- Konu Sahibi hatuncalimero
- #1
Küçüktüm, küçücüktüm
Eskilere dalınca fotoğraf kareleri gibi kesit kesit aklıma geliyo iz bırakanlar,bazen harket eden fotoğraf kareleri
Bir sürü bebek alırdı babam bna,neden bilmyorum yüzlerini boyardım,babamın okuduğu gazetede gördüğüm şekilleri çizerdim,sanırım babam ilgilensin diye sonra öğrendim ki şekil değil,harfmiş isimleri.
Birden bebek almaktan vazgeçtiler bana,belki bana birden geldi; dediler ki büyüdün sen,kocaman kız oldunama hala kafamı kaldırmam gerekiyodu görmek için yüzlerini.. gerçekten büyümek istiyodum.. bebek almadılar ama renk renk boyalar verdiler elime,sandım ki tüm dünyayı,caddeleri,ağaçlrı boyayabilrim, rengarenk sokaklar hayal ettim, ve defterler aldılar hayallerimi,istediklerimi çizmem için.. güneşi çizdim ağaçları,evleri çocukları;tüm dünyayı sığdırdım ama o kadar küçüktü ki o defterler yakıştıramıyordum,sığdıramıyordum babamı..
Herkesin işe gittiği,evin sakinleştiği bir sabh aldım boya kalemlermi çıktım yatağımın üzerne;önce güneşi çizdim,şaşkın gözleri,diken diken saçalrı vardı,sonra bi adam çizdim,yanında ufacık kaldığım,babamdı,istediğim gibi olmuştu,gerçek gibi. kocamaaan diye geçirdim içimden,sevindim... Annem görünce çok kızdı,duvarı gördkten sonraki bakşını anımsıyorum hala,kocamandı gözleri;silmeye çalıştı çıkmadı; hala o eski evin duvarında izlerimiz var, benim, babamın hala
İnandım söylediklerine konuşmak istedim sus dediler küçüksün sen. Ama büyümüştüm,nasıl küçüldüm,hiç anlayamazdım,on sekizime gelince büyüyecekmişim bunu öğrendiğimde tek hayalim olmuştu; on sekiz yaşında olmak ! büyümek
Zaman çabuk geçmiş gibi geliyordu dönüp baktığımda on sekizimdeydim ama şimdi de inatla çocuktum,büyümek de istemiyordum ı ıh dedim içimden on sekizinde büyümüyormuş insan
Birden değişti her şey,bişeyler oluyordu,annem babam yüzlerine bakmak için kafamı kaldırmak zorunda olduğum insnlar değillerdi artık..hele annem...babam yüreğimdeki o büyük adam hala... hani güneşin yanındaki...yine bir fotoğraf karesi;karşıma geçmiş sevdiğimden vazgeçmemi yoksa onları kaybedecğimin tehdididni ediyolardı..İlk kez kaybetme korkusu hissettim, o benim deniz fenerim...babam nasıl anlamazdı küçüğünü?? kabullenemdim...
Sevdiğimin gözlerinde hayatı bulduğumu...hayattaki babamdan sonra tek deniz fenerim olabilecek insanı bulduğumu analamdılar...anlamıyolar....anne kucağından daha güvenli bi yer buldum BABA...mutluluğu buldum....
ßen buysam ve doğruyu bulduğuma inanıyosam yaşarım aşkımı...dedim.Yanarsa canım yansın...değer..ve bugünlerde çıkmıyorum odamdan hiç..yemeğimi ayrı yiyorum,muhabbetelrine girmiyorum...ama bir kez daha farketttim ki bunu; a$k iki kişilik üçüncü kişiler ne engelleyebilir aşkı..ne de alevlendirebilir...
Hee unutmadan..;
O an hissettim; büyümüştüm
On sekizimdeydim ... :):)
yavru ceylan/calimero ..
Eskilere dalınca fotoğraf kareleri gibi kesit kesit aklıma geliyo iz bırakanlar,bazen harket eden fotoğraf kareleri
Bir sürü bebek alırdı babam bna,neden bilmyorum yüzlerini boyardım,babamın okuduğu gazetede gördüğüm şekilleri çizerdim,sanırım babam ilgilensin diye sonra öğrendim ki şekil değil,harfmiş isimleri.
Birden bebek almaktan vazgeçtiler bana,belki bana birden geldi; dediler ki büyüdün sen,kocaman kız oldunama hala kafamı kaldırmam gerekiyodu görmek için yüzlerini.. gerçekten büyümek istiyodum.. bebek almadılar ama renk renk boyalar verdiler elime,sandım ki tüm dünyayı,caddeleri,ağaçlrı boyayabilrim, rengarenk sokaklar hayal ettim, ve defterler aldılar hayallerimi,istediklerimi çizmem için.. güneşi çizdim ağaçları,evleri çocukları;tüm dünyayı sığdırdım ama o kadar küçüktü ki o defterler yakıştıramıyordum,sığdıramıyordum babamı..
Herkesin işe gittiği,evin sakinleştiği bir sabh aldım boya kalemlermi çıktım yatağımın üzerne;önce güneşi çizdim,şaşkın gözleri,diken diken saçalrı vardı,sonra bi adam çizdim,yanında ufacık kaldığım,babamdı,istediğim gibi olmuştu,gerçek gibi. kocamaaan diye geçirdim içimden,sevindim... Annem görünce çok kızdı,duvarı gördkten sonraki bakşını anımsıyorum hala,kocamandı gözleri;silmeye çalıştı çıkmadı; hala o eski evin duvarında izlerimiz var, benim, babamın hala
İnandım söylediklerine konuşmak istedim sus dediler küçüksün sen. Ama büyümüştüm,nasıl küçüldüm,hiç anlayamazdım,on sekizime gelince büyüyecekmişim bunu öğrendiğimde tek hayalim olmuştu; on sekiz yaşında olmak ! büyümek
Zaman çabuk geçmiş gibi geliyordu dönüp baktığımda on sekizimdeydim ama şimdi de inatla çocuktum,büyümek de istemiyordum ı ıh dedim içimden on sekizinde büyümüyormuş insan
Birden değişti her şey,bişeyler oluyordu,annem babam yüzlerine bakmak için kafamı kaldırmak zorunda olduğum insnlar değillerdi artık..hele annem...babam yüreğimdeki o büyük adam hala... hani güneşin yanındaki...yine bir fotoğraf karesi;karşıma geçmiş sevdiğimden vazgeçmemi yoksa onları kaybedecğimin tehdididni ediyolardı..İlk kez kaybetme korkusu hissettim, o benim deniz fenerim...babam nasıl anlamazdı küçüğünü?? kabullenemdim...
Sevdiğimin gözlerinde hayatı bulduğumu...hayattaki babamdan sonra tek deniz fenerim olabilecek insanı bulduğumu analamdılar...anlamıyolar....anne kucağından daha güvenli bi yer buldum BABA...mutluluğu buldum....
ßen buysam ve doğruyu bulduğuma inanıyosam yaşarım aşkımı...dedim.Yanarsa canım yansın...değer..ve bugünlerde çıkmıyorum odamdan hiç..yemeğimi ayrı yiyorum,muhabbetelrine girmiyorum...ama bir kez daha farketttim ki bunu; a$k iki kişilik üçüncü kişiler ne engelleyebilir aşkı..ne de alevlendirebilir...
Hee unutmadan..;
O an hissettim; büyümüştüm
On sekizimdeydim ... :):)
yavru ceylan/calimero ..
