- 2 Ekim 2023
- 4.556
- 19.275
- 138
- Konu Sahibi TozsuzPembe
-
- #61
ben de aile evinden lise için ayrıldım. ailemin öyle kolay kolay gelemeyeceği bir yere gittim ve bir daha da aile evine dönmedim.
İlk doğum vakamı 20 yaşında köy evinde yaptırmıştım
3 yıllık fakülte yok . Fakülteler en az 4 yıllık.ebelik, hatırladığım kadarıyla üç yıllık bir fakülte idi. ayrıca İstanbul'daki birçok özel hastanenin doğum servislerine gittiğinizde henüz 20 yaşında ebe ve hemşirelerle karşılaşıyorsunuz. 37 yaşında ilk bebeğini doğuran ve dolayısıyla emzirmeyi beceremeyen arkadaşıma sıksa kendi kızı olacak yaşta bir hemşire yardım etti. aslında çok da başarılı oldu.
Ailemden 13 yaşında ayrılan benMerhaba hanımlar.Uzun süredir aranızdayım ancak ilk kez işin içinden çıkamayıp konu açıyorum belki aynı süreçlerden geçenler olmuştur.Oğlum 22 yaşında gecen yıl okulunu bitirdi ve fena sayılmayacak bir mevkide işe başladı.Evcimen, ailesine düşkün , sakin bir çocuk.Uzun süredir kız arkadaşı var onunla vakit gecirir öyle başkaca cıkıp gezeyim demez.Ailece iyi anlaşırız beraber yaparız çoğu şeyi.Benimle arkadaş gibidir evde yardımcıdır, dert ortağıdır.Yakın zamanda farklı bir sehirden iyi bir iş teklifi aldı.Sartları oldukça iyi ona keza riskleride fazlaca bir iş.Düşündükçe denemeye karar verdi.Ilerisi icin iyi olur bu yasta risk almazsam ne zaman alacağim dedi ve işi kabul etti.Gönlüm hic istemesede önüne geçmek istemedim kararı ona bıraktım.Bugüne kadar okul dahil hic ayrı yaşamadık tek yaşama tecrübesi yok, yemek yapmayı bilmez.Zaman yaklaştıkca boğazımdaki yumru büyüdü sanki.Mantığım, büyüdü artık başının çaresine bakmayı öğrenecek, ileride evlenicek ömür boyu yanında olmayacak diyor ama anne tarafım hic bilmediği bir şehirde yapayalnız olmasını kaldıramıyor.Evlenseydi hic degilse eşi var yanında tesellisi vardı ama kız arkadaşınıda bırakıyor burada mecburen.Konuşunca gözleri doluyor oda endişeli görebiliyorum ama denemeden bilemem bir daha böyle fırsatım olmayabilir deyip duygularını bastırıyor.Nasıl alışacağım bilmiyorum odasına girince bile tuhaf oluyorum.Benim gibi bu süreçleri yaşayanlar var mı ? Neler tavsiye edersiniz ?
Büyük oğlum 19 yaşında. Geçen Eylül ayına kadar hiç yanımızdan ayrılmışlığı yoktu. Evcimen bir çocuk. Dışarı hayatı hiç olmadı. Biz onu eğitim için Almanya’ya gönderdik. Üstelik kendi başına gitti. İki buçuk ay dilini bilmediği bir ülkede tek başınaydı. Dün döndü. Bir süreliğine yanımızda yine. Ama eğitimini orada devam etmek istiyor. Gider mi kalır mı bilemem ama şunu çok iyi biliyorum. Benim oğlum büyümüşMerhaba hanımlar.Uzun süredir aranızdayım ancak ilk kez işin içinden çıkamayıp konu açıyorum belki aynı süreçlerden geçenler olmuştur.Oğlum 22 yaşında gecen yıl okulunu bitirdi ve fena sayılmayacak bir mevkide işe başladı.Evcimen, ailesine düşkün , sakin bir çocuk.Uzun süredir kız arkadaşı var onunla vakit gecirir öyle başkaca cıkıp gezeyim demez.Ailece iyi anlaşırız beraber yaparız çoğu şeyi.Benimle arkadaş gibidir evde yardımcıdır, dert ortağıdır.Yakın zamanda farklı bir sehirden iyi bir iş teklifi aldı.Sartları oldukça iyi ona keza riskleride fazlaca bir iş.Düşündükçe denemeye karar verdi.Ilerisi icin iyi olur bu yasta risk almazsam ne zaman alacağim dedi ve işi kabul etti.Gönlüm hic istemesede önüne geçmek istemedim kararı ona bıraktım.Bugüne kadar okul dahil hic ayrı yaşamadık tek yaşama tecrübesi yok, yemek yapmayı bilmez.Zaman yaklaştıkca boğazımdaki yumru büyüdü sanki.Mantığım, büyüdü artık başının çaresine bakmayı öğrenecek, ileride evlenicek ömür boyu yanında olmayacak diyor ama anne tarafım hic bilmediği bir şehirde yapayalnız olmasını kaldıramıyor.Evlenseydi hic degilse eşi var yanında tesellisi vardı ama kız arkadaşınıda bırakıyor burada mecburen.Konuşunca gözleri doluyor oda endişeli görebiliyorum ama denemeden bilemem bir daha böyle fırsatım olmayabilir deyip duygularını bastırıyor.Nasıl alışacağım bilmiyorum odasına girince bile tuhaf oluyorum.Benim gibi bu süreçleri yaşayanlar var mı ? Neler tavsiye edersiniz ?
3 yıllık fakülte yok . Fakülteler en az 4 yıllık.
20 yaşında ebe değildir.. muhtemelen stajyer ebedir. Ya da sağlık meslek mezunudur ve sml mezunları ebelere yardımcı olarak çalışırlar.
Özel hastanede ebe yetersizse bu meslek lisesi mezunlarına ebelik yaptirabilirler buna bi şey diyemem.
Ebelik mezunları hemsire olarak okudukları üniversitenin hastanesinde kpss süreci olmadan çalışırlar. Ebe olarak devlet hastanesi ve asm lere atanmak için kpss şartı var.
Ben ögretmenim. 8.siniflara lise tercihi yaptırdım. Biliyorum işleyişi.
Aslında olmasi gerekenden çok olani yazdım. Yani Türkiyede ebe olma konusundaki durum bu şu an.açıkçası bu bir tek türkiyede böyle ve bencr sebebi işsizliği azaltmak.
kabul ediyorum eğitimin süresinin 4 yıla çıkması doğru bir adım ama “lise mezunu çocuğa can emanet edilmez” demek haksız bir genelleme. Yıllarca sağlık meslek liselerinden mezun olup işini çok iyi yapan binlerce ebe vardı hala da var. mesele mezuniyet değil, mesela ben almanyaya taşındıktan sonra gördüm , meslek yapmak dedikleri sistemle 16–17 yaşındaki gençler sağlık alanında hem okul okuyup hem hastanelerde çalışarak meslek öğreniyor
bizde de 1 netle bile üniversiteye girilebiliyor ve bu yüzden üniversite öğrenci sayısı şiştiği için işsizlik düşük görünüyor. Bu yüzden “üniversite okudu” demek kendiliğinden kalite garantisi olmuyor. Önemli olan eğitim süresi değil, eğitimin niteliği.
Benim annemde kız çocuğum var diyip konu sahibi gibi drama yapmadı o yüzden 17-18imde bile dünyanın bi ucuna gitsem orada tek başıma ayakta dururum özgüveni vardı. Anne tavrı çok önemli gerçektenben de aile evinden lise için ayrıldım. ailemin öyle kolay kolay gelemeyeceği bir yere gittim ve bir daha da aile evine dönmedim.
Hayır. Böyle bir çabam yok. Öyleyse öyledir. Ben ülkedeki durumdan bahsettim. Aksini görmüş olmanız ebelerin ,ebelik fakültesi okuduğu gerçeğini değiştirmiyor.3 yıllık Aktüarya bölümü mevcut idi bir düzenleme gelmediyse. bunlar maalesef lisans ve önlinsan programlarının arasına sıkışan belirsiz bölümler oluyor. ben de ebeliğin bir dönem böyle olduğunu hatırlıyorum nedense.
gittiğimiz hastane de üniversite hastanesi falan değildi. çok iyi biliyorsunuz ama bizim yaşadığımızı da yalanlayamazsınız herhalde :)
Hayır. Böyle bir çabam yok. Öyleyse öyledir. Ben ülkedeki durumdan bahsettim. Aksini görmüş olmanız ebelerin ,ebelik fakültesi okuduğu gerçeğini değiştirmiyor.
Yapmayın Allah aşkına koca adam olmuş, millet çocuğunu liseye yatılı gönderiyor.yemek yapmayı bilmez derke açlıktan ölecek değil ya. Bırakın kendi başının çaresine baksın.Merhaba hanımlar.Uzun süredir aranızdayım ancak ilk kez işin içinden çıkamayıp konu açıyorum belki aynı süreçlerden geçenler olmuştur.Oğlum 22 yaşında gecen yıl okulunu bitirdi ve fena sayılmayacak bir mevkide işe başladı.Evcimen, ailesine düşkün , sakin bir çocuk.Uzun süredir kız arkadaşı var onunla vakit gecirir öyle başkaca cıkıp gezeyim demez.Ailece iyi anlaşırız beraber yaparız çoğu şeyi.Benimle arkadaş gibidir evde yardımcıdır, dert ortağıdır.Yakın zamanda farklı bir sehirden iyi bir iş teklifi aldı.Sartları oldukça iyi ona keza riskleride fazlaca bir iş.Düşündükçe denemeye karar verdi.Ilerisi icin iyi olur bu yasta risk almazsam ne zaman alacağim dedi ve işi kabul etti.Gönlüm hic istemesede önüne geçmek istemedim kararı ona bıraktım.Bugüne kadar okul dahil hic ayrı yaşamadık tek yaşama tecrübesi yok, yemek yapmayı bilmez.Zaman yaklaştıkca boğazımdaki yumru büyüdü sanki.Mantığım, büyüdü artık başının çaresine bakmayı öğrenecek, ileride evlenicek ömür boyu yanında olmayacak diyor ama anne tarafım hic bilmediği bir şehirde yapayalnız olmasını kaldıramıyor.Evlenseydi hic degilse eşi var yanında tesellisi vardı ama kız arkadaşınıda bırakıyor burada mecburen.Konuşunca gözleri doluyor oda endişeli görebiliyorum ama denemeden bilemem bir daha böyle fırsatım olmayabilir deyip duygularını bastırıyor.Nasıl alışacağım bilmiyorum odasına girince bile tuhaf oluyorum.Benim gibi bu süreçleri yaşayanlar var mı ? Neler tavsiye edersiniz ?
Evet tam olarak öyle.Oglumu paylaşamamak gibi bir düşünce degil bazılarının anladığı gibi o bir ruh hastalıgı bana göre.Şuan evlilik çağında değil hic gitmediği bir şehirde yaşamaya başlayacak ve bir tane bile tanıdığı yok.Evlilik çağı olsa eşiyle giderdi benim içim daha rahat olurdu eşi var yanında derdim.Yeni bir ortam ,yalnız yaşam bunlar kolay değil.Alışma sürecinde yaşayabilecekleri konusunda endişeliyim sadece.Anladığınıza sevindimBen sizi anlıyorum, yalnız kalacağı ve zorluk yaşayacağı korkusu bana kalırsa çok normal. Derdiniz bu olmasa evlenip gitseydi demezdiniz bazı yorumlarda gördüm. Üzülmemeye çalışın, zamanla alışırsınız.
Görüntülü konuşursunuz, yanınızda gibi hissedersiniz bir nebze..Arada siz yanına gidersiniz arada o gelir. Youtube'dan yemek videosu seyrederek yemek yapamayan olmaz merak etmeyin. Başta ona basit tarifler atarsınız , YouTubedan bulup whatsaptan gönderirsiniz o da alışır kendi bulur yapar sonraları, açlıktan kim ölmüş mutlaka doyurur karnını. Ama anne kalbi tabii ayrılık zor gelir. Mutlu olun, bu yaşta iş güç sahibi olmuş , hayatının dizginlerini eline alıyor. Allah'a emanet olsun, canınızı sıkmayınIki güne gidiyor maalesef vaktimiz yok ani gelişen bir durum.Yani cız bız şeyleri yapabilir sanırım.
Ne mutlu size.Umarım bende yakın zamanda bu evreye gelebilirimBüyük oğlum 19 yaşında. Geçen Eylül ayına kadar hiç yanımızdan ayrılmışlığı yoktu. Evcimen bir çocuk. Dışarı hayatı hiç olmadı. Biz onu eğitim için Almanya’ya gönderdik. Üstelik kendi başına gitti. İki buçuk ay dilini bilmediği bir ülkede tek başınaydı. Dün döndü. Bir süreliğine yanımızda yine. Ama eğitimini orada devam etmek istiyor. Gider mi kalır mı bilemem ama şunu çok iyi biliyorum. Benim oğlum büyümüş
Yalnız bu sistem yeni geldi 99lu arkadaşım lise mezunu hemşire atandı daha önce 2 yıllık bile vardı şuan hala lise mezunu sağlıkçı atanıyor3 yıllık fakülte yok . Fakülteler en az 4 yıllık.
20 yaşında ebe değildir.. muhtemelen stajyer ebedir. Ya da sağlık meslek mezunudur ve sml mezunları ebelere yardımcı olarak çalışırlar.
Özel hastanede ebe yetersizse bu meslek lisesi mezunlarına ebelik yaptirabilirler buna bi şey diyemem.
Ebelik mezunları hemsire olarak okudukları üniversitenin hastanesinde kpss süreci olmadan çalışırlar. Ebe olarak devlet hastanesi ve asm lere atanmak için kpss şartı var.
Ben ögretmenim. 8.siniflara lise tercihi yaptırdım. Biliyorum işleyişi.
Bakacak zaten mecbur.Nefis yemek tariflerinden bak bak yap güzel olursa banada yaparsın gelince diyorumYapmayın Allah aşkına koca adam olmuş, millet çocuğunu liseye yatılı gönderiyor.yemek yapmayı bilmez derke açlıktan ölecek değil ya. Bırakın kendi başının çaresine baksın.
Evet lise mezunu sağlıkçılar atanıyor. Ama ebe olarak değil. Ebe ya da hemsire yardımcısı olarak atanıyorlar .Yalnız bu sistem yeni geldi 99lu arkadaşım lise mezunu hemşire atandı daha önce 2 yıllık bile vardı şuan hala lise mezunu sağlıkçı atanıyor
Çokk teşekkür ederim , güzel dilekleriniz içinGörüntülü konuşursunuz, yanınızda gibi hissedersiniz bir nebze..Arada siz yanına gidersiniz arada o gelir. Youtube'dan yemek videosu seyrederek yemek yapamayan olmaz merak etmeyin. Başta ona basit tarifler atarsınız , YouTubedan bulup whatsaptan gönderirsiniz o da alışır kendi bulur yapar sonraları, açlıktan kim ölmüş mutlaka doyurur karnını. Ama anne kalbi tabii ayrılık zor gelir. Mutlu olun, bu yaşta iş güç sahibi olmuş , hayatının dizginlerini eline alıyor. Allah'a emanet olsun, canınızı sıkmayın
Allah rızası için oğlunuzu bi salın. Ayakları üzerinde duramayan erkeklere bu sefer de eşleri analık yapmak zorunda kalıyor. Kordon bağı doğumda kesildiMerhaba hanımlar.Uzun süredir aranızdayım ancak ilk kez işin içinden çıkamayıp konu açıyorum belki aynı süreçlerden geçenler olmuştur.Oğlum 22 yaşında gecen yıl okulunu bitirdi ve fena sayılmayacak bir mevkide işe başladı.Evcimen, ailesine düşkün , sakin bir çocuk.Uzun süredir kız arkadaşı var onunla vakit gecirir öyle başkaca cıkıp gezeyim demez.Ailece iyi anlaşırız beraber yaparız çoğu şeyi.Benimle arkadaş gibidir evde yardımcıdır, dert ortağıdır.Yakın zamanda farklı bir sehirden iyi bir iş teklifi aldı.Sartları oldukça iyi ona keza riskleride fazlaca bir iş.Düşündükçe denemeye karar verdi.Ilerisi icin iyi olur bu yasta risk almazsam ne zaman alacağim dedi ve işi kabul etti.Gönlüm hic istemesede önüne geçmek istemedim kararı ona bıraktım.Bugüne kadar okul dahil hic ayrı yaşamadık tek yaşama tecrübesi yok, yemek yapmayı bilmez.Zaman yaklaştıkca boğazımdaki yumru büyüdü sanki.Mantığım, büyüdü artık başının çaresine bakmayı öğrenecek, ileride evlenicek ömür boyu yanında olmayacak diyor ama anne tarafım hic bilmediği bir şehirde yapayalnız olmasını kaldıramıyor.Evlenseydi hic degilse eşi var yanında tesellisi vardı ama kız arkadaşınıda bırakıyor burada mecburen.Konuşunca gözleri doluyor oda endişeli görebiliyorum ama denemeden bilemem bir daha böyle fırsatım olmayabilir deyip duygularını bastırıyor.Nasıl alışacağım bilmiyorum odasına girince bile tuhaf oluyorum.Benim gibi bu süreçleri yaşayanlar var mı ? Neler tavsiye edersiniz ?
Hayır eski mezunların hakkı devam ediyor hala lise mezunu hemşire olarak atanıyorlar dümdüz liste resmi siteden yardımcı yazmıyorEvet lise mezunu sağlıkçılar atanıyor. Ama ebe olarak değil. Ebe ya da hemsire yardımcısı olarak atanıyorlar .
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?