Çok güzel adımlar, hem sizden hem eşinizden. Sorunu yüksek sesle söylemek büyük bir yol almak. Daha önce de sizinle düşüncelerimi paylaşmıştım, ben fiilen olmasa bile zihnen çok yol aldığınızı ve çözeceğinizi düşünüyorum. Eşinizin tutumu da gayet güzel, çözüm odaklı.
İçiniz içinizi yediği sürece çözüm bulmakta zorlanacaksınız ancak. Hayatın diğer alanlarında da düşünün, bir şeyi ne kadar çok düşünürsek o kadar yapamayız. Yürümek gibi artık refleks olan bir şeyi bile her adımdan önce "şimdi sağ, şimdi sol, bunu öne atıyorum, diğer ayak arkada kalıyor" diye düşüne düşüne yapsanız duraksarsınız, yürüyemezsiniz. Orgazm da bir nevi vücut refleksi, bunu ne kadar ince düşünürseniz o kadar yapamazsınız.
Geçen gün çok olmayacak bir yerde çok saçma bir şekilde seviştim. Benim bugüne kadar hemen hiçbir ilişkimde orgazm olmadığım olmadı, buna rağmen ben bile o gün beklemiyordum. "Burada olmaz ama iki dakika keyif alayım işte" derken bir baktım üçüncü dakika olmuşum, ben de şaşırdım

Çünkü olmamayı kabullenmiştim ve buna odaklı değildim. O şartlarda "ay olacak mıyım, nasıl olacağım, ne zaman olurum" veya "of kesin olamam, olamayacağım" diye düşünsem eminim olmazdı.
Siz tabii senelerdir gelen yerleşik bir endişe yaşıyorsunuz ve bunu zihninizin arkasına atmanız çok zordur eminim. Basitçe "düşünme geç" demiyorum size. Ama artık eşinizle de paylaşmışsınız, beraber bir yola giriyorsunuz. Endişelerinizi hafifletin, "eşim de yanımda, ne gerekiyorsa beraber yapacağız ve çözeceğiz" moduna alın kendinizi. Belki bir ay belki üç ay beş ay, ama çözeceksinizdir. En büyük avantajınız eşinizin tipik bir odun gibi "ben napayım ya" demeyip bilakis yanınızda olması.