- 6 Haziran 2008
- 7.376
- 6.264
- 248
ben 30 küsürlerde kaybettim annemi.İşte anlamışsın :)
Sonuc ta ben 17 iken abim 23 yaşlarında mezun olmuştu.
Bir nevi kurtarmıştı kendini.
Benim tam üni hazırlık dönemimdi.
Kız kardeşim zaten küçüktü.
Kız kardeşimide ben ve abim kurtardık yani okuttuk bir yerlere
getirdik.
Ama ben hep mücadele ederek tutundum.
Yani ben hayat mücadelesinden kaybımı, acımı bile
hissedemedim.
Kardeşimle konuşuyor olsan şuan
Gözleri hemen dolar, çünkü o sadece babamı, anılarını düüşündü.
Ama ben babamdan sonra napacağımızı..
Tam ifade edemiyorum aslında ama yakala yine işte bir yerinden :)
çok zor atlattım.
evli çocuklu işi gücü olan biriydim.
hayata geri tutunmam zor oldu.
sanırım kişiden kişiye değişebiliyor.
hastalık sürecimiz de bizi çok yıprattığı için belki de.