Öyle dardayım ki, 9 yıl önceki kalp sıkışıklığını tekrar yaşıyorum.

Esrin mine

Popüler Üye
Kayıtlı Üye
15 Aralık 2015
1.823
4.607
133
Çoğunuz beni tanıyorsunuz artık. 9 yıl önce aile zoruyla yapılmış bir evliliği bitirme aşamasındayım. Ailemin defalarca umut verip sırt çevirdiğini yazmıştım. Bugün bana çok kötü bir gün yaşattılar. Aynı 9 yıl önce o adamla buluşmak istemediğimi söylediğim gün gibi canımı yaktılar. Üstelik bu kez babamın da annemden geri kalır yanı yoktu. Birlik olup beni kadir kıymet bilmez, ahlakını kaybetmiş bir edepsiz ilan ettiler. Bugüne kadar bir hayrım görmemişler, en kötü ve en baş belası evlatmışım. Halbuki beni okuldan aldıklarında da, evlendirdiklerinde de sadece başımı eğip sessizce gözyaşı dökmüştüm. Yıllarca evlilikteki sorunlar hakkında tek kelime bile etmedim. Ne zaman ki cesaretimi toplayıp bu işin olmayacağını iyice kavrayıp geri adım atmadan kararımın arkasında durdum, o zaman dünyanın en terbiyesiz kızı oldum. Gerçi hiçbir zaman gözlerinde değildim ama yıllar yılı ezilip biraz ses çıkarınca bunlara maruz kalmak çok zoruma gidiyor. İçim yine 9 yıl önceki acıyla kavruluyor, yine göğsüm acıyor. Yine kendimi dünyanın en yalnız ve en suçlu insanı gibi hissediyorum. Ve evet çok korkuyorum. Hepsi tökezlememi dört gözle bekliyor. Bu çevreyle, bu baskıyla, bu yalnızlıkla nasıl ayakta kalacağım bilmiyorum. Anlayışsız, cahil ailenin bedelini ödeye ödeye can vereceğim galiba.
 
Çoğunuz beni tanıyorsunuz artık. 9 yıl önce aile zoruyla yapılmış bir evliliği bitirme aşamasındayım. Ailemin defalarca umut verip sırt çevirdiğini yazmıştım. Bugün bana çok kötü bir gün yaşattılar. Aynı 9 yıl önce o adamla buluşmak istemediğimi söylediğim gün gibi canımı yaktılar. Üstelik bu kez babamın da annemden geri kalır yanı yoktu. Birlik olup beni kadir kıymet bilmez, ahlakını kaybetmiş bir edepsiz ilan ettiler. Bugüne kadar bir hayrım görmemişler, en kötü ve en baş belası evlatmışım. Halbuki beni okuldan aldıklarında da, evlendirdiklerinde de sadece başımı eğip sessizce gözyaşı dökmüştüm. Yıllarca evlilikteki sorunlar hakkında tek kelime bile etmedim. Ne zaman ki cesaretimi toplayıp bu işin olmayacağını iyice kavrayıp geri adım atmadan kararımın arkasında durdum, o zaman dünyanın en terbiyesiz kızı oldum. Gerçi hiçbir zaman gözlerinde değildim ama yıllar yılı ezilip biraz ses çıkarınca bunlara maruz kalmak çok zoruma gidiyor. İçim yine 9 yıl önceki acıyla kavruluyor, yine göğsüm acıyor. Yine kendimi dünyanın en yalnız ve en suçlu insanı gibi hissediyorum. Ve evet çok korkuyorum. Hepsi tökezlememi dört gözle bekliyor. Bu çevreyle, bu baskıyla, bu yalnızlıkla nasıl ayakta kalacağım bilmiyorum. Anlayışsız, cahil ailenin bedelini ödeye ödeye can vereceğim galiba.
Gidicek bir yeriniz yokmu 🙁 çalışıp kendi ayaklarınızın üzerinde durmaktan başka çare görünmüyor malesef uygun bir kiralarsınız çalışıp ödersiniz hem kimseye ihtiyacınızda kalmaz allah yardımcınız olsun ailenizin yaptıkları cahillikten başka birşey değil
 
Kıyamam :/ herkes bir sıkıntı içerisinde. Keşke zamanında baş eğmek yerine baş kaldırsaydın. Sonuçta her türlü yaranamayacakmışsın.. Sevmediğin anlaşamadığın insanla evli kalmak zorunda değilsin ne derlerse desinler bu hayat senin.Ben hayırsız baş belası bir evlat oldum de ve git en azından kendine iş bulana kadar.Hiçbir zaman cesaretini kaybetme lütfen rabbim yardımcın olsun bütün yOlların açık olsun
 
Aklim almiyor bir kadin olarak, bir anne olarak!!Insan evladina mutsuz oldugunu haykirdigi yerde kalmasina nasil zorlar?Insan evladini dar zamaninda nasil birakir?,hic mi aci cekmesine icleri sizlamaz?Degil evlat ben yedi kat yabancimin zor durumuna kayitsiz kalamam.Evlat ya evlat!Sen dogurdun,sen emek verip buyuttun,kucukken gozunden sakindin simdi ne degisti,buyuyunce anne/babaliktan mi azledildin?Nolursun herkeze inat sakin pes etme,cocuklarinin yuzu suyu hurmetine...
 
Çoğunuz beni tanıyorsunuz artık. 9 yıl önce aile zoruyla yapılmış bir evliliği bitirme aşamasındayım. Ailemin defalarca umut verip sırt çevirdiğini yazmıştım. Bugün bana çok kötü bir gün yaşattılar. Aynı 9 yıl önce o adamla buluşmak istemediğimi söylediğim gün gibi canımı yaktılar. Üstelik bu kez babamın da annemden geri kalır yanı yoktu. Birlik olup beni kadir kıymet bilmez, ahlakını kaybetmiş bir edepsiz ilan ettiler. Bugüne kadar bir hayrım görmemişler, en kötü ve en baş belası evlatmışım. Halbuki beni okuldan aldıklarında da, evlendirdiklerinde de sadece başımı eğip sessizce gözyaşı dökmüştüm. Yıllarca evlilikteki sorunlar hakkında tek kelime bile etmedim. Ne zaman ki cesaretimi toplayıp bu işin olmayacağını iyice kavrayıp geri adım atmadan kararımın arkasında durdum, o zaman dünyanın en terbiyesiz kızı oldum. Gerçi hiçbir zaman gözlerinde değildim ama yıllar yılı ezilip biraz ses çıkarınca bunlara maruz kalmak çok zoruma gidiyor. İçim yine 9 yıl önceki acıyla kavruluyor, yine göğsüm acıyor. Yine kendimi dünyanın en yalnız ve en suçlu insanı gibi hissediyorum. Ve evet çok korkuyorum. Hepsi tökezlememi dört gözle bekliyor. Bu çevreyle, bu baskıyla, bu yalnızlıkla nasıl ayakta kalacağım bilmiyorum. Anlayışsız, cahil ailenin bedelini ödeye ödeye can vereceğim galiba.
Güçlü olmalisin. Hayat senin icin daha yeni başlayacak. Zamaninda oldukca gucsuz davranarak kendine uygun olmayan bir hayatin icinde bulmussun kendini. Artik biraz daha büyüdün ve kararlarini isteklerini kendin sekillendirebilirsin. Sessiz olmanin senden baska kimseye zarari yoktur. Sessiz insani herkes sever. Onemli olan kendin icin birseyler yapman. Cogumuzun hayati alrin tepsiyle gelmedi önümüze ailemizle tartıştık, mucadele verdik... boyle böyle geldik oldugumuz noktalara. Bunu sende yapabilirsin. Baba evine gitsen ailen seni 3 gune kalmaz yeniden evlendirmeye çalışır. Senin bir iş ve ufaktanolsa kendine bir ev bulup oradan uzaklasman gerek. Bosandiysan tazminatlarini almaya çalış. Sonucta bugune kadar o insanin kahrini çektin. Biraz akillica hamleler yapmaya bak
 
Çoğunuz beni tanıyorsunuz artık. 9 yıl önce aile zoruyla yapılmış bir evliliği bitirme aşamasındayım. Ailemin defalarca umut verip sırt çevirdiğini yazmıştım. Bugün bana çok kötü bir gün yaşattılar. Aynı 9 yıl önce o adamla buluşmak istemediğimi söylediğim gün gibi canımı yaktılar. Üstelik bu kez babamın da annemden geri kalır yanı yoktu. Birlik olup beni kadir kıymet bilmez, ahlakını kaybetmiş bir edepsiz ilan ettiler. Bugüne kadar bir hayrım görmemişler, en kötü ve en baş belası evlatmışım. Halbuki beni okuldan aldıklarında da, evlendirdiklerinde de sadece başımı eğip sessizce gözyaşı dökmüştüm. Yıllarca evlilikteki sorunlar hakkında tek kelime bile etmedim. Ne zaman ki cesaretimi toplayıp bu işin olmayacağını iyice kavrayıp geri adım atmadan kararımın arkasında durdum, o zaman dünyanın en terbiyesiz kızı oldum. Gerçi hiçbir zaman gözlerinde değildim ama yıllar yılı ezilip biraz ses çıkarınca bunlara maruz kalmak çok zoruma gidiyor. İçim yine 9 yıl önceki acıyla kavruluyor, yine göğsüm acıyor. Yine kendimi dünyanın en yalnız ve en suçlu insanı gibi hissediyorum. Ve evet çok korkuyorum. Hepsi tökezlememi dört gözle bekliyor. Bu çevreyle, bu baskıyla, bu yalnızlıkla nasıl ayakta kalacağım bilmiyorum. Anlayışsız, cahil ailenin bedelini ödeye ödeye can vereceğim galiba.
Hani sizin şahidiniz olacaklardı? Nasıl güvenip onları şahit yazdınız? Mahkemede ağız değiştirirlerse?
 
belki evlilikte aileler büyük rol oynuyor fakat boşanma konusunda kimseye güvenmememiz gerektiğini kimseye sırtımızı dayayıp birşeyler beklemememiz gerektiğini çok iyi biliyorum. bu hayat sizin yeteri kadar aileniz sizi ezmiş madem bundan sonra tek başınıza ayağa kalkıp herşeye herkese inat bu hayatı sil baştan siz istediğiniz gibi yaşamalısınız... bunun için çok güçlü olmalısınız.. herkes sizi aşağı çekmeye çalışacaklar kimseye güvenmeyeceksiniz sadece kendinize güvenin inan ki biz kadınların başaramayacağı hiç bir şey yok.... yeter ki iste...
 
Demek ki susup ezilmek bı işe yaramiyomus, maşayi elinize almanın vakti gelmedi mi? Ayrıca sizin aileniz neden bu kadar kötü? Mahkemede şahit olmayı bile kabul etmişler şimdi niye böyle yapiyolar
 
Çoğunuz beni tanıyorsunuz artık. 9 yıl önce aile zoruyla yapılmış bir evliliği bitirme aşamasındayım. Ailemin defalarca umut verip sırt çevirdiğini yazmıştım. Bugün bana çok kötü bir gün yaşattılar. Aynı 9 yıl önce o adamla buluşmak istemediğimi söylediğim gün gibi canımı yaktılar. Üstelik bu kez babamın da annemden geri kalır yanı yoktu. Birlik olup beni kadir kıymet bilmez, ahlakını kaybetmiş bir edepsiz ilan ettiler. Bugüne kadar bir hayrım görmemişler, en kötü ve en baş belası evlatmışım. Halbuki beni okuldan aldıklarında da, evlendirdiklerinde de sadece başımı eğip sessizce gözyaşı dökmüştüm. Yıllarca evlilikteki sorunlar hakkında tek kelime bile etmedim. Ne zaman ki cesaretimi toplayıp bu işin olmayacağını iyice kavrayıp geri adım atmadan kararımın arkasında durdum, o zaman dünyanın en terbiyesiz kızı oldum. Gerçi hiçbir zaman gözlerinde değildim ama yıllar yılı ezilip biraz ses çıkarınca bunlara maruz kalmak çok zoruma gidiyor. İçim yine 9 yıl önceki acıyla kavruluyor, yine göğsüm acıyor. Yine kendimi dünyanın en yalnız ve en suçlu insanı gibi hissediyorum. Ve evet çok korkuyorum. Hepsi tökezlememi dört gözle bekliyor. Bu çevreyle, bu baskıyla, bu yalnızlıkla nasıl ayakta kalacağım bilmiyorum. Anlayışsız, cahil ailenin bedelini ödeye ödeye can vereceğim galiba.
Beni yanlış anlama ama senin bu ümidine ben şaşırıyorum artık. Bekarken sana bu kötülüğü yapan anne babanın evlenip çocuk sahibi olduktan sonra bu kadar değişip sana destek olacaklarına ihtimal bile vermemiştim ben. Maalesef yalnızsın ama çocukların için güçlü olmak zorundasın. Allah yardımcın olsun. Bir daha üzülmemek için onlardan bişey(manevi destek dahil) bekleme bence
 
Teşekkür ederim. Bunları okumak iyi geliyor. Herkes baştan aşağı yanlış olduğumu o kadar hissettiriyor ki, hislerim, düşüncelerim, kararlarım flulaşıyor. Beynim onların söylediklerine inanmaya başlıyor. Dün çok ama çok zorlandım. Defalarca "lanet olsun istediğiniz gibi olsun" deme noktasına geldim ama ondan 5 saniye sonra onlar gülerken benim ağlayacağım gerçeği aklıma geldikçe kendimi frenledim. Dik durmaya devam edeceğim. Yolu yarıldım sayılır. O dava açılıp ben evi ayırınca, iki üç kuruş kazanmaya başlayınca eminim durumu kabullenmiş olurlar.
 
Gidicek bir yeriniz yokmu 🙁 çalışıp kendi ayaklarınızın üzerinde durmaktan başka çare görünmüyor malesef uygun bir kiralarsınız çalışıp ödersiniz hem kimseye ihtiyacınızda kalmaz allah yardımcınız olsun ailenizin yaptıkları cahillikten başka birşey değil
Onlarla yaşamıyorum. Önümüzdeki 2-3 yıl hiç çalışmadan yaşayacak kadar param da var ama hayat işte. Her ne kadar zalim de olsalar aileye ihtiyacım var. Onlar bana böyle davranarak iyilik yaptıklarını, beni koruduklarını zannediyorlar. Halbuki ihtiyacım olan tek şey "sana güveniyoruz, bunun da üstesinden geleceksin" demeleriydi. Bu sözleri duysaydım öyle güçlü olurdum ki. Yine de güçlüyüm, çünkü bana güvenen, ihtiyacı olan iki çocuğum var.
 
Hani sizin şahidiniz olacaklardı? Nasıl güvenip onları şahit yazdınız? Mahkemede ağız değiştirirlerse?
Mecburum malesef. Şahit olmaları için gerekirse yalvaracağım. Avukat şahitlerin en önemli faktör olduğunu söyledi. Sen istediğini yaz, şahidin olmazsa dikkate alınmaz dedi. Nafaka ve tazminat için onlara ihtiyacım var. Boşanma fikrine iyice alışsınlar, daha insaflı davranacaklardır.
 
Onlarla yaşamıyorum. Önümüzdeki 2-3 yıl hiç çalışmadan yaşayacak kadar param da var ama hayat işte. Her ne kadar zalim de olsalar aileye ihtiyacım var. Onlar bana böyle davranarak iyilik yaptıklarını, beni koruduklarını zannediyorlar. Halbuki ihtiyacım olan tek şey "sana güveniyoruz, bunun da üstesinden geleceksin" demeleriydi. Bu sözleri duysaydım öyle güçlü olurdum ki. Yine de güçlüyüm, çünkü bana güvenen, ihtiyacı olan iki çocuğum var.
Demezler. Benim babam da burnumdan getirdi boşanırken. Bi öldürmediği kaldı ama boşandım. O arkandayım dese ne olur demese ne olur. Kendi kararımı verdikten sonra gerisinin bir önemi yok
 
Back
X