- 8 Ağustos 2011
- 12.598
- 14.827
- 498
günaydııın.. hayırlı huzurlu bi gün diliyorum hepinize..
dün kudur kudur cozutan ayşecik, an itibariyle hala yatıyor.
bense eşimin kapı sesine uyandım. yine beni kaldırmamış, gidiyordu.
ama bu sefer mesafeli, tavırlı..
belki bi on gündür ayşecik bizle yatmak için çabalardaydı.
ben kararlı göründüğüm için babasına yaklaşıyor, az gülümseme, biraz cilve
hooop bizim yatağın ortasına kuruluyor zilli. bir iki üç.. artık akşam kendi yatağında yatmıyor.
bir haftayı geçti. bir de uyumasını bekledikten sonra yatağına koyuyorum.
eğer tam dalmamışsa, yahut gece herhangi bi sebepten uyanmışsa aynı mızıldama ve illa bizim yanımıza gelecek.
eşim de bırak gelsin, bizle uyusun ne var modunda. sabaha karşı üstünü açmıştı, battaniyesiyle örterken üstünü
birden uyanıp ağlamaya başladı. bu sefer bende şartel attı. hayır dedim,sen orda ben burada uyuyacağız.
orası senin yatağın burası bizim yatağımız. zaten yatağı da bizimkine bitişik, bizi görüyor her neyse..
kızının ağlamasına dayanamayan babası, yine müdahil oldu.. ya bırak niye çocuğu zorluyorsun,
bizle yatmak istiyor, ne var bizle uyusun diye.. ben de yardımcı olmuyorsun bari müdahale etme,
bu kendi kendine uyuyan ve uyansa bile kendi yine uyumaya devam eden bi bebekti.
sayende böyle mızıldak ağlak oldu. tabi sana hava hoş, iki büklüm stres olup uyuyamayan dönüp duran benim dedim.
bu sefer sustu, arkasını döndü ve uyumaya devam etti. ayşecik de o an başlayan sabah ezanının hürmetine yattı
ve kendi uyudu. neyse, gece gece biraz sert çıkıştım ama canım burnumdaydı yani..
artık yönetimi ele alıyorum, müdahale etmesine izin vermeyeceğim.
ki dün geceki şarlamadan sonra o da bi şey söylemez artık..
ama haklı olduğum halde yine de eşimin gönlünü almam lazım, pöff!
dün kudur kudur cozutan ayşecik, an itibariyle hala yatıyor.
bense eşimin kapı sesine uyandım. yine beni kaldırmamış, gidiyordu.
ama bu sefer mesafeli, tavırlı..

belki bi on gündür ayşecik bizle yatmak için çabalardaydı.
ben kararlı göründüğüm için babasına yaklaşıyor, az gülümseme, biraz cilve
hooop bizim yatağın ortasına kuruluyor zilli. bir iki üç.. artık akşam kendi yatağında yatmıyor.
bir haftayı geçti. bir de uyumasını bekledikten sonra yatağına koyuyorum.
eğer tam dalmamışsa, yahut gece herhangi bi sebepten uyanmışsa aynı mızıldama ve illa bizim yanımıza gelecek.
eşim de bırak gelsin, bizle uyusun ne var modunda. sabaha karşı üstünü açmıştı, battaniyesiyle örterken üstünü
birden uyanıp ağlamaya başladı. bu sefer bende şartel attı. hayır dedim,sen orda ben burada uyuyacağız.
orası senin yatağın burası bizim yatağımız. zaten yatağı da bizimkine bitişik, bizi görüyor her neyse..
kızının ağlamasına dayanamayan babası, yine müdahil oldu.. ya bırak niye çocuğu zorluyorsun,
bizle yatmak istiyor, ne var bizle uyusun diye.. ben de yardımcı olmuyorsun bari müdahale etme,
bu kendi kendine uyuyan ve uyansa bile kendi yine uyumaya devam eden bi bebekti.
sayende böyle mızıldak ağlak oldu. tabi sana hava hoş, iki büklüm stres olup uyuyamayan dönüp duran benim dedim.
bu sefer sustu, arkasını döndü ve uyumaya devam etti. ayşecik de o an başlayan sabah ezanının hürmetine yattı
ve kendi uyudu. neyse, gece gece biraz sert çıkıştım ama canım burnumdaydı yani..
artık yönetimi ele alıyorum, müdahale etmesine izin vermeyeceğim.
ki dün geceki şarlamadan sonra o da bi şey söylemez artık..
ama haklı olduğum halde yine de eşimin gönlünü almam lazım, pöff!
Son düzenleme: