Merhaba Sevgili Kadınlar...
Yine kendimi sorguladığım bir noktada fikirlerinize ihtiyacım var.
Boşanalı 3.5 sene oldu. Hayatıma kimseyi alamadım hala. Arayışta da değilim orası ayrı konu da. Bu zamana kadar 3 flört deneyimim oldu. Hiçbiri duygusal yakınlaşmaya evrilmedi . Yüzeysel ilişki yaşamak da bana göre değil. Isteseydim olurdu yani o 3ü de.
Işte tam bu noktada benim sorunum. Ben kolay kolay kimseden etkilenmiyorum . Etkilendiğim kişiler de , genelde sessiz içe dönük dışardan bakınca derin görünen çok sabırlı sakin insanlar oluyor.
flört şöyle başlıyor , benden hoşlanıyorlar ve ilgileniyorlar. Iltifat ediyorlar, kahve ısmarlama, küçük komplimanlar falan. Ben de tava geliyorum ve adım atıyorum. Sonra bi bakıyorum ağırdan almaya çalışıyolar. Ben şaşkın. Sonra üçünde de aynı şey oldu. Görüşme için plan yaptık baya heyecanlı ve ilişki başlayacak o görüşmede yani bEn en azindan öyle sanıyorum. Sonra uzun derin bir sessizlik ve belirsizlik.
Ben de bu belirsizliği saygısızlık olarak değerlendirip, reddedilmiş hissedip bir kısa mesajla veda ediyorum ve iletişimi koparıyorum. Diyorum ki, isteseydi beni belirsizlikte birakmazdı, beni kaybetmek istemezdi, böyle havada kararsızmış gibi ilişki mi başlar ?
Sonra ben rest çekince karşıdan çok küçük bir adım geliyor, yine kararsız bir görüşme teklifi iyice sinir olup arkama bakmadan gidiyorum.
Ben acele mi ediyorum ? Sabırlı olmam mı gerekiyor? Görüşme planını askıda bırakmak saygısızlık değil mi? Ben kibirli mi davranıyorum.
Duygularım konusunda da çok şeffafım . Hiç öyle taktik yapayım bekleteyim duygularımı gizleyim havasinda değilim. En son flort ettigim kisiye ,ona cok deger verdigimi, onunla uzun yola cikmak istedigimi , ates yakmak istedigimi, meteor yağmurlarını onunla izlemek istediğimi falan söyledim. Yani ne biliyim içimden geçenler bunlardı söyledim. Sanki korkunç bir duvara bütün coşkularım çarpıp paramparça olmuş gibi soğuk yaptı.
Bu erkekler niye böyle değerSizler yaa
Yine kendimi sorguladığım bir noktada fikirlerinize ihtiyacım var.
Boşanalı 3.5 sene oldu. Hayatıma kimseyi alamadım hala. Arayışta da değilim orası ayrı konu da. Bu zamana kadar 3 flört deneyimim oldu. Hiçbiri duygusal yakınlaşmaya evrilmedi . Yüzeysel ilişki yaşamak da bana göre değil. Isteseydim olurdu yani o 3ü de.
Işte tam bu noktada benim sorunum. Ben kolay kolay kimseden etkilenmiyorum . Etkilendiğim kişiler de , genelde sessiz içe dönük dışardan bakınca derin görünen çok sabırlı sakin insanlar oluyor.
flört şöyle başlıyor , benden hoşlanıyorlar ve ilgileniyorlar. Iltifat ediyorlar, kahve ısmarlama, küçük komplimanlar falan. Ben de tava geliyorum ve adım atıyorum. Sonra bi bakıyorum ağırdan almaya çalışıyolar. Ben şaşkın. Sonra üçünde de aynı şey oldu. Görüşme için plan yaptık baya heyecanlı ve ilişki başlayacak o görüşmede yani bEn en azindan öyle sanıyorum. Sonra uzun derin bir sessizlik ve belirsizlik.
Ben de bu belirsizliği saygısızlık olarak değerlendirip, reddedilmiş hissedip bir kısa mesajla veda ediyorum ve iletişimi koparıyorum. Diyorum ki, isteseydi beni belirsizlikte birakmazdı, beni kaybetmek istemezdi, böyle havada kararsızmış gibi ilişki mi başlar ?
Sonra ben rest çekince karşıdan çok küçük bir adım geliyor, yine kararsız bir görüşme teklifi iyice sinir olup arkama bakmadan gidiyorum.
Ben acele mi ediyorum ? Sabırlı olmam mı gerekiyor? Görüşme planını askıda bırakmak saygısızlık değil mi? Ben kibirli mi davranıyorum.
Duygularım konusunda da çok şeffafım . Hiç öyle taktik yapayım bekleteyim duygularımı gizleyim havasinda değilim. En son flort ettigim kisiye ,ona cok deger verdigimi, onunla uzun yola cikmak istedigimi , ates yakmak istedigimi, meteor yağmurlarını onunla izlemek istediğimi falan söyledim. Yani ne biliyim içimden geçenler bunlardı söyledim. Sanki korkunç bir duvara bütün coşkularım çarpıp paramparça olmuş gibi soğuk yaptı.
Bu erkekler niye böyle değerSizler yaa