- 23 Ağustos 2012
- 52.049
- En iyi cevaplar
- 1
- 242.579
- 898
Çocuk sahibi olamayan insanları düşünmeden yazılmış bir yorumEvlenince çocukların olacak onları vatana millete hayırlı bi evlat olarak yetiştirirsek bu dünyada sana ait en güzel izi bırakmış olacaksin
Şunu düşünebilirsin. Dünyadaki diğer canlılardan hiçbir farkı yok aslında insanoğlunun. Hepimiz aynı atom taneciklerini taşıyoruz içimizde. Hepimizin aynı temel içgüdüleri var. Hepimiz koskoca evrende toz bile değiliz. Onlar da gidiyor, biz de gidiyoruz. Kooosskoca yıldızlar da gidecek :) Önemli olan tek an şuan. Şuan ki mutluluk ve haz.
Ismini bilen son kişi de öldügunde bu dunyada hic varolmamis olacaksin.Gunce tut.Evet belki çok basit bir mesele gibi gelicek bazılarınıza ama son zamanlarda kafamı çok meşgul ediyor bu konu.
Benim endişem ölünce geride hiçbir şey bırakamamak. Ya da yaşlandığımda geriye dönüp baktığımda "vay be ne yaşamışım" diyememek. Sanki boşa yaşıyormuşuz gibi. Üniversiteye gidiyorum ve günlerim çalışmakla geçiyor. 5 yıl daha böyle geçecek. Sonra 24 yaşına gelicem zaten. Evlilik, çocuk vs derken yaşlanıp gidicem. Çok mantıksız geliyor sanki amaçsız çabalıyormuşum gibi.
Komik gelebilir ama Einstein'i, Darwin'i ya da ne bileyim Atatürk'ü çok kıskanıyorum. Kıskanmak derken özenmek, imrenmek. Hepsi de geriye çok güzel şeyler bıraktı. Bilgi, emek bıraktı. Böyle dünyaya imzasını atıp gitmiş insanlar gözümde çok çok değerli. Bense bu dünyaya hiçbir faydam olmadan ölüp gidicem. Hani derler ya "seni tanıyan son insan da öldüğünde hiç yaşamamış olacaksın" diye. Çok doğru. Amaan gece gece ne diyon sen ya diyenler olabilir, ben de bilmiyorum ne dediğimiİçimi dökmek istedim sadece, bir de benim gibi düşünüp hissedenler varsa dertleşmek için.
Ayni cumleden bahsetmisiz"seni tanıyan son insan da öldüğünde hiç yaşanmamış gibi olacaksın" sözü çok doğru ve beni çok etkiler. Gönül ister ki biz de saydığın isimler gibi ve daha pek çok kişi gibi kalıcı bir iz bırakalım. Ama maalesef herkese nasip olmuyor bu.
Bazen de çevreye insanlara hayvanlara çeşitli yollarla zarar veren kin ve nefret dolu insanları gördükçe faydan dokunmuyor bari zarar verme ona razıyız diyesi geliyo insanın.
ama cümle de ne cümle... Üzerine konuş konuşabildiğin kadarAyni cumleden bahsetmisiz
Evet belki çok basit bir mesele gibi gelicek bazılarınıza ama son zamanlarda kafamı çok meşgul ediyor bu konu.
Benim endişem ölünce geride hiçbir şey bırakamamak. Ya da yaşlandığımda geriye dönüp baktığımda "vay be ne yaşamışım" diyememek. Sanki boşa yaşıyormuşuz gibi. Üniversiteye gidiyorum ve günlerim çalışmakla geçiyor. 5 yıl daha böyle geçecek. Sonra 24 yaşına gelicem zaten. Evlilik, çocuk vs derken yaşlanıp gidicem. Çok mantıksız geliyor sanki amaçsız çabalıyormuşum gibi.
Komik gelebilir ama Einstein'i, Darwin'i ya da ne bileyim Atatürk'ü çok kıskanıyorum. Kıskanmak derken özenmek, imrenmek. Hepsi de geriye çok güzel şeyler bıraktı. Bilgi, emek bıraktı. Böyle dünyaya imzasını atıp gitmiş insanlar gözümde çok çok değerli. Bense bu dünyaya hiçbir faydam olmadan ölüp gidicem. Hani derler ya "seni tanıyan son insan da öldüğünde hiç yaşamamış olacaksın" diye. Çok doğru. Amaan gece gece ne diyon sen ya diyenler olabilir, ben de bilmiyorum ne dediğimiİçimi dökmek istedim sadece, bir de benim gibi düşünüp hissedenler varsa dertleşmek için.
Ilk duydugumda beni bosluga dusuren bir cumle.Herseyin aslinda ne kadar manasiz oldugnu anlatiyor.Zaman akiyor ve biz yavas yavas yok oluyoruz...ama cümle de ne cümle... Üzerine konuş konuşabildiğin kadar
"seni tanıyan son insan da öldüğünde hiç yaşanmamış gibi olacaksın"
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?