Oglumla anlasamiyorum

balikesir10

balikesir10

Aktif Üye
Kayıtlı Üye
23 Eylül 2008
53
2
86
52
Almanya
Ben iyi bi anne olduguma inaniyorum ama oglum evden ayrilamayi tercih etti 23 yasinda ne ariyor ne soruyor onu o kadar ozluyorumki ne yapicami bilmiyorum
 
üzüldüm
evden ayrılması aslında doğal bunu bu kadar dert etmeyin
yani arada arayıp sorması lazım çokmu sıkıyorsunuz yada çok mu rahat bir kişilik
 
Isi gucu var mi? Acikcasi bizim de ablamla hep hayalimizdi ayri eve cikmak.
Eminim iyi bir annesinizdir ama gercekten bi'zaman sonra olmuyo.
Anne oldugunuz icin bizlerin buyudugunu anlayamiyorsunuz (belki anne oldugumuzda biz de boyle oluruz oyuzden siz de haklisinizdir) Ancak durum bu. 26 yasindayim annem hala cocuk gibi davraniyo. 1de disari cikiyorum saat 7de eve gelcem 3 kere ariyo nerdesin diye. Odamda sandalyenin ustune iki bi'sey koy surekli odaya dalip odani topla diyo. Yani yas ilerledikce olmuyo catismalar cogaliyo.
 
23 yaşında evden ayrılması gayet normal ama arayıp sormuyorsa mutlaka vardır bir problem, biraz daha geçmişi,ilişkilerinizi analiz etmeye çalışın bence. Bazen bir tarafın sorun olarak görmediği karşı taraf için sorun olabiliyor.
 
Genç onlar olur böyle şeyler de konu sahibi hiç cevap yazmıyor. Acaba çocuk fazla mı sıkıldı? Ya da 2. Evlilik durumu mu var sizde?
 
İşi gücü varsa evden ayrılmasında ne gibi bir sakınca var?
Bağımsız ayakları üzerinse duran bir adam olduğu için bence gurur duymalısınız.

Malum el bebek gül bebek ağa paşa büyüyen toplumumuz erkeğinin evlenince herşeyi eline yüzüne bulaştırmasının altına yatan nedenlerden biri; anne-baba gölgesinde yaşamaya alışmış olması.

Uzun süreli arayıp sormaması başka problemler olduğunu gösteriyor. Çok mu baskı altındaydı?
 
Yani hiç bilgi vermemişsiniz insanlar anca tahmin yürütürler. Hiçbirimiz müneccim değiliz. Ne zamandan beri ilişkiniz böyle, neden ayrıldı, nedenini bilmiyorsanız tahminleriniz neler, aranızda neler yaşandı, babasıyla/kardeşleriyle ilişkileri nasıl? Bunları yazmanız lazım ki insanlar fikir verebilsin.
 
bence normal. bırakın ayrılsın.

o yaşlarda beni ailem bırakmadı şu an iki taraftan biribirnden nefret edecek hale geldi.

uzak olup az görüşmek ve özlemek, dipdibe olup nefret etmekten iyidir.

bunlar doğal süreçler, insanoğlu doğar büyür ailesinden ayrılır ve yetişkin olur. eğer bu düzeni bozmaya kalkarsanız bu kez oğlunuzun hayatına ket vurmuş olursunuz. yapmayın.
 
25 yaşında evden 8 saat uzakta bir şehirde sevgilimle yaşamaya başladım

Niye daha erken değil derseniz ancak o Zaman iş bulabildim arada yüksek lisans vs yaptım zira üniversite hayatında da ailemle birlikte idim

Neyse evden ayrı olduğum süreçte de annemi haftada ya da 10 günde bir aradım bazen ona bile vaktim olmadı

Annem kötü birisi mi değil ama ben bağımlı değilim

Annem 25 yaşında iken ben 2 yaşında isim o Zaman benim 25 ye kendi hayatımı kurmam normal
 
Evet ozgurlugu var almanyada yasiyorum kiz arkadasiyla beraber cikti gerci kiz arkadasi beraber oturmuyo ama evet isi var ama ben gelmemesine cok kiziyorum zamani yokmus insan bi annesi icin zamani olmazmi ya ben ararsam ariyo ben yaxarsam yaziyo
 
Demekki aranizdaki bağ oldukca az.. anne ogul iliskileri anne kiza gore daha agir olmali yani bu sizin yaklasiminizla alakali cok baskici bir anne oldugunuzu dusunuyorum.. ayri bir eve cikmak istemesi cok normal ama sizi arayip sormaya zaman bulamamasi cok uzucu.
 
Almanya için normal değil mi, ben mı yanlış biliyorum. Hanı hep derler ya Avrupa'da gençler belli bir yaştan sonra aileden ayrı yaşıyorlar diye. Sizi terk etmiş değil, öyle dusunmeyin. Kız arkadaşı ile yaşama fikri heyecan vermiş,bir yerden başlamaya karar vermiş. Mutlaka arar sizi,bir kosturmacasi vardır. Çalışıyor,sonra unutuyor belki geç saatte aklına geldiğinde uyandirmamak için aramiyordur. Siz arayın ozledikce. :anneadayı:
 
Bende 23 yaşındayım. Annemi ve babamı cok seviyorum. Ama şöyle bir durum var üniversite okurken kaldığım evin sorumluluğu bendeydi. Canım o gün ne isterse onu yapıyordum. En basitinden istediğim yemek vs.

Üniversite bitti ve ailemin yanına döndüm. Her gece ağladım, çok büyük boşluğa düştüm. Çünkü kendi ayaklarımın üzerinde durmaya alıştım ve onun verdiği özgürlüğü elde ettim. Ama ailemle oldugum için artık her şeyde onlara bağlıyım ve bu beni yıpratıyor.

Bence oğlunuza karşı anlayışlı olun bu konuda. Anne ve baba ne kadar sevilsede artık aynı evin içinde zor oluyor.
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

E
Yalniz hissetme durumu
Yorumlar
11
Görüntüleme
417
seburuz
seburuz
A
Aile
2
Yorumlar
22
Görüntüleme
978
Dribbble
Dribbble
E
  • Kilitli
Kardeşimin nikahı
2 3
Yorumlar
55
Görüntüleme
2K
Cui Bono
Cui Bono
Z
Hamileyim sanırım inanın umut hep var seninle kalbinde
Yorumlar
1
Görüntüleme
415
Zynp1934
Z
M
Aileci olan koca
2 3
Yorumlar
46
Görüntüleme
1K
mervebg
M
Back
X