Cok yalnizim arkadaslar hersey benim sorumlulugumda 5 dk kendime vakit ayiramiyorm afedersinz lavaboya bile oglumla giriyorm dusunun artik veya ne bilim enerji toplamam gerekiyo bazen bi disari cikip yalniz nefes almam gerekiyo ama birakacak hic kimsem yok burda havalar soguk beraber cikamayzKreşe gönderin yarım gün, o süre size yeter.
Ev işlerini de sallayın, madem bu süreçte fedakarlık edilecek, neden evin en küçüğü ediyor ki?
Yapmayın temizlik, pratik şeyler pişirin, arada dışarıdan.
Ve kreş araştırın, küçük evet ama eve takın güvenilir bir yere birkaç saat bırakabilirsiniz.
Bu yaş çocuğuna tv on dakika bile olmaz, hiç olur şey değil.
Ayrıca yaramazlık yapıyor kısmı ilgimi çekti, bir bebek nasıl yaramazlık yapabilir ki? Etrafı karıştırıyor da ona yaramazlık mı diyorsunuz yoksa?
Siz rahat olun, bebeğinizi de rahat bırakın, evi darmaduman etsin gerekirse. Siz de muhakkak belirli sürelerde ara verip zamanınızı ona ayırın, başka bir işe değil.
Ve eşiniz de günde en az 2 saatini ayırsın çocuğa, babalık bu kadar kolay olmamalı.
Cok haklisiniz canim tabikiEmpati kurabilsen ne ev isleri ne kpss kalır. O kadar üzülürsün. Kendini ifade edemeyen tüm ihtiyaçlarında anneye muhtaç bir minik insan..
Gördüğü tek ve en onemli insan annesi. Uyumak istemiyor çünkü seninle vakit geçirmek istiyor. Bütün gün biz yetişkinler bile evin icinde bunalıyoruz. Enerji dolu keşfetmeye yeni başlamış bir insanın ne işi var tablet ve televizyonla. Günah..
3 yasa kadar sürüyor beyin gelişimi ne verirsen o olur bebegin. Herseyden öte sana olan güvenini zedeleme.
Ben hep hatırlatıyorum kendime; ilerde kızımın 'iyi ki annem sensin' dedirtirim diye. Aile secilmiyor layık olmak lazım çünkü onu bu dünyaya sen getirdin.
Yaa allah razi olsun senden canim mutlaka tavsiyelerini dikkate alcam cok guzel yazmissn tecrubeli anneKreşe verin denmiş çokça ama 15 aylık çocuk kreşte nasıl olur anlamadım ben. Ama bu süreçlere yabancıyım, tecrübeleri olanlar tabi ki belki daha farklı düşünür. Ama benim oğlum 4 yaşındaydı kreşe verdiğimde. İlk senesi hep hasta olmakla geçmişti. Ben de çalışıyordum o zaman. Çok yorucu oluyordu. Yani hasta çocukla, hastaneyle uğraşmak normalden de fazla uğraştırıyordu. O kadar küçükken çok daha açık olur böyle şeylere.
O kadar küçük çocuk, normal olarak anneye bağımlı. Konu sahibi işiniz zor biliyorum, çünkü ben de oğlum küçükken KPSS çalıştım. Yapmanız gereken bir düzen kurmak. Temizlik işini haftalık düzene sokacaksınız.
Kimse olmaması etrafınızda hem kötü, hem de iyi. Evet, arada biraz gidip açılacak, biraz çocukla ilgilenecek biri olsa, tabi ki rahatlarsınız. Ben de aile apartmanında oturuyorum ve akrabaları hep bir kaç sokak mesafede.
Beim için de bu çok zor oluyordu. Tam işleri oturtmuşum, bir şeyler yapacağım, çat kapı biri, çocuk sevmeye geliyor, görmeye geliyor, işler aksıyor, ne çalışma kalıyordu, ne bir şey. Misafir olacağı zaman hele, işkence. El mahkum, gündüz iş güç, gece hazırlık yapardım. Ki o kadar sıktı ki bu, en geç iki haftada bir görümcem gece yatılı gelirdi çoluk çocuk. Çok gergin ve stresliydim. Çok isterdim o zaman, uzak bir yerlerde oturabilmeyi. Kendi kafama göre düzen kurabilmeyi. Sen de bu şansa sahipsin.
Ama oğlum için yaptığım, muhakkak onunla oynamaktı bir süre. Saklambaç, yakalamaca, top atma, tutma filan. Fiziksel olarak koşturmalı oyunlar, ya da yemek yaparken bile oyuna çeviriyordum. Onu da yanıma oturtup, evet şimdi soğanı kavurduk, kekik katıyoruz :) gibi masal anlatır gibi yemek yapıyordum. O da küçük gülerdi işte. Çok masum oluyorlar, hem saklanırdı hem de, oğluyum nerede diye seslenince burdayıım diye çağırırdı beni :) hava soğuk olduğunda evde, sıcak olduğunda parkta oynardık.
Sonra ben kitaplarımı açtığımda, onun da boyama zamanı olurdu. Kartlarla filan oynardı, ben de çalışırdım. Iüuyurdu, biraz daha çalışırdım filan işte. İyi de puan aldım ama eşim şehir dışına göndermediği için gidemedim maalesef. Bulunduğum şehre atama olmuyordu o zaman.
Onunla hiç ilgilenmezsen, daha çok huysuzlanır. Bu çocuk dilinde anne benimle ilgilen demek. Oğlum 8 yaşında hala öyle. Kendince bir rutin kur. Temizlik saatlerin ve günlerin belli olsun. Ütü günü filan. Yapacağın yemekleri haftalık olarak belirle. Malzemeni al. Düşünme ve alışveriş aşamalarını bir seferde yapmış olursun. Bir gün önceden yarın şunlar yapılacak diye belirle. Çocuğunla oyun saatini belirle. Daha hızlı ve programlı çalışırsın. Yemek yaparken iki güne yetecek kadar yap. Her gün yapma aynı yerlerin temizliğini, iki güne bir yap, kimisini haftada bir.
Temizlik yaparken oyuna çevir, onun da eline bez ver, şarkılar söyle, süpürgeyi kovalayıp filan. Bunların hepsini oyun olarak algılar o.
Umarım yardımcı olabilmişimdir.
Cok yalnizim arkadaslar hersey benim sorumlulugumda 5 dk kendime vakit ayiramiyorm afedersinz lavaboya bile oglumla giriyorm dusunun artik veya ne bilim enerji toplamam gerekiyo bazen bi disari cikip yalniz nefes almam gerekiyo ama birakacak hic kimsem yok burda havalar soguk beraber cikamayz
Kreşe verin denmiş çokça ama 15 aylık çocuk kreşte nasıl olur anlamadım ben. Ama bu süreçlere yabancıyım, tecrübeleri olanlar tabi ki belki daha farklı düşünür. Ama benim oğlum 4 yaşındaydı kreşe verdiğimde. İlk senesi hep hasta olmakla geçmişti. Ben de çalışıyordum o zaman. Çok yorucu oluyordu. Yani hasta çocukla, hastaneyle uğraşmak normalden de fazla uğraştırıyordu. O kadar küçükken çok daha açık olur böyle şeylere.
O kadar küçük çocuk, normal olarak anneye bağımlı. Konu sahibi işiniz zor biliyorum, çünkü ben de oğlum küçükken KPSS çalıştım. Yapmanız gereken bir düzen kurmak. Temizlik işini haftalık düzene sokacaksınız.
Kimse olmaması etrafınızda hem kötü, hem de iyi. Evet, arada biraz gidip açılacak, biraz çocukla ilgilenecek biri olsa, tabi ki rahatlarsınız. Ben de aile apartmanında oturuyorum ve akrabaları hep bir kaç sokak mesafede.
Beim için de bu çok zor oluyordu. Tam işleri oturtmuşum, bir şeyler yapacağım, çat kapı biri, çocuk sevmeye geliyor, görmeye geliyor, işler aksıyor, ne çalışma kalıyordu, ne bir şey. Misafir olacağı zaman hele, işkence. El mahkum, gündüz iş güç, gece hazırlık yapardım. Ki o kadar sıktı ki bu, en geç iki haftada bir görümcem gece yatılı gelirdi çoluk çocuk. Çok gergin ve stresliydim. Çok isterdim o zaman, uzak bir yerlerde oturabilmeyi. Kendi kafama göre düzen kurabilmeyi. Sen de bu şansa sahipsin.
Ama oğlum için yaptığım, muhakkak onunla oynamaktı bir süre. Saklambaç, yakalamaca, top atma, tutma filan. Fiziksel olarak koşturmalı oyunlar, ya da yemek yaparken bile oyuna çeviriyordum. Onu da yanıma oturtup, evet şimdi soğanı kavurduk, kekik katıyoruz :) gibi masal anlatır gibi yemek yapıyordum. O da küçük gülerdi işte. Çok masum oluyorlar, hem saklanırdı hem de, oğluyum nerede diye seslenince burdayıım diye çağırırdı beni :) hava soğuk olduğunda evde, sıcak olduğunda parkta oynardık.
Sonra ben kitaplarımı açtığımda, onun da boyama zamanı olurdu. Kartlarla filan oynardı, ben de çalışırdım. Iüuyurdu, biraz daha çalışırdım filan işte. İyi de puan aldım ama eşim şehir dışına göndermediği için gidemedim maalesef. Bulunduğum şehre atama olmuyordu o zaman.
Onunla hiç ilgilenmezsen, daha çok huysuzlanır. Bu çocuk dilinde anne benimle ilgilen demek. Oğlum 8 yaşında hala öyle. Kendince bir rutin kur. Temizlik saatlerin ve günlerin belli olsun. Ütü günü filan. Yapacağın yemekleri haftalık olarak belirle. Malzemeni al. Düşünme ve alışveriş aşamalarını bir seferde yapmış olursun. Bir gün önceden yarın şunlar yapılacak diye belirle. Çocuğunla oyun saatini belirle. Daha hızlı ve programlı çalışırsın. Yemek yaparken iki güne yetecek kadar yap. Her gün yapma aynı yerlerin temizliğini, iki güne bir yap, kimisini haftada bir.
Temizlik yaparken oyuna çevir, onun da eline bez ver, şarkılar söyle, süpürgeyi kovalayıp filan. Bunların hepsini oyun olarak algılar o.
Umarım yardımcı olabilmişimdir.
Malesef esim ise gitmeden 1 saat onceden uyanir yemek yer hazirlanir ise gider oyle ogluyla pek vakit gecirmez cok uykucuEşinizin gece çalıştığından bahsetmissiniz bence bu bir avantaj. Gündüz birkac saat baba -çocuk birlikte geçirmeleri için düzenleyen .Babaya çocuğuyla oyun oynamayı öğretin. Gündüz birkac saat gece de çocuk uyuduktan sonra birkaç saat ders çalışmak size yeterli olur sanırım.Yoksa günde 8 saat ders çalışmayı 15 aylık bebekle beklemeyin derim
Var öyle uykusunu almadan kendine gelemeyen insan. 8 saat uyku istiyor demek ki. Gece çalıştığı için eşine de, arkadaşa da suç bulamıyorum ben. Durumun kendisi zor tabi.kreş tüm gün olmaz da yarım gün veya bir kaç saat bırakılabilir.
gerçi baba evde gündüz, o bile anneyi rahatlatabilir, nasıl tüm gün uyuyor anlamadım.
kreş başlangıcınız zor geçmiş, benim oğlum 2 yaşında başladı, salgın zamanı kendim göndermedim bir kaç gün okula, onun dışında kendisi hasta olup gitmediği nadirdir.
Cok yalnizim arkadaslar hersey benim sorumlulugumda 5 dk kendime vakit ayiramiyorm afedersinz lavaboya bile oglumla giriyorm dusunun artik veya ne bilim enerji toplamam gerekiyo bazen bi disari cikip yalniz nefes almam gerekiyo ama birakacak hic kimsem yok burda havalar soguk beraber cikamayz
Var öyle uykusunu almadan kendine gelemeyen insan. 8 saat uyku istiyor demek ki. Gece çalıştığı için eşine de, arkadaşa da suç bulamıyorum ben. Durumun kendisi zor tabi.
O yaşlarda kreşler alıyorsa, düşünelibilir o zaman. ben oğlum da araştırmıştım etrafımdaki kreşler tuvalet eğitimi almamış çocuğu kabul etmiyordu. En küçük 3 yaş sınıfları vardı. Ama mesela, günlük 2 saat bırakılabilir.
Ama günlük düzenlemelerle, günde iki saat boşa çıkarılabilir. Eş nasıl olsa gece Yok evde. Çocuk 9 da uyutulsa, arkasından 2 saat çalışılabilir. 11 e kadar.
Aynı süreçleri yaşadığım için, uykudan feragat etmek gerekebiliyor. Erken yatıp Sabah 5 te kalkıyordum ben de çalışmak için. Dokunulmayan tek saatlerim o zamandı. Gün içinde birileri gidip gelince dağılıyordum.
Malesef esim ise gitmeden 1 saat onceden uyanir yemek yer hazirlanir ise gider oyle ogluyla pek vakit gecirmez cok uykucu
Sen nasil calisiyosn peki nasil bi duzen sagladin.Bende aynı durumdayım. Bütün sevdiklerim 8 saatlik uzaklıkta. Benim kızım 18 aylık ve bende kpss hazırlanıyorum. Burada komsulukta yok. Senin ve benim gibi çokça insan var. Anne olduysan güçlü olmalı anneliğin hakkını vermelisin. Bahanesi yok bunun. Sert gelebilir sözlerim ama sen yalnızsın diye bebeğini de yalnızlığa mahkum etme..
Önce cocuk. Sonra cok pisman olursun ama zamanı geri alamazsın. Insanın çocuğundan öte ne olabilir kendine iyice bir hatırlat bunu.
Cocugunu cok sever ama yardim etmeye gelince kacar sinr eder benievet sizin önerileriniz gayet yerinde, inş düzen kurabilir konu sahibi de.
ama ben işte kızıyorum, tüm fedakarlığı kadın ve çocuk yapıyor, e adam da 2 saat fedakarlık yapmalı bana göre. Ben de uykuyu çok severim ama kalkıyorum gece emzirmek için veya başka sebeple. koca da biraz sorumluluk almalı, böyle olmaz ki.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?