sende haklısın virüsten dolayı tabi ama baska hobiler edin uzaklasmaya çalış kafana çok takmaAh ah öyle arkadaş edinilecek sosyalleşecek yerler mi kaldı ki
Teşekkür ederim çalışıyorumsende haklısın virüsten dolayı tabi ama baska hobiler edin uzaklasmaya çalış kafana çok takma
Çok haklısınız avrupai lafı elinin altında lafı da aşırı doğruAdam Avrupai yaşıyor sende onun peşinde koş.. Sana bir gelecek vaad etmeyen, ileriyi görmeyen bir kişiyi daha ne kadar hayatında olmasına izin vereceksin... Seni sevmiyor elinin altında diye zaman öldürüyor... Sen bu adamı sevmiyorsun sadece takıntı haline getirmişsin
Okuma ablacım sen o zaman yazma beni mi buldun o kadar derdin arasında ??Ayrıl desek ayrılmazsin.bizi boşa yoruyorsun
Dediklerimize uymayacaksaniz akıl danismayin yeter lütfen
Ben böyle yapa yapa diye diye 2 yıl kaybettim. 1,5 yıl boyunca ağlamadığım gün yoktu,artık kör olacaktım.Gözlerim hep kırmızıydı.Millet sorunca (özellikle abim,çünkü ilişkimi onaylamıyordu keşke en başında onu dinleseydim ilk ayrıldığımızda bitirseydim tekrar barışmasaydım) kedi sevdim alerjim tuttu diyordum..Hatta bugün geçen seneki günlüğümde bu zamanlar yazdıklarımı okudum,inanamadım kendime.Ortada bana yapılmış bir haksızlık,bariz ilgisizlik,irdenmişlik varken sırf onu kaybetmemek adına pısıp kalmışım.Anam babam yapsa ortalığı kasıp kavuracağım suçsuz olduğum bir olayda sırf gitmesin diye suçu kabullenmişim...Yapmayın bunu..Kimse vazgeçilmez değil..Bitirdikten sonra hem çok hafifledim hem de her gece bana aldığı boyunluğu öpüp koklayıp ağladım..Ama zamanla geçiyor..Geçmesede alışılıyor...Sorun çıkmasın, giderse pişman olursam çok üzülürsem diye gemileri yakmamak için hemen geri pısıyorum
Ben de aynısını düşündümIliskinin toksik tarafı bana siz gibi geldi.
Ne kadar neler yaşanmış olursa olsun birinin ölmesini düşünmek sırf ayrilamadigin için böyle bir seyin akildan gecmemesi lazim
1- kadın hisseder, delile gerek yok. Yazdıklarına bakarak ruh hastası imajın yok. O yüzden hislerin % 99 doğrudur bence.Kızlar merhaba, başlık ilginç biliyorum.Ama canıma tak etmiş vaziyetteyim.Toksik , bir kere ayrılınıp barışılınan 2 senelik bir ilişkim var.Bu insan 2 aydır yazlığında tatil yapıyor.Orada da çocukluk arkadaşım dediği bir kadın var ( yaşlar adamın 35 kadının 37 bu arada ) Yazlıkta bildiğiniz komşular.Adam babasıyla gitti ama sürekli dip dibeler.İşleri serbest meslek paraları da var istedikleri kadar kalıyorlar kafa rahat.Ve bu insan ömrü boyunca bu şekilde rahat kafasına göre özgür olup yaşamak isteyen bir adam.Ben ilişkinin toksik olduğunu, vazgeçmem gerektiğini o insanla geleceğim olmadığını bildiğim halde ( çünkü evlenmekle ilgili fobisi olan ilişkide darlanmaya hiç gelemeyip öfke problemi yaşayan biri ) bu kadınla olan durumdan rahatsızım.Normalde beni günde 3-4 kere arar , yatarken konuşulur ,sabah uyanınca konusulur ama rutin bozlulunca hissediyorum tuhaflık olduğunu kızla olduğunu hissediyorum,sorunca da hemen arıza çıkarıp beni çok soru sorup sürekli mutsuz olmamla vuruyor ve okları bana döndürüyor.Ben elimde veri olmadan elbette ki suçlayamam ama kadını sevmedğimi de biliyor rutin şaşınca haber vermeyince kendimi iyi hissetmek adına soruyorum bende.Ne yaptın niye aramadın ? Gece geç mi yattın aktivite mi vardı diye ? Bu bugün yaşandı ve ben öyle sıkışmış, öyle yerler altında hissediyorum ki o tartışma anında, resmen bastırılıyorum ne desem.Sorun çıkmasın, giderse pişman olursam çok üzülürsem diye gemileri yakmamak için hemen geri pısıyorum ve bu benim içimi öylesine köpürtüyor ki bugün resmen bana yaşattıkları için ölsün istedim.O ölürse ve bu toksik ilişkiden kurtulursam diye geçirdim resmen içimden, ilk defa birine bunları hissettim.Normal değil biliyorum ama çok üzüldüm artık bu ilk değil tabiki birikmişlik de var o yüzden zaten ayrılmam gerek.Yani aslında biten bir ilişki ama görüşmeyi de kesmem gerek.Nasıl yapacağım bilmiyorum, bırakamıyorum sorun var bende resmen.Pişman olmak istemiyorum.Ama o pişman olsun bana çektirdiklerini çeksin istiyorum.Güya beni sevdiğini de söyleyen biri ama ben onlayken özellikle tartışma anlarında kendimi öylesine kasıyorum ve yansıtamıyorum ki arıza çıkmasın diye resmen hasta olacağım.Burada forumları okuyorum millet kocasından bunu görüyo kadın boşanmayı düşünüyor.Ben daha sevgilikle bana şevkat merhamet göstermeyen şüpheli davranışları olan ve geleceğine beni koyamayan birinden neden vazgeçemiyorum ?
Sen yapmazsan yakında adam ayrılır senden zaten .Sinyallerı verıo .Sen bılırsın .Beklede gör .Hayat bu deil be guzelım.Dünya cok guzel.Bız kadınlar neden bıze deger vermeyenlere yapışıp kalıoruz bılmıorum.Kızlar merhaba, başlık ilginç biliyorum.Ama canıma tak etmiş vaziyetteyim.Toksik , bir kere ayrılınıp barışılınan 2 senelik bir ilişkim var.Bu insan 2 aydır yazlığında tatil yapıyor.Orada da çocukluk arkadaşım dediği bir kadın var ( yaşlar adamın 35 kadının 37 bu arada ) Yazlıkta bildiğiniz komşular.Adam babasıyla gitti ama sürekli dip dibeler.İşleri serbest meslek paraları da var istedikleri kadar kalıyorlar kafa rahat.Ve bu insan ömrü boyunca bu şekilde rahat kafasına göre özgür olup yaşamak isteyen bir adam.Ben ilişkinin toksik olduğunu, vazgeçmem gerektiğini o insanla geleceğim olmadığını bildiğim halde ( çünkü evlenmekle ilgili fobisi olan ilişkide darlanmaya hiç gelemeyip öfke problemi yaşayan biri ) bu kadınla olan durumdan rahatsızım.Normalde beni günde 3-4 kere arar , yatarken konuşulur ,sabah uyanınca konusulur ama rutin bozlulunca hissediyorum tuhaflık olduğunu kızla olduğunu hissediyorum,sorunca da hemen arıza çıkarıp beni çok soru sorup sürekli mutsuz olmamla vuruyor ve okları bana döndürüyor.Ben elimde veri olmadan elbette ki suçlayamam ama kadını sevmedğimi de biliyor rutin şaşınca haber vermeyince kendimi iyi hissetmek adına soruyorum bende.Ne yaptın niye aramadın ? Gece geç mi yattın aktivite mi vardı diye ? Bu bugün yaşandı ve ben öyle sıkışmış, öyle yerler altında hissediyorum ki o tartışma anında, resmen bastırılıyorum ne desem.Sorun çıkmasın, giderse pişman olursam çok üzülürsem diye gemileri yakmamak için hemen geri pısıyorum ve bu benim içimi öylesine köpürtüyor ki bugün resmen bana yaşattıkları için ölsün istedim.O ölürse ve bu toksik ilişkiden kurtulursam diye geçirdim resmen içimden, ilk defa birine bunları hissettim.Normal değil biliyorum ama çok üzüldüm artık bu ilk değil tabiki birikmişlik de var o yüzden zaten ayrılmam gerek.Yani aslında biten bir ilişki ama görüşmeyi de kesmem gerek.Nasıl yapacağım bilmiyorum, bırakamıyorum sorun var bende resmen.Pişman olmak istemiyorum.Ama o pişman olsun bana çektirdiklerini çeksin istiyorum.Güya beni sevdiğini de söyleyen biri ama ben onlayken özellikle tartışma anlarında kendimi öylesine kasıyorum ve yansıtamıyorum ki arıza çıkmasın diye resmen hasta olacağım.Burada forumları okuyorum millet kocasından bunu görüyo kadın boşanmayı düşünüyor.Ben daha sevgilikle bana şevkat merhamet göstermeyen şüpheli davranışları olan ve geleceğine beni koyamayan birinden neden vazgeçemiyorum ?
Ne güzel sizin mükemmel bir kişiliğiniz ve sorunsuz bir hayatınız var demek ki...Duygusal olarak da aşırı mutlu ve güçlüsünüz belli ki beni yargıladığınıza göre süper ilişkileriniz de vardır.Ama unutmayın yargıladığını yaşamadan ölmez insan.Büyük konuşmayı ne çok seviyor ya insanlar,ne güzel hayatlar var maşallah.Kötü kalpliler ve empati yoksunları lütfen konu başlığımdan uzak dursun
E ayrılın o zaman?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?