Konumu hatırlayan arkadaşlarım olacaktır. ' Sanırım aldatılıyorum' diye konu açıp neredeyse birkaç gün içinde hayatımın en büyük şokunu yaşamış , aldatıldığımı öğrenmiştim. Ve tüm bunlar öyle hızlı gerçekleşmişti ki,bana dua eden sizlerin ve elbette evvela Allah'ın yardımı ile o karanlık günlerin üzerinden 2,5yıl geçti neredeyse.
2,5 yıldır iki erkek annesi boşanmış bir kadın olarak dönüp tekrar yazmak istedim merak eden arkadaşlarım için.
İlk başlarda kararlı duruşum ve öfkem zaman zaman dalgalandı bu süreçte.hatta çok kez kafayı yiyecek gibi hissettim ısrarla barışmak isteyen eski eşi! affetsem mi acaba diye.
boşanma davası açtıktan hemen sonra tam da gönlüme göre bir işe girdim.şükürler olsun . hala aynı yerde devam ediyorum. bir sene abartısız her cuma ofisime çiçekler geldi eski eşten.bu süreçte birkaç defa görüştüm de maalesef eski eşimle ama olmadı.olacak bir şey de yoktu zaten.nihayetinde yine 'yaşasın asil yanlızlığım' demeyi seçtim.
Açıköğretimden yeniden kayıt yenileyip pandemide lisans diplomamı aldım.ardından ehliyetimi...şu aralar fena halde kpps için hazırlanma ve kazanma niyetindeyim ama motivasyonumu bir türlü toparlayamıyorum.
Boşanma ardından en çok eksikliğini hissettiğim ve belki de aramak istediğim şey sevilme ihtiyacı oldu . Biri tarafından gerçekten sevilebilmek ve güvenme duygusu .Bunun yoksunluğunu çekebiliyormuş insan çok garip.
Ama malum devir berbat ve iki çocuk annesi olarak rahat ilişki yaşayacak yada evlilik dışı beraber olacak biri değilim. iki erkek çocuğumla evlilik gibi bir itimal de olmadığına göre (ki bunu gerçekten istemiyorum) yalnızlıkla aramı iyi tutma konusunda çalışmalara devam etme niyetindeyim:)
Bu başlığa yazmamın nedeni , derdi olan arkadaşlarıma örnek olması.Bazen bezmiş hissediyorum.Biri ergen iki erkek çocuk ve diğer tarafta gününü gün eden alakasız bir şam babası...
Yoruluyorum.Gelecek için ne dilemeliyim bilmeden her gün iş/ev/uyku modunda yaşarken bir yandan da diyebiliyorum ki , ' özgürüm'
Kimsenin boyunduruğu altında değilim.Sıkışmışlık hissim yok.aptal yerine koyulmuyor ve en önemlisi bir erkeğe muhtaç değilim.
Dua ettiğimde duama yanıt veren yüceler yücesi bir yaratıcımız var ve ben aslında tam da hayal ettiğim yerdeyim.
Evli ve mutsuzken hayatım bu gün olduğundan kat ve kat zordu.
Demek ki her zorlukla beraber bir sürü kolaylık var ve hiç bir dert kalıcı değil.
Dua edin . Ve benim gibi üzülmeyin hayatınız alt üst oldu diye. Konu ne olursa olsun gerçekten hayatımızın altı üstünden güzel olabiliyor.
Sevgiler, selamlar.
2,5 yıldır iki erkek annesi boşanmış bir kadın olarak dönüp tekrar yazmak istedim merak eden arkadaşlarım için.
İlk başlarda kararlı duruşum ve öfkem zaman zaman dalgalandı bu süreçte.hatta çok kez kafayı yiyecek gibi hissettim ısrarla barışmak isteyen eski eşi! affetsem mi acaba diye.
boşanma davası açtıktan hemen sonra tam da gönlüme göre bir işe girdim.şükürler olsun . hala aynı yerde devam ediyorum. bir sene abartısız her cuma ofisime çiçekler geldi eski eşten.bu süreçte birkaç defa görüştüm de maalesef eski eşimle ama olmadı.olacak bir şey de yoktu zaten.nihayetinde yine 'yaşasın asil yanlızlığım' demeyi seçtim.
Açıköğretimden yeniden kayıt yenileyip pandemide lisans diplomamı aldım.ardından ehliyetimi...şu aralar fena halde kpps için hazırlanma ve kazanma niyetindeyim ama motivasyonumu bir türlü toparlayamıyorum.
Boşanma ardından en çok eksikliğini hissettiğim ve belki de aramak istediğim şey sevilme ihtiyacı oldu . Biri tarafından gerçekten sevilebilmek ve güvenme duygusu .Bunun yoksunluğunu çekebiliyormuş insan çok garip.
Ama malum devir berbat ve iki çocuk annesi olarak rahat ilişki yaşayacak yada evlilik dışı beraber olacak biri değilim. iki erkek çocuğumla evlilik gibi bir itimal de olmadığına göre (ki bunu gerçekten istemiyorum) yalnızlıkla aramı iyi tutma konusunda çalışmalara devam etme niyetindeyim:)
Bu başlığa yazmamın nedeni , derdi olan arkadaşlarıma örnek olması.Bazen bezmiş hissediyorum.Biri ergen iki erkek çocuk ve diğer tarafta gününü gün eden alakasız bir şam babası...
Yoruluyorum.Gelecek için ne dilemeliyim bilmeden her gün iş/ev/uyku modunda yaşarken bir yandan da diyebiliyorum ki , ' özgürüm'
Kimsenin boyunduruğu altında değilim.Sıkışmışlık hissim yok.aptal yerine koyulmuyor ve en önemlisi bir erkeğe muhtaç değilim.
Dua ettiğimde duama yanıt veren yüceler yücesi bir yaratıcımız var ve ben aslında tam da hayal ettiğim yerdeyim.
Evli ve mutsuzken hayatım bu gün olduğundan kat ve kat zordu.
Demek ki her zorlukla beraber bir sürü kolaylık var ve hiç bir dert kalıcı değil.
Dua edin . Ve benim gibi üzülmeyin hayatınız alt üst oldu diye. Konu ne olursa olsun gerçekten hayatımızın altı üstünden güzel olabiliyor.
Sevgiler, selamlar.