Bırak ağzına yemeğini bile yedirsin, ne karışıyosun boşver iyiliğiini falan
kazık kadar adamın ayakkabısını silmek zoruna gitmemişte o mu kahretmiş kv ni:)
sanki 5 yasinda cocuk mu bu, boyle alistirilmaz ki ya benimkinin ddigide yanlis ama alistirmiss iste
Nisana gidecektik annesini evden almak icin gittik ama kv adayim hazir degilmis daha biraz oturduk bizde, sevgilim "anne ayakkabilarimi sildin mi" dedi.. bende "aaa ne munasebet senin elin yok mu canim annene nasil sildirirsin olmaz oyle seyle kendin sileceksin kizarim bak dedim" Kv adayi "aa olur mu hemen silerim oglum unutmusum simdi siliyorum diye cikti gitti"
neyse sonrasindaki gun sevgilim gulerek annem bana bagirdin diye cok uzulmus, ici erimis, icine oturmus, hic kiyamamis bana bagirdin diye ama birseyde diyememis dedi
bu bagirmakmismi canim sana gercekten bagirdigim zamanlari gorse fenalik gecirecek herhalde dedim
Kadina bak, hem iyiligini dusunuyoruz hem suclu oluyoruz
Ne yapacagim ben bu kv ile bilmem, oglunun emrine amade olmam gerek herhalde
sende k.validen oldumu kedi ,evinde aslan olursun
o eşine nasıl davranıyorr oğlu gibi mii
Tam da benim kv tipi. Hiç hoşlanmıyorum "ben kendimi çocuklarıma adarım, herşeylerini ben düşünür yaparım, saçımı süpürge ederim de bi gram laf etmem" annelerinden... ki bunu özellikle erkek anneleri yapıyor.
Sonra eşlerden de çok büyük beklentileri oluyor bu erkeklerin. Anneleri gibi yapmadığında sen ilgisiz oluyorsun.
biz bu konularda çok tartıştık eşimle. Kv de her seferinde seninle"oğlumu en çok ben düşünürüm" yarışına giriyor ve bir süre sonra fena halde batıyor. İki yol çıkıyor karşına; ya bu yarışı bırakıp kenarda keyifle eşinin memnun edilmesini izleyeceksin; ya da çok daha fazlasını yaparak atağa geçeceksin. Bilmem anlatabildim mi
