- 3 Şubat 2018
- 25.769
- 110.868
- 598
- Konu Sahibi pedaliza_as
-
- #61
Eşim bebek için hiç bir zaman zorlamadı. Onun için de sürpriz oldu. Çocuklarıma kötü davranmıyorum. İlgim sevgim onların üzerinde. Onlara mutluluk Rolü yapıyorum. Bu beni çok yoruyor sadece.
Bebeği aldirmayacağım. bu benim tek başıma alamayacağım bir karar adalet anlayışıma göre.
Eşimin ilgisi, sevgisi hep üzerimde, her konuda bana hep destek ev işi çocuk bakımı vs.daha dün akşam sanki içimi biliyormuş gibi çok güzel şeyler söyledi.
Ona da rol yapıyorum. Mutluymuşum atlatmışım gibi davranıyorum. Çünkü psikolojik destek almamı istiyor. içimi bilse beni zorlar.
Niye böyleyim bilmiyorum. Neyi aşamıyorum. İçimde ne var çözemiyorum. Çözme, belki de hatırlama, belki bilme fikri bile beni çok korkutuyor.
Madem depresyona girecek kadar hayatı sevmiyorsun neden başkasını bu dünyaya getiriyorsunuz? Çok tutarsız değil mi? Bizim gibi mutsuz olsun diye mi? Bu bencillik değil mi?3 cocuk annesi olarak ve eski bir depresyon hastasi olarak yaziyorum: Neden yardima ihtiyac duydugunu sorgulamayi birak, güclü olma numarayi birak ve git tedavi ol..tek basina cözmene gerek yok. Bunun icin profesyoneller var zaten. Simdi daha hamilesin, bunun lohusaligi felan da var. Su anda oynadigin rolü sadece belli bir süre ayakta tutabileceksin. Ondan sonrasi kontrolünde bile olmaz. O yüzden hem kendin icin hem ailen icin git tedavi ol. "Bana sacma geliyor" diyerek korkularina yenik düsme. Gecmis olsun
Madem depresyona girecek kadar hayatı sevmiyorsun neden başkasını bu dünyaya getiriyorsunuz? Çok tutarsız değil mi? Bizim gibi mutsuz olsun diye mi? Bu bencillik değil mi?
Çekincem ne olduğunu bilmemem. Yüzleşeceğim şeylerden de korkuyorum. Aşamazsam diye. Bilmiyorum normal düşünmediğimi de biliyorum.Bunun yolu sağlam bir tedaviden geçiyor. Depresyondasınız belli ki. İlaç desteği de gerekebilir. İlaç mı kullanmak istemiyorsunuz, çekinceniz bu yüzden mi?
Son cümleniz çok ilginç.bir kere geldik bari mutlu olalım demekle hayatı sevmek aynı şey değil bence.sevmeye çalışmak oluyor zaten o.özetle ben sevmiyorum ve bu platforma başka insanların getirilmesini de tasvip etmiyorum.ben zamanında çok çektim gelinim de çeksin banane diyen kaynana zihniyeti kadar mantıksız bence.Ben bekarken depresyon hastasiydim. Tedavi olduktan sonra anne oldum zaten. Ama genel olarak cevap vermek gerekiyorsa: konu sahibi isteyerek hamile kalmamis. Depresyon tanisi da koyulmamis. Hormon degisiklikler de depresyon belirtisi yapabiliyor. Bunun analizini ama ancak doktorlar yapabilir. Böyle durumlarda suclayici bir dil kullanmak da son derece yalnis. Kimse hayati sevmedigi icin depresyona girmiyor genelde
İntihar edip 2 çocuğu annesiz birakacağınıza aldırın embriyoyu. O 2 çocuğa yazık değil mi?Eşim bebek için hiç bir zaman zorlamadı. Onun için de sürpriz oldu. Çocuklarıma kötü davranmıyorum. İlgim sevgim onların üzerinde. Onlara mutluluk Rolü yapıyorum. Bu beni çok yoruyor sadece.
Bebeği aldirmayacağım. bu benim tek başıma alamayacağım bir karar adalet anlayışıma göre.
Eşimin ilgisi, sevgisi hep üzerimde, her konuda bana hep destek ev işi çocuk bakımı vs.daha dün akşam sanki içimi biliyormuş gibi çok güzel şeyler söyledi.
Ona da rol yapıyorum. Mutluymuşum atlatmışım gibi davranıyorum. Çünkü psikolojik destek almamı istiyor. içimi bilse beni zorlar.
Niye böyleyim bilmiyorum. Neyi aşamıyorum. İçimde ne var çözemiyorum. Çözme, belki de hatırlama, belki bilme fikri bile beni çok korkutuyor.
Son cümleniz çok ilginç.bir kere geldik bari mutlu olalım demekle hayatı sevmek aynı şey değil bence.sevmeye çalışmak oluyor zaten o.özetle ben sevmiyorum ve bu platforma başka insanların getirilmesini de tasvip etmiyorum.ben zamanında çok çektim gelinim de çeksin banane diyen kaynana zihniyeti kadar mantıksız bence.
Benim de bir evladım var . Sırf bu korku yüzünden başka evlat sahibi olmayı hiç istemedim, hiç öyle bir motivasyonum yok.2019 yılından beri böyleyim .Sizi çok iyi anlıyorum. Ben de sizin gibiyim sürekli yorgunum, canım kalkıp bir bardak su bile içmek istemiyor.Zaman zaman intihar düşüncesi... Ama ne evladıma ne de anne babama kıyabilirim geri kalanın canı cehenneme açıkcası.Üstümde bir mutsuzluk.Böyle hissederken evladına birşey belli etmeme çabasıEşim bebek için hiç bir zaman zorlamadı. Onun için de sürpriz oldu. Çocuklarıma kötü davranmıyorum. İlgim sevgim onların üzerinde. Onlara mutluluk Rolü yapıyorum. Bu beni çok yoruyor sadece.
Bebeği aldirmayacağım. bu benim tek başıma alamayacağım bir karar adalet anlayışıma göre.
Eşimin ilgisi, sevgisi hep üzerimde, her konuda bana hep destek ev işi çocuk bakımı vs.daha dün akşam sanki içimi biliyormuş gibi çok güzel şeyler söyledi.
Ona da rol yapıyorum. Mutluymuşum atlatmışım gibi davranıyorum. Çünkü psikolojik destek almamı istiyor. içimi bilse beni zorlar.
Niye böyleyim bilmiyorum. Neyi aşamıyorum. İçimde ne var çözemiyorum. Çözme, belki de hatırlama, belki bilme fikri bile beni çok korkutuyor.
Gebelik olduğu için bakılıyor rutin takviye de alıyorum mecburen. Sanmıyorum. Teşekkür ederim tavsiye için.Ya belki garip gelecek ama vitamin degerlerinize baktirin bence
Ben de son birkac aydir asiri bunalim, depresif bir haldeydim. Terapi de denedim ama hicbir faydasini gormedim.
Vitamin degerlerime baktirdim ve D vitaminim asiri derecede dusuk cikti.
Takviye almaya basladiktan sonra 1 hafta icinde duzelmeye basliyosunuz hafif hafif. 1 ay sonra filan da baya bi gelisme oluyo.
Ben de intihari cokca aklimdan gecirirdim. Inancim geregi hicbir zaman aksiyona dokecegimi dusunmezdim ama belli de olmaz, bir anlik gaflet ile neler oluyor.
Yani basit bir D vitamini hayatimi kurtardi diyebiliriz
Biz D vitaminin sadece kemiklere filan iyi geliyo diye biliriz hep de, aslinda insanin psikolojik durumunda da cok etkisi varmis. Bi arastirin bence.
psikolojik destek saçmamı geliyor? ilğinçsiniz gerçekten.bende bir an önce ölüp oğluma kavuşmak istiyorum.gercek hayatta kucağıma alamadıgım oğlumu alırmıyım acaba diyorum.sonra bu düşünce psikologum sayesine yendim şimdide dua ediyorum allahım bir evlat verde acısı azda olsa dinsin diye.Aklımdan ölüm fikrini çıkaramıyorum. Sürekli içimden ölmek istediğimi geçiriyorum. Etrafıma rol yapmaktan sıkıldım. İntihar etmeye korkuyorum. Hep çok kötü bir şey diye öğretildi intihar etmek.
Bazen yolda yürürken yanımdan kamyon araba vs. Geçiyor. Üzerime sürüp öldürse beni diyorum. Bir hastalık çıksa üç dört günde öldürse beni diyorum. Kimseye dert sıkıntı olmadan.
Sürekli ölüm senaryoları kuruyorum kafamda.
Psikolojik destek almak da çok saçma geliyor.
Hayatımda belirgin hiç bir sıkıntım yok. Sadece istemediğim sürpriz bir hamilelik yaşıyorum.
Hayatınızdaki sıkıntı büyük kabul etmesenizde. "İstenmeyen, sürpriz" bir hamilelik çok büyük sıkıntı. Acilen psikolojik destek alın lütfen.Aklımdan ölüm fikrini çıkaramıyorum. Sürekli içimden ölmek istediğimi geçiriyorum. Etrafıma rol yapmaktan sıkıldım. İntihar etmeye korkuyorum. Hep çok kötü bir şey diye öğretildi intihar etmek.
Bazen yolda yürürken yanımdan kamyon araba vs. Geçiyor. Üzerime sürüp öldürse beni diyorum. Bir hastalık çıksa üç dört günde öldürse beni diyorum. Kimseye dert sıkıntı olmadan.
Sürekli ölüm senaryoları kuruyorum kafamda.
Psikolojik destek almak da çok saçma geliyor.
Hayatımda belirgin hiç bir sıkıntım yok. Sadece istemediğim sürpriz bir hamilelik yaşıyorum.
Ne kadar kötü kalpli ve karanlık birisiniz. Sıkıntısını paylaşan neredeyse herkese kendini daha kötü hissettirmeye çalışıyosunuz. Hayat bazen zor evet. Yine de yanında sevdiklerin olunca güzel aslında ama siz sevilmeye layık değilsiniz.Ölmek istiyorsun ama ilişki yaşıyorsun öyle mi? Çok tutarlısınız.çocuk yaptığın kişi destek olsun işte.
Hayatı sevmiyorum. Benim yerimde olmak isteyen bir çok insan vardır eminim. Çevremdeki bir çok kişiden maddi manevî durumum iyi. Çocuklarım sağlıklı eşim çok iyi bir insan. İlgisi sevgisi hep üzerimizde. İnanın çevremdeki insanlar durumumu anlatsam Allah'tan belanı mı istiyorsun derlerMutsuzluğa iten başka şeyler olmalı hayatında.
Hayatını mi sevmiyorsun yoksa hayatı mu
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?