Evet belki çok basit bir mesele gibi gelicek bazılarınıza ama son zamanlarda kafamı çok meşgul ediyor bu konu.
Benim endişem ölünce geride hiçbir şey bırakamamak. Ya da yaşlandığımda geriye dönüp baktığımda "vay be ne yaşamışım" diyememek. Sanki boşa yaşıyormuşuz gibi. Üniversiteye gidiyorum ve günlerim çalışmakla geçiyor. 5 yıl daha böyle geçecek. Sonra 24 yaşına gelicem zaten. Evlilik, çocuk vs derken yaşlanıp gidicem. Çok mantıksız geliyor sanki amaçsız çabalıyormuşum gibi.
Komik gelebilir ama Einstein'i, Darwin'i ya da ne bileyim Atatürk'ü çok kıskanıyorum. Kıskanmak derken özenmek, imrenmek. Hepsi de geriye çok güzel şeyler bıraktı. Bilgi, emek bıraktı. Böyle dünyaya imzasını atıp gitmiş insanlar gözümde çok çok değerli. Bense bu dünyaya hiçbir faydam olmadan ölüp gidicem. Hani derler ya "seni tanıyan son insan da öldüğünde hiç yaşamamış olacaksın" diye. Çok doğru. Amaan gece gece ne diyon sen ya diyenler olabilir, ben de bilmiyorum ne dediğimi
Benim endişem ölünce geride hiçbir şey bırakamamak. Ya da yaşlandığımda geriye dönüp baktığımda "vay be ne yaşamışım" diyememek. Sanki boşa yaşıyormuşuz gibi. Üniversiteye gidiyorum ve günlerim çalışmakla geçiyor. 5 yıl daha böyle geçecek. Sonra 24 yaşına gelicem zaten. Evlilik, çocuk vs derken yaşlanıp gidicem. Çok mantıksız geliyor sanki amaçsız çabalıyormuşum gibi.
Komik gelebilir ama Einstein'i, Darwin'i ya da ne bileyim Atatürk'ü çok kıskanıyorum. Kıskanmak derken özenmek, imrenmek. Hepsi de geriye çok güzel şeyler bıraktı. Bilgi, emek bıraktı. Böyle dünyaya imzasını atıp gitmiş insanlar gözümde çok çok değerli. Bense bu dünyaya hiçbir faydam olmadan ölüp gidicem. Hani derler ya "seni tanıyan son insan da öldüğünde hiç yaşamamış olacaksın" diye. Çok doğru. Amaan gece gece ne diyon sen ya diyenler olabilir, ben de bilmiyorum ne dediğimi