Anneme bağlı biriyim ki umursayıp okulumu bırakmışım. 9 aydır peşinde sadece ben varım bu olaylar keskin ya da keskin olmayan cümleye bakmıyor. Durum ne görterir bilmem şu anki durumu devam ederse bitiririm. E annem ölüm döşeğinde olursa da illa okulum diye peşine düşecek halim yok.
disariya belki oyle diyordur ama burada anonim ve gercek hislerini paylasmakta ozgür. herkes her an sefkatli ve hayirli evlat olamaz bazen isyan edebilir.
Ya
bakın gerçekten kötü bir şey demek istemiyorum da yaşadığım şehirde staj ayarlama gibi durum olsa sizin anlattığınız gibi olabilitesi olan şeyler olsa bunları yapmam mı? Demekki çaresiz kalmışım buraya yazmışım. Çoğunuzun yaşı büyük olduğu için. Hala diyorsunuz ki hocaların inisiyatifi yaşadığın şehirde staj.. Bu gibi durumlar olsa zaten bitirirdim okulu. Kanser hastası görmediniz mi bilmiyorum da bu insanların durumu stabil gitmiyor. Bir gün iyiyse diğer gün kötü olabiliyor. Yorum yapıyorsunuz gayet güzel tamam da kolay çözümü olsa yapacağım zatenBen elimden geleni yaptığımı düşünüyorum anneme karşı. Gittiğimiz doktorlar bile eğitimimi annemden dolayı bıraktım dediğimde acınası gözle baktılar. Üzüldüler yani hatta bazıları ben olsam bırakmam annen sana gelecek mi verecek dediler. He doğru laflar demiyorum ama işin sonucunda hayatım sekteye uğruyor. Yeri gelince annem bile nankörlük edebiliyor bana karşı. İnsanoğlu değil mi bir yerde? Her gün tek başıma annemi hastaneye götürdüğümü bilirim arada arayıp babamdan başka ağladığım kimse olmadı. Gelecek kaygısı, kpss çalışmam lazım, kafamı toplamam lazım derken 9 ay geçti. Annem çok duyguları karmaşık birisi. Evde ders çalışırken bile bir şeye ağlayıp beni birden düşürüyor. Geçimsiz birisi yeri geldiğinde yani kpss kazanmam lazım okulumu bitirmem lazım birde anneme destek olup bakmam lazım. Ve tek kişi hayırlı bir evlatta sizin dediğiniz gibi isyan eder. Hayvan mıyım ben?
Of kahrolsun şu vicdanım. Pişman oldum devam etseydim keşke dedim ama çok kötü zamanlardı bilmiyorum. Şimdi ben strese giriyorum annem yemek istediği yemeği ya da tatlıyı düşünüyor. Çok garip üzüldğ ağladı benim yüzümden bitirmedin diye bir tarafta da böyle bilmiyorum..
Ayy hanımefendi size de akıl beğendiremiyoruz. O zaman baştan ayrıntılı şekilde neleri denediğinizi ama olmadığını söyleseydiniz. Ben sizin neyi deneyip neyi araştırdığınızı siz söylemeden bilemem, müneccim değilim. Olabilitesi olacak fikirleri vermeye çalışıyorum. Ve verdiğim her fikire bir zıt cevabınız oluyor. Yakın okul dedik uzayacak dediniz, diğer okul dedik haklı olarak annenizi düşündünüz,.hocalarla konuş stajıni yakım çevrene al dedik çemkirircesine cevap verijorsunuz. Ne duymak istiyorsunuz o zaman söyleyin de ona göre cevap verelim. Bu işin oluru ve ihtimalleri belli. Bunlar dışında ne fikir çıkabilir ki?Ya
hep mi böyle sağı solu belli olmayan bi kadındı, yoksa hastalıktan sonra mı oldu?
Hep böyleydi ya hastalıktan sonra sigarayı bıraktı kemoterapi aldı vs derken şimdi de neden benim başıma geldi diye ağlamaua başladı. Annem genel olarak ağlak birisi. Her şeyi abartmaya bayılıyor. Evet başına gelen şey cidden kötü ameliyat süreci kemo süreci vs ama bende hayatımdan vazgeçtim bir yerde. Yaşıtlarım mezun oldu ben baktım sadece. Yeri geldiğinde lafta bana yazık oluyor. Cidden anlamıyorum bazen ruh halim o kadar gel gitli oluyor ki.
Hayatıma birilerini almaya çalıştım bana destek olurlar diye o desteği dışardan aradım çünkü ne dayımlar ne kuzenimler destek vermiyor. Herkes sadece el gibi arıyor. Annem ameliyat oldu riskli bir ameliyattı uzakta yaşayan kuzenlerim sadece aradı. Kimse 1 2 gün bana destek olmaya bile gelmedi. Sabahlara kadar sadece ben vardım. Kendimi aşırı çaresiz zavallı kimsesiz hissediyorum. Kendime ait param olsa terapi alırdım ne bileyim ya kendimi iyileştirirdim ama hep belirsizlik oldu hayatımda. Hayatıma birilerini de alamadım kafa dağıtamadım hep annemin yanında olmalıyım diye kendimi kodladım.
Genel olarakta konuşma tarzı olarak katı biriyim anneme özgü değil. Üzülürüm vicdanım sızlar ama öldüğü zaman mezarını yaptıracak param bile yok. Boşandığı babam yaptırmak zorunda değil. Eyleme geçmedim zaten direkt kadını bırakıp giderim demiyorum ama her şeyi düşünmem lazım. Bir de tek kişiyim. Yanımda yönlendiren kimse yok. Kuzenlerim akrabalardan psikolojik destek almadım. Keşke alsam yol izlesek birlikte ama herkes o kadar aile bağlarında şanslı olamıyor
Ya akciğer kanseri olduğu için ve 3.evre olduğu için tekrarlama olasılığı fazla bir evrede. Şu an evet idare ediyor ama şubatta ne olur bilemem uzun bir süre. Eğer o dönem yine kötü olursa gidemem diye kaygı yapıyorum. Onun için şu an geçiş yaparsam yapacam eğer yapmazsam okuluma gitmek zorundayım. Ee annem de kötü olursa o dönem gidemem
tüm durum bu aslında. Okul 9 saat uzakta cidden uzak yaniBen ordayken de bir şey olursa vicdanım sızlar ömrüm boyunca herhalde
Gerçekten uzakmışYa akciğer kanseri olduğu için ve 3.evre olduğu için tekrarlama olasılığı fazla bir evrede. Şu an evet idare ediyor ama şubatta ne olur bilemem uzun bir süre. Eğer o dönem yine kötü olursa gidemem diye kaygı yapıyorum. Onun için şu an geçiş yaparsam yapacam eğer yapmazsam okuluma gitmek zorundayım. Ee annem de kötü olursa o dönem gidemem
O kadar iyi anlıyorum ki dediğinizi. Cidden çok çabalıyorum bunun için. Kanser o kadar kötü zamanda denk geldi ki ceza mı kader mi bilemedim. Annem ölse acaba okul neden düşündüm annemi düşüneceğim yere bunun pişmanlığını yaşar mıyım diye çok düşünüyorum
