Okul_çocuk_sorunlar

Pcperisi

Güzel bak, güzel gör!
Kayıtlı Üye
4 Temmuz 2018
837
1.537
33
Arkadaşlar merhaba,
Okulun açılmasıyla birlikte, sakin olan hayatıma bir aksiyon geldi desem yeridir.
Oğlum 1. Sınıfa başladı. Okuma ve öğrenmede çok iyi ilerlediğimiz bir dönemdeyiz. Derslerini zevkle yapıyor, öğrenmeye meraklı. Öğretmenini de ailecek çok seviyoruz.
Fakat arkadaşları ile iletişimi çok sıkıntılı. Sürekli kavga, sürekli şikayet. Oğlum çok hırçınlaştı, arkadaşları ile kavga ediyor. Hergün düzenli olarak uyarıyorum, ceza veriyorum. Ama nafile. Velilerden ara ara şikayet alıyorum, hepsine kusura bakmayın uyarıcam demekten bıktım. Öğretmeniyle dün yine görüştük. Arkadaşının saçını çekmiş, artık neden yaptın oğlum bile diyemiyorum, çünkü hep bir sebebi var. Pedogogla görüştüm, ne dediyse yaptım milim ilerleyemedik. 1 hafta sakin kalıyor, sonra yine başa dönüyoruz. Tavrım ve tutumum net, çizgimi hiç bozmadan onun anlayacağı şekilde hergün kısa kısa uyarılar da bulunuyorum. İlerde arkadaş çevresi kalmayacak, dışlanacak diye korkuyorum. Çözüm üretemiyorum. Diğer velilere hak veriyorum, kimse çocuğuna vurulmasını istemez. Ama elimden birşey gelmiyor. Pedegog dönemsel bişey geçicektir, siz uyarılanıza devam edin diyor. Ama bu durum geçene kadar oğlum sınıfında mimlenicek, diğer veliler de haklı olarak artık çocuklarıyla oynamasını istemeyecek yanlız kalıcak. Öğretmeni şımarıklığı, sınıfında gösterdiği başarının arkasında kalıyor diyor. 30 kişilik sınıfta hafta da 2 kere sınav oluyorlar hepsini doğru yapan bi kaç kişiden birisi. Ama hiç bu başarısından konuşamıyoruz, daha ne kadar iyi olabiliriz konusuna giremiyoruz bu şikayetlerde öğretmenle. Devlet okulu kalabalık, yabancı öğrenciler var. Öğretmenin bireysel olarak ilgilenme şansı çok az, özele göndermeyi düşündüm. Oğlum asla sınıfının değişmesini istemiyor, öğretmenini çok seviyor. Söz veriyor, yine aynı. Sizin önerilerinize açığım, göstereceğiniz her yolu denerim. Lütfen bi akıl verin.
 
Disiplin konusunda sıkıntıları var belli ki. Öğretmenin biraz daha müdahil olması gerekiyor duruma benim fikrime göre. Ancak bu devirde veliler öğretmen öf dese problem çıkarttığı için öğretmenler de çoğu konuda çekimser kalıyor. Eğer böyle bir bakış açınız yoksa uyarıları tatlı sert bir şekilde öğretmenin yapmasını isteyebilirsiniz. Çocuklar anne babadan çok öğretmenlerin söylediklerine önem verir.
 
Durum gercekten zor, bizde oglunuz gibi hircin bir cocukla bas etmeye calistik gecen donem, neredeyse hergun bir problem yasiyorduk.

Ogretmen, sinif annesi, veli cxx hic biri kâr etmedi, 2. Siniftik biz ve birgun sinifa girdigimde kizimi koseye sıkıstırıp siddet uyguladigini gordum.
Bende o an kayis koptu, belki hatali bir davranisti ama iyikide yapmisim.
Cocuga bagirdim, bir daha sakin dedim yuzumun aldigi sekli tahmin edin.

O gun bugundur hicbir problem yasamadik.
Umarim cabucak asarsiniz sorunu.
 
zekası yaşının ilerisinde olabilir mi ? arkadaşlarının 2-3 yaş ilerisindeyse onlarla istediği iletişimi kuramadığından hırçınlaşıyor olabilir mi ? bir zeka testi yaptırsanız ? belki özellikli bir okula göndermeniz gerekirr.

Ülkemizde üstün zekalı çocuklara eğitim veren bir okul yok bildiğim kadarıyla. Her haşarı çocuk üstün zekalı değildir. Öyle olsa öğretmeni bir yerde farkeder ve gerekli yönlendirmeyi yapardı.
 
30 kişilik sınıfta hafta da 2 kere sınav oluyorlar hepsini doğru yapan bi kaç kişiden birisi. Ama hiç bu başarısından konuşamıyoruz, daha ne kadar iyi olabiliriz konusuna giremiyoruz

Çözüm sorunun içinde saklı aslında. Ben okuyunca direk farkettim siz içinde olduğunuz için göremiyorsunuz.

Her birey, bakın çocuk demiyorum birey diyorum -ki bu yetişkinler için de böyledir- doğru davranışı daha çok takdir edilmeyip, sürekli olumsuz davranışı üste çıkarılırsa kişi bir zaman sonra agresifleşir.
Çocuğa yine ne yaptın imasıyla bakışıyla yaklaşmaya başladıysanız büyük hata edersiniz.

Olumlu yönleri iyi işleri üste çıkarılıp olumsuz altta kalırsa daha iyisini yapmak için çabalayacaktır.
Sınavları zaten iyiymiş yani aslında işiniz daha kolay.

Biz de çocuktuk bizim de sınıfta saçımız çekildi o an tepki verdik bitti. Kavga da ettik, ağız dalaşına da girdik.
Aileler artık çok hassas çocuklar yetiştiriyor. Çocukları yaşıtlarıyla mücadeleye girecek diye ödleri kopuyor. Hemen öğrenip müdahale edip sorgulamaya başlıyorlar..

Benim de kreşe giden bir oğlum var. Öğretmenlerinin tutumunu daha çok inceliyorum, x arkadaşıyla ne kavgası ettiğini değil. Daha ciddi durumları kastetmiyorum.
Bu mücadele tepkiler çocuğu hayata hazırlıyor.
 
Arkadaşlar merhaba,
Okulun açılmasıyla birlikte, sakin olan hayatıma bir aksiyon geldi desem yeridir.
Oğlum 1. Sınıfa başladı. Okuma ve öğrenmede çok iyi ilerlediğimiz bir dönemdeyiz. Derslerini zevkle yapıyor, öğrenmeye meraklı. Öğretmenini de ailecek çok seviyoruz.
Fakat arkadaşları ile iletişimi çok sıkıntılı. Sürekli kavga, sürekli şikayet. Oğlum çok hırçınlaştı, arkadaşları ile kavga ediyor. Hergün düzenli olarak uyarıyorum, ceza veriyorum. Ama nafile. Velilerden ara ara şikayet alıyorum, hepsine kusura bakmayın uyarıcam demekten bıktım. Öğretmeniyle dün yine görüştük. Arkadaşının saçını çekmiş, artık neden yaptın oğlum bile diyemiyorum, çünkü hep bir sebebi var. Pedogogla görüştüm, ne dediyse yaptım milim ilerleyemedik. 1 hafta sakin kalıyor, sonra yine başa dönüyoruz. Tavrım ve tutumum net, çizgimi hiç bozmadan onun anlayacağı şekilde hergün kısa kısa uyarılar da bulunuyorum. İlerde arkadaş çevresi kalmayacak, dışlanacak diye korkuyorum. Çözüm üretemiyorum. Diğer velilere hak veriyorum, kimse çocuğuna vurulmasını istemez. Ama elimden birşey gelmiyor. Pedegog dönemsel bişey geçicektir, siz uyarılanıza devam edin diyor. Ama bu durum geçene kadar oğlum sınıfında mimlenicek, diğer veliler de haklı olarak artık çocuklarıyla oynamasını istemeyecek yanlız kalıcak. Öğretmeni şımarıklığı, sınıfında gösterdiği başarının arkasında kalıyor diyor. 30 kişilik sınıfta hafta da 2 kere sınav oluyorlar hepsini doğru yapan bi kaç kişiden birisi. Ama hiç bu başarısından konuşamıyoruz, daha ne kadar iyi olabiliriz konusuna giremiyoruz bu şikayetlerde öğretmenle. Devlet okulu kalabalık, yabancı öğrenciler var. Öğretmenin bireysel olarak ilgilenme şansı çok az, özele göndermeyi düşündüm. Oğlum asla sınıfının değişmesini istemiyor, öğretmenini çok seviyor. Söz veriyor, yine aynı. Sizin önerilerinize açığım, göstereceğiniz her yolu denerim. Lütfen bi akıl verin.
arkadasa katılıyorum dısıplın konusunda sıkıntı var demek kı
pedegog ne dedı pekı cocugunuz ıcın nasıl yonlendırmeler yaptı aynı durumda olan velılerde faydalansın cocugu olan herkes bılsın bence . sızın evde genel olarak cocugunuzla ıletısımınız nasıl. ogretmenın tutumu nasıl bunlar da onemlı
 
Çözüm sorunun içinde saklı aslında. Ben okuyunca direk farkettim siz içinde olduğunuz için göremiyorsunuz.

Her birey, bakın çocuk demiyorum birey diyorum -ki bu yetişkinler için de böyledir- doğru davranışı daha çok takdir edilmeyip, sürekli olumsuz davranışı üste çıkarılırsa kişi bir zaman sonra agresifleşir.
Çocuğa yine ne yaptın imasıyla bakışıyla yaklaşmaya başladıysanız büyük hata edersiniz.

Olumlu yönleri iyi işleri üste çıkarılıp olumsuz altta kalırsa daha iyisini yapmak için çabalayacaktır.
Sınavları zaten iyiymiş yani aslında işiniz daha kolay.

Biz de çocuktuk bizim de sınıfta saçımız çekildi o an tepki verdik bitti. Kavga da ettik, ağız dalaşına da girdik.
Aileler artık çok hassas çocuklar yetiştiriyor. Çocukları yaşıtlarıyla mücadeleye girecek diye ödleri kopuyor. Hemen öğrenip müdahale edip sorgulamaya başlıyorlar..

Benim de kreşe giden bir oğlum var. Öğretmenlerinin tutumunu daha çok inceliyorum, x arkadaşıyla ne kavgası ettiğini değil. Daha ciddi durumları kastetmiyorum.
Bu mücadele tepkiler çocuğu hayata hazırlıyor.

Ben ilkokuldayken (90'lı yılların başı) dezavantajlı ailelerden gelen çocukların yoğunlukta olduğu bir okula gidiyordum. Her gün yemek saatinde sınıftan bir çocuk (adını hiç unutmam, iskender) o gün ne varsa yanımda ısırıp kaçıyordu ki o zamanlar asla birinin yediği içtiği şeyi yememe takıntım vardı. Kabus gibiydi. Anneme söylüyorum, paylaş arkadaşınla yemeğini diyor fazla fazla koyuyor ama yok çocuğun derdi yemek değil beni aç bırakmak. O kadar çok şikayet ettim ki annem geldi öğretmenimle konuştu. Öğretmenim, eli öpülesi kadın "farkındayım, izliyorum ama müdahale etmiyorum. Kudra çok uysal bir çocuk kendini savunmayı öğrenmesi gerek. Durum müdahale edilecek aşamaya gelirse edeceğim" deyip göndermiş annemi. Bir süre sonra ben o çocuğun hakkından gelmeyi başardım. Yetmedi sınıfta lider durumuna geçtim. Sonraki beş sene hep sınıf başkanı seçildim. Bütün hayatım boyunca da zorbalarla baş etmeyi, hakkımı yedirmemeyi becerebildim. Tabi o zaman veliler bu kadar hassas, öğretmenler bu kadar ürkek değildi.
 
Siz nasılsınız pekı? Cocuk sızın aynanız malum. Bızım sınıfta da boyle bır cocuk vardı. Yanı yaramaz her sınıfta var ama sıvrılen bır kısı vardı. Haksızlıga asla tahammul edemıyordu , ogretmenede mudurede kafa tutuyordu . Yegenım olur kendısı , anne ve babası cok baskıcı , net kurallar var evde, dedıgım gıbı mızacları cok sert. Bebeklıgınden berı hakkını yedırmemesıyle alakalı uyarılarda bulundular. Bırı es kaza abım ve yengemın sırasını bıle alamaz o sekılde soylıyım.

Ancak noldu dersen evet cocuk yalnız kaldı ılk sene bu tantanalarla gecsede 2 ve 3. sınıfta hıc arkadası yoktu , teneffuslerde yalnız kalıyordu.
Kız cocukları daha farklı onlarda bır rekabet oluyor malum.Ama erkeklerın yaramazlıkları baska, daha tehlıkelı olabılıyor. Benım oglumda baya baya sessız bır cocuk, oda ezilen ve dovulen durumundan kendını tamamen kavga ortamından uzak durarak korudu kendını.

Ikısıde cok basarılı , ıkısı de suanda 5.sınıfa gectı ve ayrı sınıflardalar artık. Benım oglum dıl agırlıklı bır sınıfta okuyor ogretmenı gordum cumartesı nasıl dedım oglum, derse katılıyor mu dedım. Sınıf olarak sevıyelerı agır buarada, evet katılıyor ama cok sessız dedı derste soz aldıgında sesını duyamıyor dedı. Ben bu durumu bılıyorum ama konusmak ıstedıgım ders durumuydu aslında. Aynı gun yengemde kendı kızının ogrt durumunu sordugunda , kızınız cok baskın bır karakter dedı. Yanı dersen ne dıyosun sen :) Ikısıde kabul gormuyor , toplum boyle bısey galıba.

Degısmeye once kendımızden baslamamız gerekıyor
 
Ülkemizde üstün zekalı çocuklara eğitim veren bir okul yok bildiğim kadarıyla. Her haşarı çocuk üstün zekalı değildir. Öyle olsa öğretmeni bir yerde farkeder ve gerekli yönlendirmeyi yapardı.

kalabalık bir devlet okulu sınıfında öğretmen de yeterince farkedemiyor olabilir. hatta öğretmen kendi yetersizliğinden de bunu farkedemiyor olabilir.
her yaramaza zeki denemez ama sebebi anlamak adına araştırılabilir bir parametredir bana göre. 1-2 arkadaşım benzer durumu yaşadıkları için önerdim. bence konu sahibi bunu araştırmalı.
yada sizin bakış açınızla benim çocuğum sadece yaramaz diyip belki de önemli bir bilgiyi es geçmeli.
 
kalabalık bir devlet okulu sınıfında öğretmen de yeterince farkedemiyor olabilir. hatta öğretmen kendi yetersizliğinden de bunu farkedemiyor olabilir.
her yaramaza zeki denemez ama sebebi anlamak adına araştırılabilir bir parametredir bana göre. 1-2 arkadaşım benzer durumu yaşadıkları için önerdim. bence konu sahibi bunu araştırmalı.
yada sizin bakış açınızla benim çocuğum sadece yaramaz diyip belki de önemli bir bilgiyi es geçmeli.

Yine bildiğim kadarıyla (çok yetkin değilim bu konuda) bu tip testler sadece öğretmen yönlendirmesiyle yapılabiliyor. Hadi çocuğuma zeka testi yapın diye elinden tutup bir kuruma gidemiyorsunuz.
 
Yine bildiğim kadarıyla (çok yetkin değilim bu konuda) bu tip testler sadece öğretmen yönlendirmesiyle yapılabiliyor. Hadi çocuğuma zeka testi yapın diye elinden tutup bir kuruma gidemiyorsunuz.
yoo benim arkadaşımın çocuğu için pedagogla bu ihtimali konuştuklarında pedagog önerisiyle yaptılar. ben de her detayı bilmiyorum ancak her insan zeka seviyesini (kendisi ve çocuğu için) merak edip yaptırabilir diye düşünüyorum.

konu sahibi kendi bilir elbette. dediğim gibi ben örnek verdim.
 
Ben ilkokuldayken (90'lı yılların başı) dezavantajlı ailelerden gelen çocukların yoğunlukta olduğu bir okula gidiyordum. Her gün yemek saatinde sınıftan bir çocuk (adını hiç unutmam, iskender) o gün ne varsa yanımda ısırıp kaçıyordu ki o zamanlar asla birinin yediği içtiği şeyi yememe takıntım vardı. Kabus gibiydi. Anneme söylüyorum, paylaş arkadaşınla yemeğini diyor fazla fazla koyuyor ama yok çocuğun derdi yemek değil beni aç bırakmak. O kadar çok şikayet ettim ki annem geldi öğretmenimle konuştu. Öğretmenim, eli öpülesi kadın "farkındayım, izliyorum ama müdahale etmiyorum. Kudra çok uysal bir çocuk kendini savunmayı öğrenmesi gerek. Durum müdahale edilecek aşamaya gelirse edeceğim" deyip göndermiş annemi. Bir süre sonra ben o çocuğun hakkından gelmeyi başardım. Yetmedi sınıfta lider durumuna geçtim. Sonraki beş sene hep sınıf başkanı seçildim. Bütün hayatım boyunca da zorbalarla baş etmeyi, hakkımı yedirmemeyi becerebildim. Tabi o zaman veliler bu kadar hassas, öğretmenler bu kadar ürkek değildi.

Ben gelecek nesilden bu konuda endişeliyim. Eğitimci olmadığım ve çocuğumun aktif şekilde okul hayatı başlamadığı halde ebeveynlerin bu aşırı kontrol mekanizmasını frenlemeleri gerektiğini düşünüyorum.

Çocuğu bir konuda uyarırken bile psikolojisi bozulur diye kelime oyunu yapılan bir devirdeyiz.
 
Yine bildiğim kadarıyla (çok yetkin değilim bu konuda) bu tip testler sadece öğretmen yönlendirmesiyle yapılabiliyor. Hadi çocuğuma zeka testi yapın diye elinden tutup bir kuruma gidemiyorsunuz.

yoo gayet gidiliyor. hatta şimdi moda bu:)
herkesin çocuğu üstün zekalı çalıyorlar kapıyı zeka testi istiyoruz diyorlar. ne hikmetse özellerde yapılan testlerde bütün çocuklar üstün zeka çıkıyor zaten.
senin dediğin ram öğretmen yönlendirmesiyle yapıyor zeka testini.
 
yoo gayet gidiliyor. hatta şimdi moda bu:)
herkesin çocuğu üstün zekalı çalıyorlar kapıyı zeka testi istiyoruz diyorlar. ne hikmetse özellerde yapılan testlerde bütün çocuklar üstün zeka çıkıyor zaten.
senin dediğin ram öğretmen yönlendirmesiyle yapıyor zeka testini.

Tamam da işte geçerli olan ram yönlendirmesiyle yapılan değil mi? Her zeka testini kabul etmiyorlar diye biliyorum.
 
yalnız ustun zekalı cocuklar hırcın olmaz . herkesden cabuk ogrendıgı kavradıgı ıcın sıkılır ama sıddet uygulamaz ustun zekalılar tam aksıne daha kolay kavradıgından bırseylerı ıfade etmek daha kolaydır uyumları da daha kolay olur , normal ınsanda olması gereken iq nun daha fazlasına sahıp olan bu ozel cocuklar , bu ozel durumunu sac bas yolarak huzur kacırarak gostermez.

ısteyen cocuguna da iq testı yaptırabılır bunun ıcın merkezler var ogretmene pedagoglara da gerek yok bunun ıcın cok uzun yıllardır serbest abım 40 yasında ona 5 yasındayken yaptırmıslar ankarada hatta kapısının onunde einstein heykelı vardı
 
Pedagog bu davranışların altındabyatan nedeni araştırdı mı peki? Bir arkadaşımın oğlu da bir dönem bu şekilde davranmış. Anne baba çok bilinçli ebeveynler, evde kavga gürültü, şiddet yok ama çocuk arkadaşlarına vuruyor ve kavga ediyormuş. Çocukla kendileri konuşmuşlar önce ama açılmamış, yapmıcam deyip yine yapıyormuş. Bir sıkıntısı olduğunu anlamışlar ve bir pedagoga götürmüşler. Pedagog ordan girmiş burdan çıkmış, çözmüş çocuğu. Arkadaşları dalga geçmişler çocukla meğerse o da güçlü görünmek için şiddete başvurmaya başlamış. Öğretmenine de bu durumu paylaşmışlar, işbirliğiyle durumu düzeltmişler. Şimdi çok başarılı, sosyal , fen lisesine gidiyor. Pedagog size nasıl davranmanız gerektiğini neye dayanarak söyledi? Altında yatan sebep önemli.
 
Ben gelecek nesilden bu konuda endişeliyim. Eğitimci olmadığım ve çocuğumun aktif şekilde okul hayatı başlamadığı halde ebeveynlerin bu aşırı kontrol mekanizmasını frenlemeleri gerektiğini düşünüyorum.

Çocuğu bir konuda uyarırken bile psikolojisi bozulur diye kelime oyunu yapılan bir devirdeyiz.
evet ya eskıden daha kolaydı bazı seyler ben kendı zamanımızı dusunuyorum 33 yasındayım
bızler cocukken neyın dogru neyın yanlıs oldugunu bılırdık bızlerde buyuklere saygı vardı ogretmene saygı vardı gıttıgımız yerde nasıl davranmamıs gerektıgını genel olarak bılırdık buyuklerımız sımdıkı ebeveynler gıbı tek tek anlatmazdı bıle bızler bır gorgu ıcınde buyumus oldugumuzdan belkıde ...

sımdıkı ebeveynler eskılere gore daha cok okuyup arastırıyor daha genıs kapsamlı ama cocuklar cok hırcın cok saygısız ve hırcınlık yapmaya cekınmıyorlar. hak goruyorlar. ben cocukken anne babasını yumruklayan krızlere gıren bır cocuk hıc gormedım ama gunumuzde bu sekılde cok fazla cocuk var

acaba eskıden sokaklarda taşla toprakla oynadık yaratıcılıgımız ondeydı bahcelerde oynadık paylasırdık ondan mı farklıydık sımdıkıler evde hapsolmus gıbı enerjılerını bosaltamıyorlar ondan mı boyleler anlayamıyorum
80-90 lar dunyanın en guzel donemı en guzel zamanda buyuduk cocuk olduk ama bızım cocuklarımız neden boyle
 
Back
X