teşekkür ederim.. zaman bana çare olamazdı ne yazık ki..
bana en iyi gelen şeyin terapi olduğunu hissediyorum. o kadar yolumu şaşırmışım ki, beni kendi isteklerim doğrultusunda yüreklendiren, umut veren, beni yükselten kişiler o kadar az olmuş ki, hatta beni düşürüp o kadar hırpalamışlar ki, dengem şaşırmış.
sağolsun doktorum sayesinde bazı şeylere bakış açım değişti... daha çok işimiz var ama...
ahahah burdaki kifayetsiz muhterislerin aksine konuşurken "acaba bir yeri yazıp kurtulsam mı bu durumdan" dedim. karşılığında "ama sen istediğin bölümü kazanabilecek potansiyelde birisin pes etmeni gerektiren bir şey yok ki" dedi. kahkaha attım bu "potansiyel" kelimesi bu kadar tesadüf kullanılırdı
bir de birçok arkadaşım bu süreçte yardımcı biraz uyarıcı ilaçlar kullandılar ben hep korktum uzak durdum. onu da danıştım pztesi tekrar gideceğim konuşucağız tekrar.
çok fazla şey düşünüyorum... artık laptopta bir günlük dosyası oluşturdum oraya yazıyorum ajandaya yazmak için fazla hızlı düşünüyorum yetişemiyorum. böyle biraz rahatlıyorum.
dün bir ara çook eski resimlerimi videolarımı buldum da üzüldüm... ne kadar güzelmişim mutluymuşum. videolarda insanların sorunları nasıl belli oluyor, ileride yaşayacağım sıkıntılar bağırıyor resmen.. görmemişim görememişim saflıktan ölüyormuşum. nası aşıkmışım sevgilime eskiden bakışlarımdan bile belli. ama neşemin kaynağı o değilmiş benim içimden gelenmiş ondan öncesinde de aynıyım çünkü.
ne kadar üzüldüm anlatamam. o kadar neşeliyim ki eski anılarda ama şimdi o neşem nerde? yok kalmadı sömürdüler.
oof. of. umarım bu yolculuğun sonunda ben galip çıkarım geçmişe baktığımda bu günleri acı bir tebessümle hatırlar şükrederim... o günlere ulaşmak için manevi olarak çok çalışmam çok çabalamam lazım her konuda.
yine her zamanki gibi planlara girmeye başladım. hayatımın her konusuna tek tek el atacağım ve hepsini tek tek düzelteceğim ellerimle. bu moda girmem bile mucize. inanamazdım 1 ay önce. bu da bişeydir.
herhalde ben sallamadıkça daha sinir oluyorlar
umrumda değil ki dediklerin.
