- 23 Temmuz 2017
- 137
- 170
- 103
İlk görüşte aşka inanır mısınız ? diye klişe bir soru sorulduğunda çoğu kişi 'hayır' der.O kişilerden biri bendim. Hayatımın 19 yaşına kadar olan bölümünü genelde dost kazıklarıyla ve büyümeye çalışmakla geçirdim. Kazıklardan arınınca insan kendi kendine diyor ki 'Herhalde hayatta daha büyük bir kazık yiyemem.Bundan sonra saf olmayacağım,gözümü açık tutacağım ve kimseye kanmayacağım.' Aşık olunca işler değişti tabi...
Üniversitenin ilk günü onu gördüğüm zaman gıcık olduğumu itiraf edebilirim fakat gözümü ondan asla alamadım ve hala da almıyorum.Uzun süre uzaktan baktım sadece, kendime bile itiraf edemediğim duygular vardı.Ne yaşayıp yaşamadığımı ne hissedip hissetmediğimi bile bilmiyordum. Aynı sınıfta olunca bir şekilde arkadaş ortamında göz göze geliyorsunuz ve tanışıyorsunuz.Zaten bizi yakan o bakışmalar değil midir ? Beraber ders çalıştık,yalnız ve sessiz kaldık,eve beraber döndük,otobüste birlikte uyuduk,yağmur altında yürüdük,beraber ıslandık,birbirimizi koruduk.Ne kardeş olduk ne sevgili hep arkadaş kaldık.Hep ilgisi var sandım fakat hep başkası oldu,ayrıldı,tekrar sevgilisi oldu.Bu kısır döndü hep devam etti.Hiç itiraf edemedim onu sevdiğimi çünkü hiç boş kalmadı.Ama benimle çok güzel duygu oyunu oynadı diyebilirim.Sevgilileri başka yönden tatmin ediyorsa duygu yönünden de ben tatmin ediyordum.
Kendimi ona hiç yakıştırmadım,hiç layık görmedim.Fiziksel olarak da görmedim,düşüncelerimle de görmedim. O bana ilgi gösteren ilk kişiydi.Çok güzel bakıyordu. Nasıl hissettiğini bilmiyordum açıkçası kendi düşünceme göre o ilgiyi aldım.Seviyor ama söyleyemiyor sandım.Üniversite bitti biz mezun olduk.(Temmuz 2017de mezun olduk.) Nisan 2018de dayanamadım mesaj attım.Ona birinci sınıfta aşık olduğumu ve içimden atabilmek için bunu söylemem gerektiğini söyledim. (Söylediğim zaman sevgilisi vardı.) Bana çok garip bir cevap verdi. 'Ama sonradan çok iyi dost olduk.Ben yanına geleceğim zaten.' dedi ve 3 hafta sonra geldi.Yanına giderken heyecandan öleceğim sandım...ta ki onun sözlerinin beni öldüreceğini öğrenene kadar. Kendisi o zamanlar işe girmişti ve kız arkadaşına düğün yapabilmek için biriktirdiği paralardan ve mükemmel ilişkisinden bahsetti. Bende ona istediği gibi davrandım,dostu gibi.Ayrıca bana idealist kişiliğimin takdir edilir bir yanı olduğunu fakat kendini fazla işine kaptırma birini sev,evlen hayata karış gibi bir cümle kurdu.Nasip,kısmet diyip geçtim. Sonra gitti.Bu ukalalığına çok sinirlendim.Unutmaya karar verdim diyemeyeceğim.Çünkü 5 yıl boyunca bunu sürekli denedim ve asla unutamadım.Sanırım bu süreç kendiliğinden gerçekleşiyor ve kalp kendini buna hazır hissettiği zaman o duyguları silmeye başlıyor.
Bu süreçte 2 kişiyle konuştum.Arkadaşça başladı ve flört dönemine gitti.Fakat olmadı.Onlar da aniden konuşmayı kesti. Başkalarıyla konuşurken bile aklımda o vardı.Onun bıraktığı hüzün ve duygu bulutu etrafımdaydı. O varken kimseye bakmadım kimseyi hayatıma sokmadım. Neden o bunu yaptı ? Kendime defalarca sordum,cevap alamadım. Sosyal medyayı çok nadir kullanan biridir.Bugün tesadüfen instagrama girdiğimde bir arkadaşımın hikayesinde onu gördüm.Kalbim hop etti resmen.İş hayatı biraz yormuş,biraz kilo aldırmış ama içimde bitmeyen bir heyecan sardı beni...
Hikayem bu genel taslaktan çok daha fazla aslında ama ancak bu kadarını ifade etmeye gücüm yetti. Ne yapabilirim bu saplantılı aşktan nasıl kurtulabilirim ?
Üniversitenin ilk günü onu gördüğüm zaman gıcık olduğumu itiraf edebilirim fakat gözümü ondan asla alamadım ve hala da almıyorum.Uzun süre uzaktan baktım sadece, kendime bile itiraf edemediğim duygular vardı.Ne yaşayıp yaşamadığımı ne hissedip hissetmediğimi bile bilmiyordum. Aynı sınıfta olunca bir şekilde arkadaş ortamında göz göze geliyorsunuz ve tanışıyorsunuz.Zaten bizi yakan o bakışmalar değil midir ? Beraber ders çalıştık,yalnız ve sessiz kaldık,eve beraber döndük,otobüste birlikte uyuduk,yağmur altında yürüdük,beraber ıslandık,birbirimizi koruduk.Ne kardeş olduk ne sevgili hep arkadaş kaldık.Hep ilgisi var sandım fakat hep başkası oldu,ayrıldı,tekrar sevgilisi oldu.Bu kısır döndü hep devam etti.Hiç itiraf edemedim onu sevdiğimi çünkü hiç boş kalmadı.Ama benimle çok güzel duygu oyunu oynadı diyebilirim.Sevgilileri başka yönden tatmin ediyorsa duygu yönünden de ben tatmin ediyordum.
Kendimi ona hiç yakıştırmadım,hiç layık görmedim.Fiziksel olarak da görmedim,düşüncelerimle de görmedim. O bana ilgi gösteren ilk kişiydi.Çok güzel bakıyordu. Nasıl hissettiğini bilmiyordum açıkçası kendi düşünceme göre o ilgiyi aldım.Seviyor ama söyleyemiyor sandım.Üniversite bitti biz mezun olduk.(Temmuz 2017de mezun olduk.) Nisan 2018de dayanamadım mesaj attım.Ona birinci sınıfta aşık olduğumu ve içimden atabilmek için bunu söylemem gerektiğini söyledim. (Söylediğim zaman sevgilisi vardı.) Bana çok garip bir cevap verdi. 'Ama sonradan çok iyi dost olduk.Ben yanına geleceğim zaten.' dedi ve 3 hafta sonra geldi.Yanına giderken heyecandan öleceğim sandım...ta ki onun sözlerinin beni öldüreceğini öğrenene kadar. Kendisi o zamanlar işe girmişti ve kız arkadaşına düğün yapabilmek için biriktirdiği paralardan ve mükemmel ilişkisinden bahsetti. Bende ona istediği gibi davrandım,dostu gibi.Ayrıca bana idealist kişiliğimin takdir edilir bir yanı olduğunu fakat kendini fazla işine kaptırma birini sev,evlen hayata karış gibi bir cümle kurdu.Nasip,kısmet diyip geçtim. Sonra gitti.Bu ukalalığına çok sinirlendim.Unutmaya karar verdim diyemeyeceğim.Çünkü 5 yıl boyunca bunu sürekli denedim ve asla unutamadım.Sanırım bu süreç kendiliğinden gerçekleşiyor ve kalp kendini buna hazır hissettiği zaman o duyguları silmeye başlıyor.
Bu süreçte 2 kişiyle konuştum.Arkadaşça başladı ve flört dönemine gitti.Fakat olmadı.Onlar da aniden konuşmayı kesti. Başkalarıyla konuşurken bile aklımda o vardı.Onun bıraktığı hüzün ve duygu bulutu etrafımdaydı. O varken kimseye bakmadım kimseyi hayatıma sokmadım. Neden o bunu yaptı ? Kendime defalarca sordum,cevap alamadım. Sosyal medyayı çok nadir kullanan biridir.Bugün tesadüfen instagrama girdiğimde bir arkadaşımın hikayesinde onu gördüm.Kalbim hop etti resmen.İş hayatı biraz yormuş,biraz kilo aldırmış ama içimde bitmeyen bir heyecan sardı beni...
Hikayem bu genel taslaktan çok daha fazla aslında ama ancak bu kadarını ifade etmeye gücüm yetti. Ne yapabilirim bu saplantılı aşktan nasıl kurtulabilirim ?