Zaten hemen olmayacak bu güç normal olan bu zaten insan üzülür yıkılır toparlayamam sanar her şey bitmiş gibi düşünür bunlar zaten normal olan ama biz sana diyoruz ki zaten bu süreci biraz zor atlatacaksınız kendiniz extra zorlaştırmayın kendinizi sürekli bu tarz düşüncelere yönlendirmeyin eninde sonunda geçecek kafanızda senaryo kurmayınEvet biliyorum ama ne yazık ki şuan bunu kendime milyon kere söylesem de yapmaya gücüm yok..
Keşke elimde olsa...Boşanıyorsunuz diye babalık vazifesi bitmiyor.
Hassas olduğunuz bir dönemdesiniz daha fazla dramatize edip üzüntünüzü katlamayın.
ALLAH sizlere güzel kapılar çıksın..Sizin sevginizi hak edecek biri değilmiş demek ki Rabbim onu sizden uzağa yollamış güzel kardeşim böyle düşünün. 16 yaşındaydım ben babam bizi başka kadın için terk etmişti, o dönem çok üzüldü annem, sonra dedi ki kim bilir bize ne zararı dokunacaktı iyiki gitti. Sizin hayır gördüğünüzde şer, şer gördüğünüzde hayır vardır fakat siz bunu göremezsiniz, Allah herşeyin iyisini bilir
Allah yardımcın olsunALLAH sizlere güzel kapılar çıksın..
Keşke daha mert biriyle evlenseymişim..
Ya da hiç evlenmeseymişim..
Öyledir mutlaka Rabbim vereceğine gönlümü razı etsin..
Yok ağır değil.Ama boyle zayif durarak en buyuk kotulugu yapiyorsunuz cocugunuza. Bu durumun cok da abartilacak bir sey olmadigini, ayrilsaniz da hayatiniza devam ettiginizi, mutlu oldugunuzu, cok olagan, herkesin yasayabilecegi bir sey oldugunu kabullenip cocugunuza oyle yansitmalisiniz.
Bakin belki agir konusacagim ama cocugunuzun babasiz kalacagina degil de terkedildiginize daha cok üzülüyor gibi davraniyorsunuz. Oyle demiyorum ama olayi karsilayis sekliniz oyle. Cok dramatik yazmissiniz. Belki su an cocugunuz bu kadar etkilenmiyordur bile, hatta evde surekli tartisan bir anne baba gormedigi icin daha mutludur bile.
şuan çok yeni zaman illaki biraz alacaktır acısını ama ben biraz sorunlu bir insanım unutmak alışmak gibi şeyler bana çok zor.. Ben çok zor vaz geçen biriyim..Zaten hemen olmayacak bu güç normal olan bu zaten insan üzülür yıkılır toparlayamam sanar her şey bitmiş gibi düşünür bunlar zaten normal olan ama biz sana diyoruz ki zaten bu süreci biraz zor atlatacaksınız kendiniz extra zorlaştırmayın kendinizi sürekli bu tarz düşüncelere yönlendirmeyin eninde sonunda geçecek kafanızda senaryo kurmayın
Üç gün bence çok ama çok taze ve aldığınız terapiler bir anda sihirli değnek gibi değmez hayatınıza yavaş yavaş sindire sindire olacak her şey hayatın daha güzel olduğunu anlayacaksınızşuan çok yeni zaman illaki biraz alacaktır acısını ama ben biraz sorunlu bir insanım unutmak alışmak gibi şeyler bana çok zor.. Ben çok zor vaz geçen biriyim..
Her şeyde böyle..
eşim gideli 3 gün oldu.
Ben aileme bir şey belli etmemeye çalışıyorum, üzülmüyor gibi davranmaya çalışıyorum ama gerçekten içim çok kötü..
yemek yiyemiyorum sürekli dua ediyorum ALLAH'ım yardım et diye..
Buraya da kimseye anlatamıyorum diye yazdım..
Psikoloğa gidiyorum, bilinç altı terapileri falan deniyorum ama içimdeki bu şey bu ateş hiç hafiflemiyor şuan da..
şu an bende aynı durumdayım yazınızı aglıyarak okudum nefes alamıyroum gücüm takatim kalmadı insanlara iyiymiş gibi rol yapmak ölüm geliyor iki haftadır agızıma lokma koymadım hersey bogazımda düğümleniyor yardım edecek kımsem yok benım düzeltemdiğim evliliği kimse düzeltemez nasıl atlatacam bilmiyorum eşim le hala aynı evdeyiz onla yan yana olu konusmadan yaklasmadan durmak ölüm gibi geliyor allah yardımcın olsun gececkmi bilmiyorum inş gecerŞuan çok yalnız ve çaresiz hissediyorum..
Evliliğim bitiyor, çocuğum babasız kalacak..
Biliyorum benim gibi bu yoldan geçen çok insan var..
Ama ben çok metanetsizim, kaldıramıyorum, nasıl aşarım bilmiyorum..
Etrafımda dostum arkadaşım yok, derdimle dertlenecek sıkı dur yanındayım diyecek kimsem yok..
Var gibi görünenler arada bir nasılsın diye soruyor sadece..
İdare eder diyorum..
Ne idaresi içimde fırtınalar kopuyor..
Canlı canlı ölüyorum diyemiyorum..
Bir lokmayı bile geçiremiyorum boğazımdan,
Evladıma baktıkça, onun gülen yüzünü gördükçe içim parçalanıyor..
Tek sığınmaya çalıştığım ALLAH..
ALLAH yeter diyorum ama içimdeki bu şeyi durduramıyorum..
Güzel insanlar biliyorum inanın..
Samimi ve açık olayım eşim bu kadar sevgiyi hak etmeyen biri ama ben sorunlu bir insanım bağlandım kopamıyorum..
Geri dönsün diye dualar ediyorum gurursuzluk belki evet ne yazık ki güçlü biri değilim..
Hatta buradaki güçlü kadınları görünce öyle imreniyorum ki..
Dramatize ediyorsam da bunu isteyerek yapmıyorum içinde bulunduğum psikolojiden kurtulmak için daha gittiğinin ilk günü psikoloğa gittim.
Oradan buradan bilinç altı terapileri için insanlarla görüşüyorum anlık rahatlamalar..
Sonra sabah oluyor ben yine aynı ateş ile uyanıyorum..
Gerçekten çok isterdim biraz daha metanetli olayım..
Rabbim ne gösterir bilmiyorum belki dönecek daha 3 gün oldu..
Bir evliliği bitirmek bu kadar kolay olmamalı diye düşünüyorum..
ALLAH büyük..
Gerçekten çok yalnızım, böyle saatlerce ağlayasım var ve kimsenin görmediği yerde sürekli ağlıyorum..
Sadece gelsin istiyor içim, her yer her şey beynimdeki hatıraları tetikliyor.
Evladıma bile baktıkça güzel günlerimiz geliyor.
Evladımla oynadığı oyunlar geliyor gözüme daha da kahroluyorum..
Bizim yüzümüden evladımın o oyunları o sıcak ailede oynayamayacağı geliyor aklıma..
Aşmak istiyorum..
Zamanı geri almak istiyorum..
Kendi hatalarımda var terkedilecek kadar ağır değil ama hepsi için pişmanlık duyuyorum..
Zihnimi keşkeler kemiriyor ve durduramıyorum..
Kendimi meşgul etmeye çalışıyorum, burada boşananların hikayelerini okuyup kendime umut kırıntıları arıyorum..
Kendimi durduramadığım ve birileriyle paylaşabilmek için yazdım buraya..
Bir ricam olacak belki konumu okuyup zaman harcıyorsunuz ama yargılamayın olur mu gerçekten şuan anlayabilecek bilinçte değilim...
benim için gönlünüzden bir parça dua koparsa çok mutlu olurum..
Sanırım şuan en çok duaya ihtiyacım var...
Unutkan değilimde unutamıyorum daha çok..Dur bir sakin ol oncelikle. Su yasadigin terk edilme psikolojisi. Yasadim biliyorum.
Sunu bil ki sorun sende degildi..Sen agzinla kus tutsan o yine gidecekti. Bazilari ozgur sorumsuzca yasamak ister, bir kisiye baglanmadan. Bazilari baskasi oldugu icin gider. Aslinda sebep ne olursa olsun gidecek olani durduramazsin. Urganla baglasan yine gider. Giden doner mi? Hayir. Erkekler bizim gibi degil, karari verince tum sartlari da ayarlayinca gidiyor, donmuyor.
Unutkanligin icin B12 almalisin. Kan degerlerini olctur. Muhtemelen demir miktari dusuk kaninda.
Hala aynı evdeyseniz ve eşin dinlerse bir aile danışmanına gidin sizin için hala umut var...şu an bende aynı durumdayım yazınızı aglıyarak okudum nefes alamıyroum gücüm takatim kalmadı insanlara iyiymiş gibi rol yapmak ölüm geliyor iki haftadır agızıma lokma koymadım hersey bogazımda düğümleniyor yardım edecek kımsem yok benım düzeltemdiğim evliliği kimse düzeltemez nasıl atlatacam bilmiyorum eşim le hala aynı evdeyiz onla yan yana olu konusmadan yaklasmadan durmak ölüm gibi geliyor allah yardımcın olsun gececkmi bilmiyorum inş gecer
Şuan çok yalnız ve çaresiz hissediyorum..
Evliliğim bitiyor, çocuğum babasız kalacak..
Biliyorum benim gibi bu yoldan geçen çok insan var..
Ama ben çok metanetsizim, kaldıramıyorum, nasıl aşarım bilmiyorum..
Etrafımda dostum arkadaşım yok, derdimle dertlenecek sıkı dur yanındayım diyecek kimsem yok..
Var gibi görünenler arada bir nasılsın diye soruyor sadece..
İdare eder diyorum..
Ne idaresi içimde fırtınalar kopuyor..
Canlı canlı ölüyorum diyemiyorum..
Bir lokmayı bile geçiremiyorum boğazımdan,
Evladıma baktıkça, onun gülen yüzünü gördükçe içim parçalanıyor..
Tek sığınmaya çalıştığım ALLAH..
ALLAH yeter diyorum ama içimdeki bu şeyi durduramıyorum..
Hissettiklerini anliyorum cunku 2013 yilinda ben de terk edildim. Oglum 7 yasindaydi o zaman. Gelir diye bekledik gelmedi. 6 ay sonra bosanalim dedi ve bosandik. Ben baska bir sehirde yeni bir duzen kurdum oglumla. Ise basladim. Uc yil sonra da ailemi ozledim mutsuzum diye gittim mutlu olamadim diye geldi. Tam da ben kendimi toparlamaya basladigimda. Oglumda su sofraya yeniden üç kisi oturalim deyince gorusmeye basladik. Hafta sonlari geliyordu. Beraber kahvaltilara, sinemaya gittik. Mutluydu. Tam dort ay surdu. 4 ay sonra yine gitti. Bosluktaydi muhtemelen geldiginde. Diyecegim o ki gitmesinin seninle ilgisi yok. Yuva tek tarafli surdurulmuyor. Iki tarafin da cabasi gerekiyor. Evliligi surdurmek isteyen insan tartismalar da olsa sorunlar da olsa cozum yoluna giderdi, bir sekilde elinden geleni yapardi. Gulu sevince insan dikenlerini gormez ki.Unutkan değilimde unutamıyorum daha çok..
Evet biliyorum terkedilme psikolojisi, yalnızlık korkusu, unutamama ve hep acı çekecekmiş hissi bendeki..
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?