Ben 6 yıllık evliyim. 5 yıldır korunmuyoruz. Ve bebiş istiyoruz. Eşim birgün ağrıyla gitti doktora. tek taraflı varikosel var dediler. Acil ameliyat olman gerek dediler. Olduk ama çift taraflı olduk ameliyatı. ameliyattan 3 ay sonra spermler yüzde yüze kadar artar dedi doktor. Ne artması aksine düştü. Sonra seyirler görevler derken ara verdik tabi bu arada denemeye devam. Sonra başka bir doktorla görüştüm HSG - E2 - hormon falan istedi. İlk rahim filmim çıkmadı. ikinci film çekilecekti. Tekrar çekildı. Sonuç sol tüpte geçiş yok. tıkalı dedi çeken doktor. Sonra diğer sonuçlarımla isteyen doktora gittim görüşmeye. Bana bir an bile tereddüt etmeden ASLA normal yoldan çocuk sahibi olamayacaksın dedi. Sol yumurtalığını alıcaz dedi. Tabi şok oldum. Eşim uzun bir göreve gitmişti ve gelmesi imkansızdı. O günüm cehennem gibiydi. eşimin aramasını bekledim. Gece aradı ve durumu ağlayarak anlattım. Bana sen lazımsın dedi ama onunda yıkıldığını ses tonundan anlayabiliyordum. Asıl soru bundan sonra NE OLUCAKTI???? Başka doktorlara gittim. Gene şok üstüne şok yaşıyordum. 5 Doktora gittim 3 doktor tüp tıkalı değil kim demişse yanlış demiş dedi. Diğer 2 doktor evet tıkalı ama laparoskopi ile açılır ne olucak dedi. Neyse zamana bıraktık herşeyi. Tabi bu arada hangi kürü duyduysam hangi ilacı duyduysak kullandık. Sonuç negatif. görev yerimizde tüp bebekle alakalı merkez yada doktor yoktu. En az 2 saat uzaklıkta ve çokda tavsiye edilen bir yer değildi. Tabi istanbullara taşınıp durduk. Bu arada etrafımdakı arkadaşlarım birer birer hamile kalıp doğum yaptılar. Allahım evlatlarını onlara bağışlasın. Ama kıskanmak değilde özenirsin ya.Niye demeye başladık. günaha girdim ama isyan etmeye kadar vardı. allahım affet beni. Herkes artık ee artık zamanı sizde yapın bi tane demeye üstümüze gelemey başladılar. Ailelerimizde dahil tabi. Daha zamanı var diyip geçiştirdik. Sanki biz istemiyoruz. Arkadaşlarım çocuklarını kucaklarına alıyor uyutuyor altını değiştiriyor diş buğdayı yapıyor seviyor öpüyor...... Ama biz sadece uzaktan bakıp iç çekiyoruz. Ben değiştireyim altını ben yedireyim yemeğini derdim amannn boşver sonra kendi çocuğun olunca sıkılırsın derlerdi. Sizce hiç sıkılırmıyım. Heleki bu kadar isterken ve istediğim kavuşamamışken.
Sonra tayinimizi istedik İstanbula ve çıktı. İlk denememizi Eylül 2010 da yaptık. İğneden korkan ben bebeğim için katlandım. Anesteziden korkan ben korkmadan anestezi aldım. Sadece dünyanın en güzel mucizesine sahip olmak için.
İzledim meleğime transfer ederken. Bundan sonrası sende artık dedi doktor. 3 gün yat sonra normal hayatına geri dön dedi. Olurmuydu ben 12 gün yattım. Organik süt içim bebek sütlerinden içtim. Meyve sevmeyen ben meyve yedim. Kahvaltı sevmeyen ben kahvaltı yaptım. 12 gün sadece yattım. Meleğime birşey olmasın diye. Meleğime masallar okudum. duyarmış dediler masal dinlemek rahatlatır annesini sever dediler. Beni daha çok sevsin diye masallar okudum şarkılar dinlettim.Yağmurun sesini dinledik birlikte meleğimle. Yatak odası takımını beğendik. Kıyafetlerini beğendik.Ama olmadı tutunamadı meleğim annesine sevdiremedim kendimi. Yıkıldım hemşirem negatif diyince. O koca hastane üstüme yıkıldı.Bütün hastanede bebek ağlaması duyuyordum sanki. Sanki bütün hamileler karşıma bilerek çıkıyor diyordum. Zor oldu ama atlattım. Aradan 2 ay geçti. Şimdi ikinci meleğime kavuşmak için tedavi görüyorum. Yeniden iğnelerimi oluyorum. Folik asitimi içiyorum. Ne olur meleğim lütfen bu sefer sıkı sıkı tutun anneciğine. Sensiz bırakma beni. Yüreğime ateş düşürme kucağımı boş bırakma meleğim. Gel ne olur bu sefer gel. Seni çok özledim biriciğim. ANNEN
Ne olur meleğim bu zor şartlara rağmen gel bu sefer.
[/QUOTE]
elimize almak nasip olur 
