ben yetişkinliğimde tanımadım onu. birlikte büyüdük zorlukları aştık hep. sonra benim aşamadığım zorlukta elimi bırakması çok koydu bana.
acı çekme süremi kısa tutmaya çalışıyorum ama elimde değil.
sarıştığım oyuncağım var gece kocaman bi köpek. çok tatlı dedim diye almıştı bana normalde sevmem. son zamanlarda o kadar sevgiye ihtiyacım oluyordu ki ona sarışıyordum biraz olsun iyi geliyordu.
2 haftadır ona sarışıp uyuyordum çocuk gibi. çocukken bile devasa bi ayı almıştı babam hiç sarışmadım oyuncaklara. uyuyamadım sarışıp o aldı diye sarışmak istemedim.
kendime oyuncak at almıştım salonda kaybetmişim onu bulamadım diye oturdum ağladım. atı kendmle özdeşleştirmiştim. kendim gibi onu da kaybettim.
ve evet yaşım 8 değil 28. napıcam ben
