Kurslara gitmemi devam etmemi söylüyor, yüzmeye de gitmemi söyledi. Kusursuz insan olmaz dedi, sen kendinde de kusur gördüğün icin kendine deger vermiyorsun dedi. Odevler veriyor iste usendigin şeyleri yaz 10 yıl sonrasını yaz ve su anki durumunla karşılaştırıp neler yapabileceğini düşün gibi...Psikolog ne dedi?
Elbette şen şakrak konular beklemiyorum ama siz yok yere kendinize dert ediniyorsunuz.Bir dedim var bölümündesiniz, içim kasvetli olduğu için yazı dilime de yansımış bu çok doğal. Bu bölümde iç açıcı konular okumayı beklemiyorsunuz herhalde.
Ya ben şu : Otuz yaşındayım , hayat bitti ,ölüyorum modunda yaşayanları anlayamıyorum konu sahibi ,üzgünüm . Yirmi dokuz yaşındayım ,evliligimde 8 senem bitiyor ,yine de alışamadım babamdan ayrı yasamaya ..keşke 30dan sonra evlenseydim diyorum hep ..ağlıyorum 8 senedir , her gece. .babaaaaa diye diye uyuduğumu gören eşim kendinden utanıyor bazen ,çok erken kopardım seni babandan ,dusuncesiyle ..ağlıyor adam benimle , ondan daha büyük bir aşkla bağlı olduğum babam için ..30 yaşındayım yakında 31 olucam ama daha 30 derken bile zorlanıyorum. Arkadaşlar evlendi koptuk, sevgilim terk etti. İsten eve evden işe ot gibi yaşıyorum. Yaşadığımdan emin bile değilim. Bazen kursa falan yazılıyorum ama icimde yasam enerjisi yok, hiç bir etkisi olmuyor. 30 yas sendromu diye bir sey var galiba, yaşımı kafaya takiyorum, bekarligimi takiyorum. Psikologa gidiyorum ama eski neşeme bir daha kavuşamayacakmışım gibi, her şeyi kaçırmışım gibi geliyor.
Şimdi Ramazan ayı geliyor, oruçtan dolayı çok enerjisiz pasif oluyorum zaten, bu sefer daha da zor gececekmis gibi geliyor. Bombos bir ay olarak geçecek şimdiden belli. Hayatımdan 1 ayı daha şimdiden sildim yani.
En çok da hayatımda birinin olmamasını çok takıyorum. İlgi bağımlısı mıyım acaba? Yasimdan dolayı artık sevgili edinmek cok zorlaştı yalnızlık çok ağır geliyor. Sanki biri olsa kendimi toparlarmisim gibi.
hayatınıza neden biri yok biliyor musunuz?
hayata bu kadar negatif baktığınız için...
dünyanın en güzel, en alımlı, en zeki kadını da olsanız, kolay kolay kimse bu kadar karamsar, bu kadar negatif enerjisi olan biriyle birlikte olmak istemez.
önce tek başınıza mutlu olmayı deneyin, yoga yapın mesela, çikolata kurslarına katılın, seyahat edin... ya da neyden keyif alıyorsanız onları yapın işte, önce iç huzuru yakalayın, gerisi gelir.
hımm şimdi 30 yaşında terkedilen biri olarak ben bu söylemi biraz ağır buldum. insan sadece negatif baktığı için mi hayatında biri olmaz? ya da hayat arkadaşının olmaması kötü bir sosyal statü müdür? belki arkadaş yaşadıklarından sonra karamsar olmuştur bir süre. hepimiz böyle dönemler atlatırız ve geçer.
Evliyim senden daha yalnizim30 yaşındayım yakında 31 olucam ama daha 30 derken bile zorlanıyorum. Arkadaşlar evlendi koptuk, sevgilim terk etti. İsten eve evden işe ot gibi yaşıyorum. Yaşadığımdan emin bile değilim. Bazen kursa falan yazılıyorum ama icimde yasam enerjisi yok, hiç bir etkisi olmuyor. 30 yas sendromu diye bir sey var galiba, yaşımı kafaya takiyorum, bekarligimi takiyorum. Psikologa gidiyorum ama eski neşeme bir daha kavuşamayacakmışım gibi, her şeyi kaçırmışım gibi geliyor.
Şimdi Ramazan ayı geliyor, oruçtan dolayı çok enerjisiz pasif oluyorum zaten, bu sefer daha da zor gececekmis gibi geliyor. Bombos bir ay olarak geçecek şimdiden belli. Hayatımdan 1 ayı daha şimdiden sildim yani.
En çok da hayatımda birinin olmamasını çok takıyorum. İlgi bağımlısı mıyım acaba? Yasimdan dolayı artık sevgili edinmek cok zorlaştı yalnızlık çok ağır geliyor. Sanki biri olsa kendimi toparlarmisim gibi.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?