- 1 Şubat 2016
- 428
- 584
- 103
- 32
23 yaşındayım,bekarım onla da yaşıtız.3yıllık bölük pörçük bir aşkı yazıcam size de kendime de uzun olursa kusuruma bakmayın.Arkadaslarıma anlatamıyorum o kadar yakınım yok,tecrübelerinizi benimle paylaşın lütfen
Ergenliğimde erkek gibi bi kızdım.Küçükken aile içi cinsel istismara mağruz kaldım,2.derece yakın birisiydi bu.Erkeklerden soğudum,soğudum,arkadaşlarımın hep konustuğu buluştuğu birileri olurdu bense hayalimde yaratmıştım içimden konusurdum,bi erkeğin gözünün içine bile bakamazdım.O dönem çok yakın arkadasım olan(kız) biri beni açmaya,sosyalleştirmeye çalıştı.Zaten nolduysa onun üstümdeki etkisinden ona uymamdan oldu.Biçok kişiyle konusmaya başladım 19yasındayken,o tanıstırırdı hatta.Neyse.
Sonra onu buldum.İlk başta aşık falan değildim hatta sıkılıyordum bile.Zamanla aşık oldum,hem de deliler gibi.Ona tutundum bi erkeğe ilk defa güvendim.Arkadaşlarımda dalga geçtiğim hallere büründüm.Birbirimizin ilkiydik.Hep ayrılıp barışan bi çift olduk maalesef yalanları yüzünden.Genellikle terkeden ben,yalvaran o olurdu.Bana tapan adam ayrılınca 3-5gün başka kızlarla konusup geri dönüyormus meğer.O anki söylediklerimi yaptıklarımı geç sen aşkıma bak der.Hep beni bekleyeceğini evleneceğimizi söylerdi,nikahlı karım olacaksın..hala da söylüyor.Ben bunları bilmezken biz birlikte olduk.Davranısları o kadar değişti ki artık karımsın vs aşka boğuyordu beni. İlişkiden bikaç hafta sonra ben hastalandım,ameliyat oldum.İnanın acıyı unutmak için biri benle konussun diye kapıyı telefonu gözlüyordum.En yakın arkadaslarım değil o oldu yanımda,üzüntüden sigaraya başladı.İyileştikten sonra ben üni kazandım başka şehre yerleştim araya mesafe girdi.Yine beraberlik yaşamak istedi bu süreçten sonraki tüm kavgalar bu konudan çıktı.Ben istemedim.soğuk davranıp,kendime güvenimi zedeleyip üstümde baskı yaratıyordu gitmem için.Bigün bana ya benimle olursun ya da terkederim dedi.Et dedim etti sahiden de.Kendimi o kadar değersiz hissettim ki,o dönem bana değer veren biri vardı bi süre sonra onla başladım.Haberi yoktu ve tabiki geri dönmüştü bana 1hafta sonra.Duyunca çıldırdı tehditler,küfürler yerini yalvarmalara ağlamalara bıraktı.2. kişiden 2ay sonra ayrıldım,yalnızdım.o 5ay boyunca sensiz yapamam,birbirimizin ilkiyiz karı koca olduk biz,seni başkasına veremem gibi gibi yalvardı.Bi şans daha verdim sanki hiçbişey olmamış aynı aşkla aynı tutkuyla bakıyordu bana,o kimseyle olmamış bu süreçte.
Ama 1ay sonra o 2ay çıktığım kişiyle mesajlarımı gördü(arkadaşçaydı,daha doğrusu vicdan yapıyordum çünkü beni seviyordu ben sevememiştim.) kızdı bağırdı bişey demedi sonra devam ettik.O ara ona yazan bi kız olmus onla konusmaya başlamış onu garantiye alınca başladı bana hakaretlere. Sen onla da olmuşsundur,zaten seni sevmedim zaten çirkinsin vücudun için çıktım,benle yatarsan bırakırım bu kızı gel barışalım falan o kadar iğrençleştiki kabul etmeyince kızın fotosunu atıp bak kıskan senden daha güzel diyip bana engeli bastı.Şoktaydım onun için döktüğüm kaçıncı gözyaşlarını döktüm.1-2hafta sonra engeli açtı ama yazmadı.2,5 ay geçti.Şimdi yine yalvarıyor.Kara sevdaymış bu olmuyormus kimseyle 4-5kişiyle denemiş yapamamış,başkasıyla olduysan da sineye çekicem,kaderimsin anladım nolur affet diyor.
Sizden beklediğim dön demeniz değil,buna benzer yaşayanınız varsa dertleşmek..O herseyi uzakta olmaya mesajlaşmaya bağlyor,mesajdaki senden nefret ediyorum diyor.Ne güzel unutmustum hep bi yerden giriyor aklıma.Araya başkaları giriyor ama niye eksilmiyor bu sevgi,görünce sanki hiçbişey yaşanmamış?Seviyorum hala ama bu sefer kalbimi dinlemek istemiyorum.Bu bi kısır döngü mü sizce?
Ergenliğimde erkek gibi bi kızdım.Küçükken aile içi cinsel istismara mağruz kaldım,2.derece yakın birisiydi bu.Erkeklerden soğudum,soğudum,arkadaşlarımın hep konustuğu buluştuğu birileri olurdu bense hayalimde yaratmıştım içimden konusurdum,bi erkeğin gözünün içine bile bakamazdım.O dönem çok yakın arkadasım olan(kız) biri beni açmaya,sosyalleştirmeye çalıştı.Zaten nolduysa onun üstümdeki etkisinden ona uymamdan oldu.Biçok kişiyle konusmaya başladım 19yasındayken,o tanıstırırdı hatta.Neyse.
Sonra onu buldum.İlk başta aşık falan değildim hatta sıkılıyordum bile.Zamanla aşık oldum,hem de deliler gibi.Ona tutundum bi erkeğe ilk defa güvendim.Arkadaşlarımda dalga geçtiğim hallere büründüm.Birbirimizin ilkiydik.Hep ayrılıp barışan bi çift olduk maalesef yalanları yüzünden.Genellikle terkeden ben,yalvaran o olurdu.Bana tapan adam ayrılınca 3-5gün başka kızlarla konusup geri dönüyormus meğer.O anki söylediklerimi yaptıklarımı geç sen aşkıma bak der.Hep beni bekleyeceğini evleneceğimizi söylerdi,nikahlı karım olacaksın..hala da söylüyor.Ben bunları bilmezken biz birlikte olduk.Davranısları o kadar değişti ki artık karımsın vs aşka boğuyordu beni. İlişkiden bikaç hafta sonra ben hastalandım,ameliyat oldum.İnanın acıyı unutmak için biri benle konussun diye kapıyı telefonu gözlüyordum.En yakın arkadaslarım değil o oldu yanımda,üzüntüden sigaraya başladı.İyileştikten sonra ben üni kazandım başka şehre yerleştim araya mesafe girdi.Yine beraberlik yaşamak istedi bu süreçten sonraki tüm kavgalar bu konudan çıktı.Ben istemedim.soğuk davranıp,kendime güvenimi zedeleyip üstümde baskı yaratıyordu gitmem için.Bigün bana ya benimle olursun ya da terkederim dedi.Et dedim etti sahiden de.Kendimi o kadar değersiz hissettim ki,o dönem bana değer veren biri vardı bi süre sonra onla başladım.Haberi yoktu ve tabiki geri dönmüştü bana 1hafta sonra.Duyunca çıldırdı tehditler,küfürler yerini yalvarmalara ağlamalara bıraktı.2. kişiden 2ay sonra ayrıldım,yalnızdım.o 5ay boyunca sensiz yapamam,birbirimizin ilkiyiz karı koca olduk biz,seni başkasına veremem gibi gibi yalvardı.Bi şans daha verdim sanki hiçbişey olmamış aynı aşkla aynı tutkuyla bakıyordu bana,o kimseyle olmamış bu süreçte.
Ama 1ay sonra o 2ay çıktığım kişiyle mesajlarımı gördü(arkadaşçaydı,daha doğrusu vicdan yapıyordum çünkü beni seviyordu ben sevememiştim.) kızdı bağırdı bişey demedi sonra devam ettik.O ara ona yazan bi kız olmus onla konusmaya başlamış onu garantiye alınca başladı bana hakaretlere. Sen onla da olmuşsundur,zaten seni sevmedim zaten çirkinsin vücudun için çıktım,benle yatarsan bırakırım bu kızı gel barışalım falan o kadar iğrençleştiki kabul etmeyince kızın fotosunu atıp bak kıskan senden daha güzel diyip bana engeli bastı.Şoktaydım onun için döktüğüm kaçıncı gözyaşlarını döktüm.1-2hafta sonra engeli açtı ama yazmadı.2,5 ay geçti.Şimdi yine yalvarıyor.Kara sevdaymış bu olmuyormus kimseyle 4-5kişiyle denemiş yapamamış,başkasıyla olduysan da sineye çekicem,kaderimsin anladım nolur affet diyor.
Sizden beklediğim dön demeniz değil,buna benzer yaşayanınız varsa dertleşmek..O herseyi uzakta olmaya mesajlaşmaya bağlyor,mesajdaki senden nefret ediyorum diyor.Ne güzel unutmustum hep bi yerden giriyor aklıma.Araya başkaları giriyor ama niye eksilmiyor bu sevgi,görünce sanki hiçbişey yaşanmamış?Seviyorum hala ama bu sefer kalbimi dinlemek istemiyorum.Bu bi kısır döngü mü sizce?