Herkese iyi aksamlar
Bir konuda fikir almak istiyorum , fikirlerinizi , yasayanlarin tecrubelerini duymaya ihtiyacim var sanirim
Birkac ay once de benzer bi konu acilmisti ama bulamadim o konuyu o yuzden konu aciyorum :)
Pek cok konuda bahsetmistim 9 yasinda bir oglum ve 9 aylik bir kizim var, oglum ilk esimden 6 yasina kadar yanliz buyurrum onu , beraber guzel bir hayatimiz vardi her ne kadar o hatirlamasa da pek cok tatil , hafta sonu planlari vs her bos vaktimi oglumla geciriyordum , o 6.5 yasindayken kendisinim de cok istedigi bir evlilik yaptim
Ilk sene zor gecti diyebilirim , esimin bize adapte olmasi , bizim onu hayatimoza dahil edisimiz vs her birimiz fazlasiyla emek verdik ve yaklasik 3 senedir mutlu bir hayatimiz var ( cok sukur )
Benim sorunum su , oglum gun gecetikce bana daha cok baglandi , artik oyle bir noktadayiz ki imdat diye bagirmamak icin kendimi zor tutuyorum
Calisan bir kadinim , hemde cok yogun calisiyorum , esimin 1 senesir isleei cok kotu ve saglik sorunlari da var o yuzden hafta sonlari da onun isyerinde calisiyorum , zaten bebek demek uykusuz geceler demek malum , yani cok ama cok yorgunum
Yine de hep sukur huzurumuz var der kafaya takmamaya calisirim sorunlari ve yorgunlugu ama oglumun yarattigi yorgunluk beni benden aliyor artik
Surekli anne anne anne demesinden gina geldi , surekli tepemde , herseyi beraber yapmak istiyor , gece beraber uyumak istiyor hani yasindan utanmasa agzima sen ver yemegi diyecek o halde
Mesela kizi uyutup oh nihayet oturup dinlenicem diyorum bu sefer buyuk sipam tepeme cikiyor koltukta kucak kucagayiz
Bu arada evde zibilyon tane oyuncak , play station var , kocaman bir bahcemiz ve sessiz sakin bir sokagimiz var hani bisiklete de binebilir kaykaya da ama yok o illa evde dibimde oturacak
Var midir bunun bir cozumu? Ne yapmam lazim ?
Buyuk bir derr degil cok sukur evlatlarim var diyorum ama bu kadar yorgunlukta biraz nefes almaya ihtiyacim var
