- Konu Sahibi esmergizmo
- #1.441
nerdeyse 2 ay olacak
hala her gece kötüyüm
mutlu olamıyorum hala
hala göğsüme bir hançer saplanmış gibi kırgınım.
kor ateşte yanmış gibi yanıyor bedenim
hala içimdeki onu öldüremedim, aksine ateşi alevlendi canımı an geliyor daha çok yakıyor.
hala inanamıyorum bensizliğe nasıl alıştığına.
hala inanamıyorum yaptığı kalleşliğe.
ruhum o kadar yorgun ki... bugün onla gittiğimiz yerlere gittik arkadaşımla. eski yerlerde yeni anılar yapmak istiyorum.
tam o kafede oturup "ben senle böyle kafede oturmaktan bile mutluyum bana yetiyor" demişti. onu hatırladım. gözümde o canlandı ve o kelimeleri tekrar söyledi bana gülümseyerek.
her gün umutla kalkıyorum. çabalıyorum... nefret ediyorum. bugün farklı olacağım diyorum. ama her gecem yine onla sonlanıyor.
sonra gözümü kapatıyorum... o pis kadının yüzü canlanıyor. gözümde rüyalarımda hep onun yüzü var suratının kıvrımları kırışıkları yamuk burnu dişlerinin çarpıklığı o lepiska saçları iki kaşının ortasındaki kırışık... yüzü kabusum oldu. onu öpüşünü sevişini gözümde canlandırıyorum.... benimkini öptüğü gibi estetikli burnunu öpüyor mudur onun da?
bana sarılınca sıkıştırdığı gibi kollarıyla ona da sarılıyor mudur sımsıkı...
uzaklaşırken burnuna dokunup seni seviyorum demesi gibi ona da diyor mudur
telefonu kapatırken seni çok seviyorum diyor mudur ona da
yanıyor canım... artık onu bırakmak zorundayım...
evine gidip anahtarlarını bırakırken son kez kokladığım yastığındaki kokusu gibi kaldı beynimde herşeyi.
silinmiyor. ben burda ne kadar çabalasam boş...
SABAH ERKEN SAATTE YAZMIŞSIN BELLİ Kİ UYKU TUTMAMIŞ YAŞAYAN BİLİR BU DUYGUYU AMA AZALIYOR ZAMANLA GELECEKTEN ÜMİDİNİ KESME