- 23 Ocak 2021
- 2.422
- 11.200
- 158
Kendim baska yerde yasiyorum ama ailem hatayda. Cekirdek ailem sag sukur
Herseyin hayirlisi. Sizinde hakkinizda hayirlisi olsun.Kendinizi harap etmeyin lutfen.Yeniden gebelik icin kendinize iyi bakmak zorundasiniz.
Kendim baska yerde yasiyorum ama ailem hatayda. Cekirdek ailem sag sukurçok geçmiş olsun, başınız sağolsun..hayırlısı siz sağlıklı olun da..
deprem bölgesinde misiniz, kaybınız yoktur umarım
başınız sağ olsun.. kalanlara sabır versin..istanbulluyum ama hatay' a 2018 de gitmiştim. mükemmek bir şehirdi. dokusuyla, tarihiyle.. arsuzdan samandağ a kadar gezmiştik her yeri.. zaten depremin acısıyla kavruluyorduk.. işte böyle acılar da yaşayacağımız varmış.. elimden geleni yapacağım.. iyi ki böyle burada sizin gibi insanları bulabiliyorum..çünkü insanı kendi acısını çeken anlıyor..Kendim baska yerde yasiyorum ama ailem hatayda. Cekirdek ailem sag sukurKayiplarimiz cok malesef insan kime neye uzulecegini sasiriyor.
Herseyin hayirlisi. Sizinde hakkinizda hayirlisi olsun.Kendinizi harap etmeyin lutfen.Yeniden gebelik icin kendinize iyi bakmak zorundasiniz.
İstedgnz zaman msj atin konusabilirzbaşınız sağ olsun.. kalanlara sabır versin..istanbulluyum ama hatay' a 2018 de gitmiştim. mükemmek bir şehirdi. dokusuyla, tarihiyle.. arsuzdan samandağ a kadar gezmiştik her yeri.. zaten depremin acısıyla kavruluyorduk.. işte böyle acılar da yaşayacağımız varmış.. elimden geleni yapacağım.. iyi ki böyle burada sizin gibi insanları bulabiliyorum..çünkü insanı kendi acısını çeken anlıyor..
Ben de 16 Mart’ta 37 haftalık bebeğimi gayet sakin geçen doğumun birden felakete dönüşmesiyle hiç kimsenin beklemediği bir şekilde kaybettim.herkese merhaba;
geçen hafta 3 mayısta 20 haftalık bebeğimi suni sancıyla ölü doğurdum. plasenta da çıktı yine de parça kalmasın diye kısa süren bir kürtaja da girdim.
arkadaşlar ben kendime gelemiyorum. 12 nisandı onu son ultrasonda canlı gördüğüm zaman, omurgası, kalça kemiklerine kadar oluşmuştu. yavrumun her şeyi yolunda görünüyordu. kalbini dinletti doktor. en güçlü duyduğum ultrasondu. yavrumun kalbini son duyuşummuş meğer :,(((( bunu yazarken , bunu her hatırladığımda içimde oluşan acı gözyaşlarımla geliyor. sanki benim için hayat durdu.
hamileliğimden ötürü işi bırakmıştım. kalkıp youtube dan vieolar eşliğinde evimin işlerini yapıyordum; yürüyüşümü yapıyordum. şu an gözümü açtığım an içim acıyla doluyor; günü nasıl geçireceğimi bilemiyorum. ne bi müzik dinleyebilirim ne bir şey izleyebilirim. şu an bunları yazarken de ağlıyorum. meleğimi o bebek şeklini almış görüntüsüyle son görüşüm o aklımdan çıkmıyor.
aynı acıyı yaşayanlar bana nasıl geçirdiğinizi bu süreçleri yazar mısınız, bana dostluk edersiniz bu konuda minettar olurum. çünkü yaşam benim için durmuş gibi hissediyorum.
Allahım sabrınızı arttırsın inşallah evlatlarımızla cennette kavuşmak nasip olsun.En yakın en hayırlı zamanda sağlıklı sıhhatli evlatlar versin inşallahBen de 16 Mart’ta 37 haftalık bebeğimi gayet sakin geçen doğumun birden felakete dönüşmesiyle hiç kimsenin beklemediği bir şekilde kaybettim.
Dışarıda turp gibi gözüken, bütün hamileliği sorunsuz geçmiş dünya tatlısı kızımı mezarda ziyaret ediyorum şimdi. Çok nadir bir sıkıntısı varmış bebeğimin. Bizim için genetik araştırmalar devam ediyor.
Yalnız değiliz ne yazık ki böyle kayıpları yaşayanlar var. Ben daha yeni yeni insanlarla konuşabiliyorum. Sanki yer ayağımın altından kaydı, bütün dünyam allak bullak oldu.
Şimdi anneler günü geliyor, kalbim kırık. Ben de 33 yaşındayım, ilk gebeliğimdi. Doktorlar rahim için 3 ay beklemeyi tavsiye ettiler. Onu bekliyorum, henüz gebelik denemiyoruz ama çok sabırsızlanıyorum.
Ahh.. başınız sağolsun.. canım benim o bebecik cennetin en güzel yerinde sizi bekliyor olacak..Ben de 16 Mart’ta 37 haftalık bebeğimi gayet sakin geçen doğumun birden felakete dönüşmesiyle hiç kimsenin beklemediği bir şekilde kaybettim.
Dışarıda turp gibi gözüken, bütün hamileliği sorunsuz geçmiş dünya tatlısı kızımı mezarda ziyaret ediyorum şimdi. Çok nadir bir sıkıntısı varmış bebeğimin. Bizim için genetik araştırmalar devam ediyor.
Yalnız değiliz ne yazık ki böyle kayıpları yaşayanlar var. Ben daha yeni yeni insanlarla konuşabiliyorum. Sanki yer ayağımın altından kaydı, bütün dünyam allak bullak oldu.
Şimdi anneler günü geliyor, kalbim kırık. Ben de 33 yaşındayım, ilk gebeliğimdi. Doktorlar rahim için 3 ay beklemeyi tavsiye ettiler. Onu bekliyorum, henüz gebelik denemiyoruz ama çok sabırsızlanıyorum.
Benim doğum kendiliğinden başladı ve bebek doğdu. Kürtaj yok, çünkü bebek ölü doğmadı, doğunca/doğumda öldü gibi. Biz son ana kadar kucağımıza sağlıklı bebeği alıp evimize gideceğiz sandık. Hem iyi hem kötü, çok pozitif ve mutlu bir doğum geçirdim ama sonu travmatik oldu, belki bilsem biraz daha hazır olurdum bu üzüntüye ama o zaman da doğumum çok daha zor geçerdi diye tahmin ediyorum.Ahh.. başınız sağolsun.. canım benim o bebecik cennetin en güzel yerinde sizi bekliyor olacak..çok çok üzüldüm.. dediginiz gibi bu acıyla nasıl başa çıkabilirim diye düşünüyorum.. bgn psikologuma gittim ben.. hiçbir sey seyredemiyorum, hicbir yapamıyorum.. ancak esim varken anlik evde bisi seyrederken arada kafam dağılıyor gibi geliyor, ama hep bir donukluk, hep bir mutsuzluk..
Sizin de normal doğum+kürtaj mı oldu?
Çok sağolun, çok ama çok sevindim güzel haberinize. Sağlıkla kucağınıza alır ve mutlu olursunuz umarım.Allahım sabrınızı arttırsın inşallah evlatlarımızla cennette kavuşmak nasip olsun.En yakın en hayırlı zamanda sağlıklı sıhhatli evlatlar versin inşallah
Umarım cok daha iyi olursunuz, olacaksınız.. hayat size büyük güzellikler getirsin dilerim..biz de psikologla günlük ne yapabilirim diye konuşurken neşeli bir diziye başlasan kendini vererek izlemen gerekmiyor arkada dönsün yeter dedi.. normalde yasak elma izlerdim çok matrak ve karakterler ne yaşarsa yaşasın yollarına neseyle devam ediyorlar diye, psikoloğun da hosuna gitti o da izlermiş hatta hamileyken, bilemiyorum benim de her saatim farklı geçiyor ama hiç kolay değil..bu sabah ilk kez evi süpürdüm ama aksam yine ağlama halindeydim.Benim doğum kendiliğinden başladı ve bebek doğdu. Kürtaj yok, çünkü bebek ölü doğmadı, doğunca/doğumda öldü gibi. Biz son ana kadar kucağımıza sağlıklı bebeği alıp evimize gideceğiz sandık. Hem iyi hem kötü, çok pozitif ve mutlu bir doğum geçirdim ama sonu travmatik oldu, belki bilsem biraz daha hazır olurdum bu üzüntüye ama o zaman da doğumum çok daha zor geçerdi diye tahmin ediyorum.
Ben saçma sapan şeyler izleyebiliyorum sadece. Müge Anlı arşiv programlarını izledim youtubeda. Netflixteki reality tv programlarını izledim.
Bir de ben fiziki olarak da çok zorlandım doğumun son aşamasında yataktan kalkamıyordum. Battaniye ördüm tığ kullanıp. Kırlent kılıfı yaptım. Daha önce elime almışlığım yoktu, sabrım da yok. Ama elimle bir şey yapıp, üretmek iyi geldi biraz.
Artık sürekli ağlamıyorum. Şimdi dışarıdaydım mesela, çıkıp bir yere oturup yemek yedim. Yine konuşurken ağlıyorum arada tabii ama daha sakinim.
Çok çok çok teşekkür ediyorum heyecan çok tabi ama inanın korkumda çok fazla ama hayırlısı diyorum sabrediyorum.Ben doğumdan sonra 2 ay hastalanmadım hatta 63 64 gün falan oldu artık gittim doktora çünkü sütüm falan da yoktu hiç olmam gerekiyordu,doktora gittiğimde kist oluşmuş dedi o engellemiş adet olmamı ilaç verdi ve hastalandım bence sizde tekrar bi gidinÇok sağolun, çok ama çok sevindim güzel haberinize. Sağlıkla kucağınıza alır ve mutlu olursunuz umarım.Ne güzel bebeğin heyecanı, hem de korku vardır. Kritik 12 haftayı geçmiş ne güzel.
Bana 3 ay bekle dediler zaten ama hala adet olmadım, rahmim yumurta sayısı iyi gözüküyordu son kontrolde. Emzirenler bile adet olmaya başladı ben niye olmuyorum diye üzülüyorum. İlk bebeğime hemen hamile kalmıştım, tekrar olmayacak gibi geliyor. Yaşım da geçiyor diye üzülüyorum.
Böyle durumlarda üretmek en iyisi oluyor. İnsana iyi geliyor. Ben oturup bir yığın dizi izledim film izledim. Aklım dağılmıyordu. Sonra bahçeyle uğrasmıştım oysa hiç anlamam ve sevmem. Toprakla uğraşmak bir şeyler ekmek iyi gelmişti. Hiçbir ektigim de tutmadı. Ama bana iyi geldi.Benim doğum kendiliğinden başladı ve bebek doğdu. Kürtaj yok, çünkü bebek ölü doğmadı, doğunca/doğumda öldü gibi. Biz son ana kadar kucağımıza sağlıklı bebeği alıp evimize gideceğiz sandık. Hem iyi hem kötü, çok pozitif ve mutlu bir doğum geçirdim ama sonu travmatik oldu, belki bilsem biraz daha hazır olurdum bu üzüntüye ama o zaman da doğumum çok daha zor geçerdi diye tahmin ediyorum.
Ben saçma sapan şeyler izleyebiliyorum sadece. Müge Anlı arşiv programlarını izledim youtubeda. Netflixteki reality tv programlarını izledim.
Bir de ben fiziki olarak da çok zorlandım doğumun son aşamasında yataktan kalkamıyordum. Battaniye ördüm tığ kullanıp. Kırlent kılıfı yaptım. Daha önce elime almışlığım yoktu, sabrım da yok. Ama elimle bir şey yapıp, üretmek iyi geldi biraz.
Artık sürekli ağlamıyorum. Şimdi dışarıdaydım mesela, çıkıp bir yere oturup yemek yedim. Yine konuşurken ağlıyorum arada tabii ama daha sakinim.
O ağlama hiç bitmeyecek. Ay da geçse yıl da. Cennet meleğimin ardından bir yavrum daha oldu. Bazen onu sevip oynarken bile ağlama tutuyor beni. O da hayatta olsaydı birlikte buyuselerdi diyorum. O yaşasa şimdi nasıl olurdu diyorum. Hiç bitmiyor bu düşünceler. Ama alışıyor zamanla insan kabulleniyor. İlk zamanki gibi yanmıyor için. Ben yavrumuz kaybettiğimde boğazımda bir şey dugumlenmisti uzun süre o düğüm hiç geçmedi yutkunurken hissederdim hep. Fotoğrafına baktığımda kalbimde acı yanma olur. Hani insanlar içim sızladı derler ya. Ben bu iç sızlamasini kızımı düşündükçe hissederdim. Gerçekten insanin içi sizlarmis. Hayatımda hiç içim sizlamamis benim , o zaman anladim nasıl bir şey olduğunu.Umarım cok daha iyi olursunuz, olacaksınız.. hayat size büyük güzellikler getirsin dilerim..biz de psikologla günlük ne yapabilirim diye konuşurken neşeli bir diziye başlasan kendini vererek izlemen gerekmiyor arkada dönsün yeter dedi.. normalde yasak elma izlerdim çok matrak ve karakterler ne yaşarsa yaşasın yollarına neseyle devam ediyorlar diye, psikoloğun da hosuna gitti o da izlermiş hatta hamileyken, bilemiyorum benim de her saatim farklı geçiyor ama hiç kolay değil..bu sabah ilk kez evi süpürdüm ama aksam yine ağlama halindeydim.
yalnız 33 yaşındayım yaşım geçiyor demişiniz.. yapmayın ben ne yapayım o zaman:) 2 yaş daha büyüğüm sizden..Çok sağolun, çok ama çok sevindim güzel haberinize. Sağlıkla kucağınıza alır ve mutlu olursunuz umarım.Ne güzel bebeğin heyecanı, hem de korku vardır. Kritik 12 haftayı geçmiş ne güzel.
Bana 3 ay bekle dediler zaten ama hala adet olmadım, rahmim yumurta sayısı iyi gözüküyordu son kontrolde. Emzirenler bile adet olmaya başladı ben niye olmuyorum diye üzülüyorum. İlk bebeğime hemen hamile kalmıştım, tekrar olmayacak gibi geliyor. Yaşım da geçiyor diye üzülüyorum.
doğrudur bakalım neler yapabilirsem elimden geleni yapmaya çalışacağım elbet iyi olmak adına.. yalnız 33 yaşındayım yaşım geçiyor demişiniz.. yapmayın ben ne yapayım o zaman:) 2 yaş daha büyüğüm sizden..
ama şunu söyleyeyim maalesef böyle sonlansa da ben 34 yaşımın son ayında hamile kalmıştım, üstelik 3. denememde fln ki 1 önceki denememde de kimyasal gebelik geçirdiğimden neredeyse eminim. umarım yine böylelikle kolay hamile kalırım; kalırsınız ve sağlıkla bebeklerimizi kucağımıza alırız.
ben doğum katında doğum yaparken tabi herkes gibi diğer kadınların sağlıkla bebeklerini kucaklarına aldıklarını süslenen kapıları gördüm ama sevgiyle o bebek seslerini dinledim maşallah dedim. yalnız hastaneden ayrılırken eşime Allahım bize de bebeğimizi sağlıkla aldığımız şekilde burada olmayı nasip etsin dedim.
benim bildiğim çok kişi var çevremde kuzenimin eşi 37 sinde ilk ve tek çocuğunu doğurdu sağlıkla. aynı apartmandan bir ahpabımız kadın 38,39 yaşındayken çok şükür bir evladım var Rabbim kızımı aldı yerine başka bir kız evlat verdi. Aynı da ablasına benziyor yavrum. Rabbim kimsenin kucağını boş kalbini evlat acısıyla bırakmasın. Ben yenidogan katında duyduğum her bebek sesinde çok kötü olurdum Allah affetsin. Dayanamadım.
ne mutlu..Allah size de evladınıza da sağlık versin.. Umarım ben de bu acıyı yaşayan tüm anneler de evlatlarımızı sağlıkla kucağımıza alabiliriz, o günler de kısmet olur.. gerçekten çok zor daha önceden de dediğim gibi pek çok hayalim vardı, çok umutlu bir insandım şu an bir sebep bulamıyorum. hayat durmuş gibi tabi henüz bir hafta oldu bu durumu yaşayalı..O ağlama hiç bitmeyecek. Ay da geçse yıl da. Cennet meleğimin ardından bir yavrum daha oldu. Bazen onu sevip oynarken bile ağlama tutuyor beni. O da hayatta olsaydı birlikte buyuselerdi diyorum. O yaşasa şimdi nasıl olurdu diyorum. Hiç bitmiyor bu düşünceler. Ama alışıyor zamanla insan kabulleniyor. İlk zamanki gibi yanmıyor için. Ben yavrumuz kaybettiğimde boğazımda bir şey dugumlenmisti uzun süre o düğüm hiç geçmedi yutkunurken hissederdim hep. Fotoğrafına baktığımda kalbimde acı yanma olur. Hani insanlar içim sızladı derler ya. Ben bu iç sızlamasini kızımı düşündükçe hissederdim. Gerçekten insanin içi sizlarmis. Hayatımda hiç içim sizlamamis benim , o zaman anladim nasıl bir şey olduğunu.
evet orada yanlış görmüştüm başta:) Allah bağışlasın bu aradaYaşım geçiyor ben dememiştim karıştı sanırımçok şükür bir evladım var Rabbim kızımı aldı yerine başka bir kız evlat verdi. Aynı da ablasına benziyor yavrum. Rabbim kimsenin kucağını boş kalbini evlat acısıyla bırakmasın. Ben yenidogan katında duyduğum her bebek sesinde çok kötü olurdum Allah affetsin. Dayanamadım.
Çok var, benim çok yakın aile dostum 43 yaşında hamile kaldı. Hem de kendin kalamazsın demişlerdi, tüp bebek denediler düşükleri oldu. Sonra kendiliğinden hamile kaldı, bebeği de sapasağlam. Hiç üzmek değil niyetim.yalnız 33 yaşındayım yaşım geçiyor demişiniz.. yapmayın ben ne yapayım o zaman:) 2 yaş daha büyüğüm sizden..
ama şunu söyleyeyim maalesef böyle sonlansa da ben 34 yaşımın son ayında hamile kalmıştım, üstelik 3. denememde fln ki 1 önceki denememde de kimyasal gebelik geçirdiğimden neredeyse eminim. umarım yine böylelikle kolay hamile kalırım; kalırsınız ve sağlıkla bebeklerimizi kucağımıza alırız.
ben doğum katında doğum yaparken tabi herkes gibi diğer kadınların sağlıkla bebeklerini kucaklarına aldıklarını süslenen kapıları gördüm ama sevgiyle o bebek seslerini dinledim maşallah dedim. yalnız hastaneden ayrılırken eşime Allahım bize de bebeğimizi sağlıkla aldığımız şekilde burada olmayı nasip etsin dedim.
benim bildiğim çok kişi var çevremde kuzenimin eşi 37 sinde ilk ve tek çocuğunu doğurdu sağlıkla. aynı apartmandan bir ahpabımız kadın 38,39 yaşındayken daha evlendi sonrasında çok hızlı çocuk işine girdiler arka arkaya iki kızları oldu sağlıkla ama tüp müydüler bilmiyorum:) yani daha böyle nice örnek vardır..
Evet ben de işte bir şeyler örmeye sardım. Şimdi bana o günlerimde destek olan arkadaşıma battaniye örüyorum hediye.Böyle durumlarda üretmek en iyisi oluyor. İnsana iyi geliyor. Ben oturup bir yığın dizi izledim film izledim. Aklım dağılmıyordu. Sonra bahçeyle uğrasmıştım oysa hiç anlamam ve sevmem. Toprakla uğraşmak bir şeyler ekmek iyi gelmişti. Hiçbir ektigim de tutmadı. Ama bana iyi geldi.
çok haklısınız; siz çok daha zaman geçirip çok daha bağlanıp yaşamışınız.. ama çok gençsiniz emin olun..Çok var, benim çok yakın aile dostum 43 yaşında hamile kaldı. Hem de kendin kalamazsın demişlerdi, tüp bebek denediler düşükleri oldu. Sonra kendiliğinden hamile kaldı, bebeği de sapasağlam. Hiç üzmek değil niyetim.
Diğer yazınızda da yazmışsınız “umut doluydum” diye, ben de aynı şekildeydim. Kızımı kaybettikten sonra artık hiçbir şey yolunda gitmeyecek gibi geliyor. Tüp bebek hikayelerine bakıyorum, halbuki ilk denediğim ay hamile kalmıştım. Artık olmayacak gibi geliyor. Normalde hiç böyle karamsar değildim.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?