bile bilmiyor sonra evlenince karılarına eziyet. Prenses erkek yetiştirmeyin böyle. Biraz ayakları üzerinde durmayı öğrensin.
Bu yaşa kadar öğrenmediyse bu yaştan sonra öğrenecek yemek yapmayı, çamaşır yıkamayı. Hatta öğrensin bi zahmet.Merhaba hanımlar.Uzun süredir aranızdayım ancak ilk kez işin içinden çıkamayıp konu açıyorum belki aynı süreçlerden geçenler olmuştur.Oğlum 22 yaşında gecen yıl okulunu bitirdi ve fena sayılmayacak bir mevkide işe başladı.Evcimen, ailesine düşkün , sakin bir çocuk.Uzun süredir kız arkadaşı var onunla vakit gecirir öyle başkaca cıkıp gezeyim demez.Ailece iyi anlaşırız beraber yaparız çoğu şeyi.Benimle arkadaş gibidir evde yardımcıdır, dert ortağıdır.Yakın zamanda farklı bir sehirden iyi bir iş teklifi aldı.Sartları oldukça iyi ona keza riskleride fazlaca bir iş.Düşündükçe denemeye karar verdi.Ilerisi icin iyi olur bu yasta risk almazsam ne zaman alacağim dedi ve işi kabul etti.Gönlüm hic istemesede önüne geçmek istemedim kararı ona bıraktım.Bugüne kadar okul dahil hic ayrı yaşamadık tek yaşama tecrübesi yok, yemek yapmayı bilmez.Zaman yaklaştıkca boğazımdaki yumru büyüdü sanki.Mantığım, büyüdü artık başının çaresine bakmayı öğrenecek, ileride evlenicek ömür boyu yanında olmayacak diyor ama anne tarafım hic bilmediği bir şehirde yapayalnız olmasını kaldıramıyor.Evlenseydi hic degilse eşi var yanında tesellisi vardı ama kız arkadaşınıda bırakıyor burada mecburen.Konuşunca gözleri doluyor oda endişeli görebiliyorum ama denemeden bilemem bir daha böyle fırsatım olmayabilir deyip duygularını bastırıyor.Nasıl alışacağım bilmiyorum odasına girince bile tuhaf oluyorum.Benim gibi bu süreçleri yaşayanlar var mı ? Neler tavsiye edersiniz ?
18’ime yeni basmıştım hiç bilmediğim, hiç tanıdığım olmayan bir şehirde yalnız yaşamaya başladığımda. Oğlunuzla yaşıt kız çocukları bile bu yaşa kadar 10 ülke gezip erasmusla ya da okumaya falan giderek bilmedikleri ülkelerde aylarca, yıllarca yaşadılar. Yaşıtı çocuğu olanlar yazsın demişsiniz ancak bizlerin ya da oğlunuz yaşında ayakları yere basan gençlerin anneleri anne değil mi yani? Fazla abartıyorsunuz. Koca adam başının çaresine bakar. Bağımlı anne sendromu diyorum ben buna.Ne mutlu size umarım bizde bu sureci güzel şekilde atlatırız.Derdim evladımı paylaşamamak değil asla.Kendininde hic gitmediği bir sehirde yalnız yaşayacak olması.Hicbir tanıdıgı arkadası olmaması.Yani başına bisey gelse tek basina olması.Bunun dısında bir endisem yok.Elbetteki öğrenecek zamanla.
Korkularınızı anlıyorum,annelik zor zanaat bebekliği ,çocukluğu,yetişkinliği,kendi başına düzen kurma evresi hep bir yürek çarpıntısı hep bir kaygı ...Annelik gerçekten delilik o kaygı telaş hiç geçmiyor sadece bastırmayı çocuğunuzun arkasında durmayı deneyin. Bırakın gitsin düşe kalka öğrenecek, kötü bir şey olsa yanınızda otururken olur. Artık hayatın sorumluluğunu alma zamanı Umarım başarılı ve mutlu olur Sizde zamanla bu duruma alışırsınız....Merhaba hanımlar.Uzun süredir aranızdayım ancak ilk kez işin içinden çıkamayıp konu açıyorum belki aynı süreçlerden geçenler olmuştur.Oğlum 22 yaşında gecen yıl okulunu bitirdi ve fena sayılmayacak bir mevkide işe başladı.Evcimen, ailesine düşkün , sakin bir çocuk.Uzun süredir kız arkadaşı var onunla vakit gecirir öyle başkaca cıkıp gezeyim demez.Ailece iyi anlaşırız beraber yaparız çoğu şeyi.Benimle arkadaş gibidir evde yardımcıdır, dert ortağıdır.Yakın zamanda farklı bir sehirden iyi bir iş teklifi aldı.Sartları oldukça iyi ona keza riskleride fazlaca bir iş.Düşündükçe denemeye karar verdi.Ilerisi icin iyi olur bu yasta risk almazsam ne zaman alacağim dedi ve işi kabul etti.Gönlüm hic istemesede önüne geçmek istemedim kararı ona bıraktım.Bugüne kadar okul dahil hic ayrı yaşamadık tek yaşama tecrübesi yok, yemek yapmayı bilmez.Zaman yaklaştıkca boğazımdaki yumru büyüdü sanki.Mantığım, büyüdü artık başının çaresine bakmayı öğrenecek, ileride evlenicek ömür boyu yanında olmayacak diyor ama anne tarafım hic bilmediği bir şehirde yapayalnız olmasını kaldıramıyor.Evlenseydi hic degilse eşi var yanında tesellisi vardı ama kız arkadaşınıda bırakıyor burada mecburen.Konuşunca gözleri doluyor oda endişeli görebiliyorum ama denemeden bilemem bir daha böyle fırsatım olmayabilir deyip duygularını bastırıyor.Nasıl alışacağım bilmiyorum odasına girince bile tuhaf oluyorum.Benim gibi bu süreçleri yaşayanlar var mı ? Neler tavsiye edersiniz ?
yemek yapmayı bilmiyorsa da öğrenir ne var ki yemek yapmakta? internette tonla tarif var zaten bakar yapar. 22 yasında üniversite mezunu sonucta belli bir birikime sahip. cok abartıyorsunuz. ama yok diyorsanız ki başlayacağı işin hayati riskleri var, o zaman bir sey diyemem ama tek yasayacak olması onun ileride ilişkisi için de çok daha iyi olacaktırMerhaba hanımlar.Uzun süredir aranızdayım ancak ilk kez işin içinden çıkamayıp konu açıyorum belki aynı süreçlerden geçenler olmuştur.Oğlum 22 yaşında gecen yıl okulunu bitirdi ve fena sayılmayacak bir mevkide işe başladı.Evcimen, ailesine düşkün , sakin bir çocuk.Uzun süredir kız arkadaşı var onunla vakit gecirir öyle başkaca cıkıp gezeyim demez.Ailece iyi anlaşırız beraber yaparız çoğu şeyi.Benimle arkadaş gibidir evde yardımcıdır, dert ortağıdır.Yakın zamanda farklı bir sehirden iyi bir iş teklifi aldı.Sartları oldukça iyi ona keza riskleride fazlaca bir iş.Düşündükçe denemeye karar verdi.Ilerisi icin iyi olur bu yasta risk almazsam ne zaman alacağim dedi ve işi kabul etti.Gönlüm hic istemesede önüne geçmek istemedim kararı ona bıraktım.Bugüne kadar okul dahil hic ayrı yaşamadık tek yaşama tecrübesi yok, yemek yapmayı bilmez.Zaman yaklaştıkca boğazımdaki yumru büyüdü sanki.Mantığım, büyüdü artık başının çaresine bakmayı öğrenecek, ileride evlenicek ömür boyu yanında olmayacak diyor ama anne tarafım hic bilmediği bir şehirde yapayalnız olmasını kaldıramıyor.Evlenseydi hic degilse eşi var yanında tesellisi vardı ama kız arkadaşınıda bırakıyor burada mecburen.Konuşunca gözleri doluyor oda endişeli görebiliyorum ama denemeden bilemem bir daha böyle fırsatım olmayabilir deyip duygularını bastırıyor.Nasıl alışacağım bilmiyorum odasına girince bile tuhaf oluyorum.Benim gibi bu süreçleri yaşayanlar var mı ? Neler tavsiye edersiniz ?
Teşekkür ederim,umarım herşey güzel olurKorkularınızı anlıyorum,annelik zor zanaat bebekliği ,çocukluğu,yetişkinliği,kendi başına düzen kurma evresi hep bir yürek çarpıntısı hep bir kaygı ...Annelik gerçekten delilik o kaygı telaş hiç geçmiyor sadece bastırmayı çocuğunuzun arkasında durmayı deneyin. Bırakın gitsin düşe kalka öğrenecek, kötü bir şey olsa yanınızda otururken olur. Artık hayatın sorumluluğunu alma zamanı Umarım başarılı ve mutlu olur Sizde zamanla bu duruma alışırsınız....
Eskiden dogu koylerinde 18-20 yaslarinda ise yeni baslamis ebeler olurdu. Hala var mi bilmiyorum.22 yaşında birinden bahsediyorsunuz 2 değil. Ben 23 yaşımda kız başıma Anadolu’nun kuş uçmaz kervan geçmez yerinde öğretmenliğe başladım iyi ki de başlamışım. Ayrıca gelininiz olsam sizden korkarım oğlunuzu kimseyle paylaşamayan kv vaybı var tam sizde..
Evet internetten bakarım olmadi tarif edersin görüntülü ararım diyoryemek yapmayı bilmiyorsa da öğrenir ne var ki yemek yapmakta? internette tonla tarif var zaten bakar yapar. 22 yasında üniversite mezunu sonucta belli bir birikime sahip. cok abartıyorsunuz. ama yok diyorsanız ki başlayacağı işin hayati riskleri var, o zaman bir sey diyemem ama tek yasayacak olması onun ileride ilişkisi için de çok daha iyi olacaktır
Güzelmiş
allah yolunu açık etsin, oğlunuzdan bu şansı esirgemeyin. etrafımda ailesinden ayrı yaşayan ne kadar tanıdığım varsa hepsi kendini keşfetmiş, hem özel hem de iş anlamında başarılı insanlar. iyi düşünün her şey iyi olacaktırEvet internetten bakarım olmadi tarif edersin görüntülü ararım diyorSavunma sanayi üzerine , riskleri yüksek ama denemeden bilemez bizede destek olmak düşüyor mecburen.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?