- Konu Sahibi REYYAN
-
- #21
Kaynana cok suclu bunu göz ardi ediyor degilim ancak yinede o benim annem degil diye düsünürsek yasanacak problemler kacinilmaz böyle düsünmemeli.
dediklerinizin bi kısmı doğru olsa daa
bir anne bir babaanne büyük gibi davranmalı diye düşünüorum
hayatı zehir etmek için değil,tecrübeleriyle kolaylaştırmak için annelerlmaz:
arkadaşlar affetmek barışmak için kaç kere el uzattım ama karşı taraf yanaşmayınca hiçbirşey yapamazsınız hee konuyu açan arkadaş el uzatsa belki barışırlar bilemeyeceğim ama ben kaç kere görümcemi kayınvalidemi aradım böyle olmuyor birbirimize gidip gelelim diye her defasında ya siz bizim düşmanımızsınız sizden tiksiniyoruz laflarını duydum yada telefonu suratıma yedim yüzsüzlük yaptık eşimle beraber babasının evine gittik kapıdan kovulduk daha nereye barışcam asla işim olmaz ölseler umrumda olmaz çok kırıldım ve haketmedik bunlarıda yani anlayacağınız hadi git barış denilincede barışılmıyor karşı tarafında anlayışlı olması lazım.
Kaynana cok suclu bunu göz ardi ediyor degilim ancak yinede o benim annem degil diye düsünürsek yasanacak problemler kacinilmaz böyle düsünmemeli.
Ayy pardon kanser olan anne değil.. Kaynın..
ben kayınvalide kanser sanmıştım
Ooooo ölümse kıstas,hepimiz öleceğiz birgün..
ölmeyecek olan biri mi var,kayınvaliden ölecek,belki de sen ondan önce ölürsün..? (gecinden versin Allah)
Ölecek diye affetme,affetmek istediğin için affet..
cahil kafası çalışmıyor ne konuştuğunu bilmiyor diye affet,yoksa ölüm sırayla değil..
katılıyorum. çok haklısın.Kırılmışsınız, ama ben hep ilahi adalete güvenirim. Bakın kayınbiraderiniz sonunda size muhtaç olmuş, Allah razı olsun ki sizde evinizi açmış ve tedavisini yaptırmışsınız. Bence eşinizi kırmayın. Belki içiniz tam olarak rahat etmez ama ben olsam en azından konuşurum. Yani illaki affedip hiç bir şey yokmuş gibi davranamasanız da, bir selamı sabahı esirgemeyin. Bazı dil yaraları kolay geçmez bilirim.
Ben en azından eşinizin hatırına bunu yapmanız gerektiğine inanıyorum.
Bakın benim rahmetli dayım mahallenin ortasında bana yapmadığını bırakmadı. Bütün mahalle bizi seyretti, ben karşımdaki dayım olduğu için sesimi çıkartamadım ve tüm mahalleye rezil oldum. O günden sonra hiç konuşmadım. Aynı mahallede olmamıza rağmen konuşmadım, bayramlaşmaya bile gitmedim. Eşim dayımın bana yaptıklarına karşı "o seninle dayının sorunu" diyerek hiç karışmadı ve kendisi görüşmeye devam etti. Yıllar sonra ben hamileyken dayım beyin kanaması geçirdi, doktorlar çok az ömrü kaldığını söylediler ve makinanın fişini çektiler. Annem ağlayarak "en azından gel bir gör" dedi. Dayanamadım gittim. Rahmetli dayım makinanın fişi çekildiği halde ölmedi ve felçli bir halde 2 yıl daha yaşadı. Bu süre içinde çocuğum doğduktan sonra annemin ısrarıyla bir kez daha gittim. Beni görünce ağlamaya başladı. O an çok kötü oldum. Sonra bu küslüğüm devam etti. O nu en son ölüm döşeğinde gördüm, bilinci yerinde değildi. Keşke diyorum, yaşasaydı da ben böyle kin tutmasaydım. Gidip yanaklarından ellerinden öpseydim. Köpekler gibi pişmanım. Devamlı rüyalarımda görüyorum. Onun için bence sonradan pişmanlık yaşamamak için en azından küslüğü bitirin.
Kırılmışsınız, ama ben hep ilahi adalete güvenirim. Bakın kayınbiraderiniz sonunda size muhtaç olmuş, Allah razı olsun ki sizde evinizi açmış ve tedavisini yaptırmışsınız. Bence eşinizi kırmayın. Belki içiniz tam olarak rahat etmez ama ben olsam en azından konuşurum. Yani illaki affedip hiç bir şey yokmuş gibi davranamasanız da, bir selamı sabahı esirgemeyin. Bazı dil yaraları kolay geçmez bilirim.
Ben en azından eşinizin hatırına bunu yapmanız gerektiğine inanıyorum.
Bakın benim rahmetli dayım mahallenin ortasında bana yapmadığını bırakmadı. Bütün mahalle bizi seyretti, ben karşımdaki dayım olduğu için sesimi çıkartamadım ve tüm mahalleye rezil oldum. O günden sonra hiç konuşmadım. Aynı mahallede olmamıza rağmen konuşmadım, bayramlaşmaya bile gitmedim. Eşim dayımın bana yaptıklarına karşı "o seninle dayının sorunu" diyerek hiç karışmadı ve kendisi görüşmeye devam etti. Yıllar sonra ben hamileyken dayım beyin kanaması geçirdi, doktorlar çok az ömrü kaldığını söylediler ve makinanın fişini çektiler. Annem ağlayarak "en azından gel bir gör" dedi. Dayanamadım gittim. Rahmetli dayım makinanın fişi çekildiği halde ölmedi ve felçli bir halde 2 yıl daha yaşadı. Bu süre içinde çocuğum doğduktan sonra annemin ısrarıyla bir kez daha gittim. Beni görünce ağlamaya başladı. O an çok kötü oldum. Sonra bu küslüğüm devam etti. O nu en son ölüm döşeğinde gördüm, bilinci yerinde değildi. Keşke diyorum, yaşasaydı da ben böyle kin tutmasaydım. Gidip yanaklarından ellerinden öpseydim. Köpekler gibi pişmanım. Devamlı rüyalarımda görüyorum. Onun için bence sonradan pişmanlık yaşamamak için en azından küslüğü bitirin.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?