Ölümle Burun Buruna Geldiğiniz Oldu Mu Hiç?

HeartLess

Popüler Üye
Kayıtlı Üye
20 Ekim 2007
12.733
40
208
53
Diğer
Ölümle Burun Buruna Geldiğiniz Oldu Mu Hiç?

hiç yaşamla ölüm arasındaki o çizgiye yaklaştınız mı?
sonrasında hayata daha sıkı mı sarıldınız?
başınızdan geçen olayları paylaşmak istermisiniz..?
buyrun o zaman...
sevgiler...
 

Hayır gecmedi ama
son günlerde ölüme yaklaşıp tekrar hayata başlamak istiyorum
hayata sıkı sıkı tutunup bir başlangıc yapmak istiyorum.
ama olmuyor işte:mymeka:


 
marmara depremini yaşadm ben
uyanık olduğum için o 45 saniyeyi baştan sona hissettim
hatta o gece evleri ykılan ve ölen bir aile dostumuza kalmaya gidecektik ama benim rahatsızlanmam ve inat etmem nedeniyle gitmedik
ev sallanırken hiç ölümü düşünmedim ama
sadece ev yıkılırsa enkazdan kaç günde çıkarım acaba diye düşündüm
çok şükür öyle birşey olmadı, sağ sağlim yürüyerek çıktık sağlam apartmanımızdan
 
bende yurtdısından gelırken ucakta bı problem oldu ve saga sola yatmaya basladı ucak..o anda herkes cıglık cıglıga .hemen asagıya baktım ve yasadgım hersey 2sn de fılm serıdı gıbı gozomun onunden gectı..sonra hostesler sorun gıderıldı panık yapmayın dıye anons etti.ama öldüm öldüm dirildim..allah kımseye gostermesin
 
15 yaşındayım. ailemle erdek kampından, teyzemin yazlığına,şarköye gidiyoruz...babam arabayı kullanıyor.. ağabeyim önde. ben ve annem arkada. ve araba beni tuttuğu için annemin dizlerinde yatmaktayım. babamın bir anda mahvolduk dediğini işittim. ve her taraf kapkara oldu. çarpa çarpa ,bir yerlerden düşüyoruz. hiçbir şey göremiyorum. sanki gece. oysa öğlen bile değil.sadece çarpma sesleri..
babam bir kamyonu sollamak istemiş. kamyon yol vermiş. sollarken birden sol yapıp sıkıştırmış. sol uçurum. babam sola kıvırıyor . kamyonun altına girmeyelim diye, ama solda uçurum var ve biz düşüyoruz.. araba, sonunda duruyor... ters dönmüş. resmen ,akordion şeklinde ....annem ve ben pencereden çıkıyoruz. bende hiçbir şey yok. sanki bir gül dikeni çizmiş gibi alnımda bir çizik o kadar. çok büyük yaralar yok. babamda ve ağabeyimde kaburgada çatlaklar. annem biraz daha kötü. boynunda sorun var. minerva taktı 1 ay. kafasında 15 dikiş.. tarlada çalışan köylüler geliyorlar yardıma. bizi asfallta yola çıkarıyorlar... diyorlar ki,bunlar yaşamaz dedik. ama gerçekten bir mucize. ölümün kıyısından döndük. işin ilginç yanı o yaşa kadar gördüğüm rüya. hemen hemen her hafta. uçurumdan düşmem. aynısı. ve o günden beri görmediğim bir rüya bu. haberci rüya derlermiş. pek anlamam..
 
abimle babamın arabasını gizlice alıp gezintiye çıkmıştık.. o esnada, annemim memleketi olan bursadaydık..
abim şoför koltuğunda ben yanında.. direksiyon hakimiyeti, nedenini hala anlayamadığım bi şekilde kayboldu..
sağa sola dönen direksiyon, radyodan çalan tarkanın kır zincirleri parçası son hatırladıklarım..iki takladan sonra ağaca çarpıp durdu araba ve içinden zor çıktık..
karşıdan gelen ekmek arabası bizim hurda olmuş arabayı görünce kaç ölü var acaba diye koşmuşlar hemen yanımıza...
kaza olurkenki andan hiçbir şey hatırlamıyorum..bilincim Allah tarafından bi süreliğine kapandı galiba veya bana öyle geldi, yoksa o esnada olabilecekleri düşünerek kazayı yaşamak psikolojik açıdan çok kötü olurdu... abim de ben de bikaç sıyrıkla atlatmıştık çok şükür :Saruboceq:
 

99 deperininde depremin merkes üstü olan yer gölcüğe çok yakın yalova çınarcıktaydım
her yaz gittiğimiz yazlığımz var orda
depremi saniyesi saniyesine yaşadım evdeki eşyaların düşüşü kırılışı,
sesler çığlıklar,feryatlar hepsi kulağımda hala,
ve en önemlisi evde kuzenlerimle ben tektik
büyükler aşşğıdaki çay bahçesindeydi ozaman küçüktüm
daha deprem nasıl birşey bilmiyordum bile
hiç yaşamadığım için:çok üzgünüm:
deprem durdu aşşağıya bir indik artçılarla birlikte yıkılan binalar
veligöçerin evleri hepsi gözümün önündeydi
her an bizede bişey olucakmışçasına korkuyla sabahı sabah ettik
o gün ölümü küçük yaşımda tam burnumun dibinde hissettim
Allah ım kimsenin başına vermesin
enkaz altından çıkarılan ölülerin hepsini görmüştümsenağlama
 
2001 yılında başağrılarımın çok olduğu zamanlarda dr a gittim
Migren dedi.. Sonra burun kanamalarım başlamıştı..
Dr burnunun kanaması gayet iyi rahatlatır seni dedi ama içime bi kurt düşmüştü..
Şirketten yıllık izne ayrıldığım günün sabahı uyandım ayağa kalktığımı,
başımın döndüğünü,başımdan aşağı kaynar suların boşaldığını hatırlıyorum sadece..
Ve hayatımda 4 gün yok.. Yoğun bakım..
Meğer Beyin damarlarında baloncuk varmış..
Bu olaydan sonra 5 sene dikkat etmeliydim.. O 5 sene her sabah uyandığım için
Resmen şükürler ediyordum.. Hergün ölüm korkusuyla yaşıyordum..
Neyseki şimdilik bişeyim yok :Saruboceq:
 
Son düzenleme:
benım basımdan şükür ....ölümle burun buruna gelecek ...bir şey geçmedi..........
fakat kardeşim trafık kazası geçirdi..............
ve ben sanıye sanıye ..kazayı gördüm.........kardeşime bır sey olucak dıyede cok korkmustum....
allaha şükür hiç bır sey olmadı........
 
yıl sanırım 1993..
şarköyde yazlıktayız motor seferiyle avşa marmara adalar turu yapıcaz.
siteden 10 genç bindik motora hava da bulutlandı..
yola çıktık, bayaa açıldık bir fırtına ki böyle birşey görmedim.. herkesi motorun kapalı kısmına doldurdular. ceviz kabuğı gibi sallanmıştık. sandalyeler denize uçtu, girdaba girmiş gibi bata çıka dönüyordu motor. kaptan motorları stop ettirip s.o.s istedi.. 4 saat dalgalarla boğuştuk. oraya buraya çarpmaktan her tarafımız mosmor olmuştu.
o zaman anladım hayatın film şeridi gibi gözlerin önünden geçmesi ne demek..
 
depremi tam merkezinde yaşadık. kuzenim askere gidecekti o sabah. teyzemlerdeydik kalabalıktık ve denize nazır balkonda oturuyorduk.o kadar gülüyordukki bizim gülmemize komşularda uyuyamamış çoğu ayaktaydı.cehenem gibide sıcak bir hava vardı.teyzemle ben mutfağa girmiştik dondurma koyalım dedik.mutfağın kapısında kaldık.ayakta duramıyoruz bişey bizi hem sağa sola çeviriyor hemde resmen zıplıyordu bina.dışarda kırmızı bir ışık demeti gelip geçiyor.korkunç bir ses.çığlıklar ,patlayan camlar,toz duman garip ışıklar..
sanki yer yarılıyor ve biz içine düşüyorduk.o an ölmeize saniyeler kaldığını hissetmiştik.böylemi ölecektik demiştik ..asla deprem aklımıza gelmemişti hiçbirimizin çünkü bu kadar korkunç deprem olamazdı inanılmaz bişeydi tarifi zor..
2 saniye duraksadı o arada annem ve ablama seslendim artık göz gözü görmüyordu.seslerini duyup tam rahatlamıştım ki bir daha başladı bu sefer daha şiddetli artık tamam dedim ölüyoruz.ve inanılmaz deprem durdu annem ablam ve ben elele tutuşmadan dışarı çıkmadık. titremekten zor yürüyoruz ağzımız burnumuz gözümüz toz dolu. yamulmuş binadan zorlukla çıktık ama kızıl bir hava bir metre önümüzü bile görmiyoruz. işte o zaman mahşer yeri burası dedik.ölüp ölmediğimizi anlamaya çalışıyorduk.çünkü hiçbirşey görünmüyor ama enkazlardan gelen tanıdık sesler çığlıklar..ve sürekli devam eden sarsıntı.yer beşik gibi göz gözü görmüyor.saatlerce ne olduğunu anlamadan sarsıntı..ölüp ölmediğimizi gün aydınlanmaya başlayınca anlayabilmiştik.
allahım kimselere yaşatmasın bambaşka bir sabah bambaşka bir manzara.tüm hayatın, sevdiklerin ,şehrin bir harabeye dönmüş..
senağlama
 
hepinize geçmiş olsun arkadaşlar...
Allah bir daha böyle felaketler göstermesin hiçkimseye...
Allah bazen ikinci bir şans veriyor işte,
herhalde hayata sımsıkı bağlanmak ve
yaşamak lazım..
Hepinize sevdiklerinizle sağlıklı,uzun ömürler diliyorum...
sevgiler...
 
Hepinize geçmiş olsun arkadaşlar depremi bende yaşadığım için nasıl birşet olduğunu biliyorum uyumak istesen bile sanki sallanıyormuşsun gibi uyuyamıyorsun gece aniden fırlıyorsun yatağından titreyerek kalıyorsun öylece ambülans sesinden bile nefret eder olmuştum kulaklarımı tıkardım hep.
Ben bir kaç kez yaşadım bu duyguyu birinde şişlide okuldan çıktım durağa doğru gidiyorum durağa geçmem için karşıdan karşıya geçmem gerek tam o sırada otobüs durdu arkasına doğru baktım gelen giden araç varmı diye hiç birşey yoktu otobüsü tam geçtim ki birşey beni arkaya doğru itti ayaklarım önde ama bedenim arkaya eğik vaziyette sürat motorlarını bilirsiniz nerden çıktı nasıl oldu anlamadım çok şükür ucuz atlattım .
Diğeride bir bombalama olayı dı o gün o caddeden geçmemem tamamen tesadüftür ben öyle yoruyorum en azından dehşet verici bir görüntü toz duman tepelerden yağmur gibi yağan cam parçalrı off yazarken tekrar o güne döndüm .
Gördüğümüz göreceğimiz bu son olur işallah
 



canım seldam yaaaaa........ınan cok etkılendım o anı yaşıyormuş gibi oldum....
allahım kımselere yasatmasın o anı........allaha acıyı yaşıyanlarada sabırlar versın..........:çok üzgünüm::çok üzgünüm

herkesede geçmiş olsun....:
 
evet geldim bi trafik kazasında hatta öldüm sandım. birileri benim sesimi duyacakmı yaşıyomuyum ölüyüm diye biraz zaman da geçirdim.
 

saol canım duygum..
elbette o şoku hiçbirimiz uzun süre atlatamadık.gördüklerimi yaşadıklarımı tamamen anlatsam sayfalar sürer.yemin ederim yazarken o günlere gittim ve gözyaşlarıma hakim olamadım..
enkaz altındaki ailesini elleri parçalanarak çıkartmaya çalışanlar, şok halinde iki adım atıp yerlerde yuvarlanan deliren insanlar.üstü başı kan içinde insanlar.enkaz altından bağırışları ve hala sarsıntı devam ettiği için yardım etmeye çekinen onca insan.çocukluğunun geçtiği arkadaşlarının cesetleri.sevdiklerinin ölüm haberleri ve o gün boyunca süren artçı sarsıntılar..
sürekli helikopter ve siren sesleri içecek tek bir bardak su bulunamayışı.tüpraş yanıyor tehlikeli bölge bölgeyi terk edin anonsları.. ve e-5 in 5 şerit halinde normalde 20 dk süren izmit adapazarı arasını 9 saatte gidebilmemiz.yolda kazalar kavgalar.. cehennem..
binalara girmekten yakınından geçmekten senelerce korktuk.

lütfen arkadaşlar depreme karşı hazrılıklı olalım evlerimizi depreme dayanıklı hale getirelim. ev alırken ya da kiralarken depreme dayanıklılığını araştıralım.dilerim rabbim birdaha kimseye yaşatmasın.hayatlarımız eskisi gibi değil ve asla olmayacak.
 
ben depremi 10.katta yaşadım...
kızım daha 2-3 yaşlarındaydı...
çok kötü bir olay gerçekten,bir anda
herşey yerle bir de olabilirdi...
ama şükürler olsun Allahıma...
bir de yine 10.katta ,balkona halımı havalanması için sermiştim...
akşam halıyı toplarken ayaklarımın yerden kesilecek gibi
olduğunu hissetmemle halıyı bırakmam bir oldu...
hala içim ürperiyor...
resmen 10.kattan aşağı düşüyordum...
rengim sapsarı olmuş,o ara geçiktiğim için eşim
balkona geliyor ve beni duvara yaslanmış olarak görünce panikliyor,
sadece o an işaretlerle anlatabildim...
çok ama çok dikkat edilmesi gerekiyor gerçekten...
sonra içeri girip kızıma sarıldım...
herşey bir anlık arkadaşlar...
lütfen lütfen çok ama çok dikkatli olalım...
sevgiler...
 
eşimle ankara ulusta çok işlek bir caddede eski terkedilmiş bir apartmanın önünden geçerken
apartmanın 4.katının pencere camı patttttt diye 2 adım önümüze düşmüştü
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…