Benim de yakin yaslarda bir kizim var ve seni cok iyi anladim. Biz cocuklarimizin dunyasini kendi cocuklugumuzdaki gibi dusunuyoruz ama onlarin dunyasi cok farkli.
Mesela parka iniyoruz, surekli oynadiklari bir arkadas gruplari var, kizlarin yasi 3-5 arasi. Ve iner inmez once birbirlerinin kiyafetlerini inceliyorlar, aaa senin minnieli ayakkabilarin ne guzel, aaa little ponyli tisort vs. Ve kizim daha 3 yasindayken benden renk degistiren tisort, bilmemneli bikini falan istemeye basladi. Oyuncaklarda da olay boyle. Mesela baby alive in yemek yiyip kaka yapanindan istiyor su ara. Alamayacagimizi cunku cok pahali oldugunu soyledim, o paraya yapabilecegimiz daha guzel seyler oldugunu anlattim (havuza gitmek, sinemaya gitmek vs) Ama x de var bana vermiyor diye dudak bukunce icim gitti, yine de almayacagim dedim ve geri adim atmayacagim.
Sanirim dogru olan onlara açıkça, belli bir butcemiz oldugunu, bunu asamayacagimizi anlatmak.
Bir de ben esya yerine ani biriktirme prensibini simdiden asilamaya calisiyorum, oyuncak istediginde, x liram var bununla istersen sinemaya gidip yemek yiyebiliriz ya da tiyatroya gidebiliriz, ya da oyuncagi alalim diyorum, oyuncagi unutuveriyor.
Bu arada kizima ben hic oyuncak almasam da cok cok fazla hediye aliniyor. Belki bunun da etkisi vardir aktiviteleri oyuncaklara tercih etmesinde.