demek herkeste var aynı sorun iyi bari.. :)
kendinden büyüklerle çok güzel eğleniyor ama yaşıtları sanki düşmanı :)
tatlım, belki başka birşeydendir huysuzluğu.. bugün kerem de zırladı durdu, hasta falan da değil artık kafayı neye taktıysa..
ne bileyim, ben artık bu ağlamaları duygusal yengeçler olmalarına bağlıyorum.
ayrıca senden uzaklaştığını falan düşünme sen ne yaparsan yap onun en güvendiği varlıksın. herşeyi birkaç gün içinde unutacak.
benim arkadaşımın karaciğer yetmezliği olan 1 yaşındaki bebeği; hastane odasına hemşire girince, yatağın kenarına sokulup deli gibi ağlıyordu. en ufak bir gripte 2-3 hafta hastanede kalıyorlar, bünyesi çok zayıf olduğu için. kolunda sürekli serum, ilaçlar iğneler..
seninki evinde yuvasında çok şükür, çabucak unutur gider üzülme lütfen..önemli olan şu taştan kurtulması.
canım her gece uyanmıyordu, uyanınca emziriyordum veya su içiriyordum. ben baştan beri mama takviyesiyle büyüttüğüm için gece emmek için uyanmıyordu kerem tok oluyordu.
tabi küçükken gece acıkıp emmeye alışınca, şimdi aç olmasalar da memeyi arıyorlar. tamamen alışkanlıktan. geçecektir.
bunca hamilelik hormonu


bence de iş kötü.
evet heralde hepimizinki yaşıtlarıyla oynayamıyor.. bekleyeceğiz.
her kapının bi kilidi vardır yahu; şu çocuk emniyet kilitlerinden falan bulun bi çare nereye kadar kollayabilirsin ki?
yaaa bana da 2 ay önce bir kadın hastanede beklerken "bu çocuğun adını sorunca söylemesi lazım" demişti. ben de alaycı bi şekilde gözlerimi devirdim. bişey demedim.
"bizimkiler" diyorsun ya ben burda kopuyorum

Allah yardımcın olsun canım yaa
zaten her anne çocuk doktoru moduna girmeyi sever, hele kocası da çocuk doktoruysa değmeyin keyfine
bugün orda bi arkadaşın 1,5 yaş arayla 2 kızı vardı.. her yer oyuncak dolu olsa da, birinin elinde gördüğü saçma bir iplik parçasını öbürü ondan almak için kavga ediyormuş. kabusss