Herkese iyi günler. Buradaki onca dert arasında seninki de dert mi diyeceksiniz belki ama ben gerçekten mutsuzum. İstanbul'da ailemin yanında okuyorum haliyle lisenin devamı gibi yaşıyorum. Yaşıtlarım süslenip püslenip akşam eğlenmeye veya konsere gider mesela. Bense ailemin izin vermesini geçtim o kadar sapa ve ters bir yerde oturuyoruz ki dışarı çıksam eve gecenin bir yarısı nasıl dönerim belli değil, hadi onu da geçtim çevremde hiçbir arkadaşım alkollü mekanlara bile girmezler. Yazın çok nadir de olsa akşamları ailemle dışarı çıktığımızda o kadar özeniyorum ki arkadaşlarıyla dolaşan, eğlenen insanlara, gözlerim dolu dolu geziyorum.
Diğer bir konu da giyim meselesi. Çoğu kadında olduğu gibi topuklu ayakkabıya, renkli renkli kıyafetlere zaafım var ama dediğim gibi bunları giyecek ortamım bile yok. Düğünde giymek istesem yakın akrabalarımızın düğünü bile yok.
Yaşımdan dolayı mı bilmiyorum ama özeniyorum işte. Bunlar gibi daha çok şey sayabilirim aslında. İçimde uktedir hepsi. Sırf bu yaşayamadıklarım için ileride hata yapmaktan korkuyorum. Sizce ne yapmalıyım? Zamanla düzelir mi? İstediğim hayatı yaşayamıyorum. Mutsuzum. Abartıyor muyum?
mesela ben alkollü bir yere gitmek isterim arkadaşlarım kabul etmez ya da derim mesela karşıda güzel bir yer varmış oraya gidelim kim uğraşıcak oraya kadar derler gibi. Yani haklısınız takılacak şeyler değil ama ne biliyim yaşımdan dolayı yaşıtlarımın yaşadıkları hayatı görünce özeniyorum doğal olarak
İyiki de dedi.
