Merhaba herkese, bu hayattaki en büyük sorunumdan bahsetmek istiyorum. Şöyle ki ben herkes tarafından çok naif ve sakin olarak görülen biriyim. Ki öyleyim de. Hep gülümseyen, insanlara hep iyi davranan, çok hep teşekkür eden, kalp kırmaktan çekinen biriyim. Yani bir mağazaya gittiğimde bile hep çok ince davranırım herkese. Ama artık bu saflık olarak görülmeye başladı. Herkes ama herkes çok kibarsın, naifsin, sakinsin vs diyo bana. Eziksin diyorlar resmen. Ve küçüklüğümden beri tam olarak neden bilmiyorum ama çok özgüvensizimdir, sessizimdir. Maddi durumumuz çok çok iyi(bunu belirtiyorum yanlış anlamayın çünkü insanların benden beklentisi de bu paran varsa özgüven de olmalı), güzel bir kadınım, çok başarılı bir eğitim hayatım oldu(şuan çalışmıyorum ama) çok şükür birçok şeye sahibim ama benim çevremdeki herkes küçük dağları ben yarattım havalarında ve özgüvenli davranırken benim böyle çekingen ve sakin olmam eziklik olarak görülüyor. Ha hiçbir zaman hakkımı yedirmem, canım yandıysa ben de yakarım, kırıldıysam kırarım karşındakini ama öfkeli olduğum zamanlar haricinde(öfke kontrol sorunum da var) çok sakin çok çekingenim. Neden böyle? Aranızda böyle olan hisseden var mı? Sanki üzerimde bi ölü toprağı var. Diğer kadınlara bakıyorum gözlemliyorum herkes güçlü, sesi gür çıkan hakkını arayan insanlar. Eğlenmesini, kahkaha atmasını bilen. Ben çok sakinim off
ve benim gibi kimse de tanımadım henüz. Psikolog veya psikiyatr ile çözen var mı bu durumu? Ya da eskiden ben de böyleydim ama düzeldim diyen. Yaş 30 bu arada düzelmez sanırım
Ne yapmam gerek artık bu özgüvensizlikten sosyal hayata adapte olamıyorum insanlar ezik der diye. Yeni bir işe başlamaya dahi çekiniyorum