Konunu kirletmiş gibi hissettim
Biraz kendime mektubum gibiydi bir önceki yanıtım
Daha sakince yazayım istedim döndüm yine :)
Çok sevdiğim biri vardı Çok sevdiğini sanıyordum onunda ama öyle değilmiş Sevmediğini kabullenemedim Gitmesin diye yalvardım Gitti Dön dedim Dönmedi Bir yıl geçti Hep gördüm Sustum Bir şey demedim
Bir gün döndü ama ben o eski ben değildim onun sayesinde Büyüdüm Çok üzüldüm Her gece ağlardım Yastığım ıslakken uyuyakalırdım Buna beni o alıştırdı
Her gece kabuslar görürdüm Onu yanımda isterdim O olursa başka bir şeye ihtiyacım olmaz sanırdım
Şimdi düşünüyorum onu ne yerine koydumda bu kadar çok sevdim ben diye
Çünkü ben onu sevmiyordum kafamda onun yerine koyduğum kişiyi seviyordum
Yanımda olacak,korktuğumda koruyacak,üzüldüğümde güldürecek birini hayal etmiştim O olsun istemiştim Olamadı Hayallerim ona büyük geldi
Öyle biriymiş ki aslında o Çok kötüymüş Vicdanı yokmuş mesela
Çok kişiyi parçaladı Ben yine az hasarla kurtuldum
Şükrediyorum İyi ki onu tanımışım yine de o olmasa kim bilir şu yaşımda kimleri hangi hayallerime dahil edecektim
Şimdi biliyorum ki bir başkasına ihtiyacım yok korktuğumda kendimi sakinleştirmeyi öğrendim Bunun için bile şükürler olsun
Küçük bir kız çocuğu büyüdü onun sevgisizliğiyle
Bu da iç dökme gibi oldu ya kusura bakmayın tutamadım içimde