Özlemek...

ozlemek en zor duygulardan biri heleki caresiz bi ozlemse...uykudan aglayarak uyandigim gunleri biliyorum ama geciyor bi sekilde zaman herseyi unutturuyor


zaman sadece alıştırır. :)) sadece unuttuğunuzu sanıyorsunuz, oysa alışıyorsunuz. unutsanız, yaşanan her şeyi hatırlamazsınız. :)
 
Insana imtihan için özlemek yeter !!
Bir şehri ...
Bir sesi ...
Bir nefesi ...

Başka da anlatacak dermanim yok zaten..
Sanırım su aralar en büyük derdim bu :KK43:
Anlayan bu kadarcık satırdan da anlar değil mi?
Ne gerek var uçsuz bucaksız paragraflara ..

Hepinize günaydın ..
hala insansan yuregin hala canliysa ozlemek de sevdaya dahil...
Ah Witch
Rüyamda annemi gördüm. Öptüm öptüm nasıl mutluydum
Ama uyanınca bunun sadece rüya olduğunu 9 aydır annemi öpemediğim gerçeğiyle yüzleştim.
Kavuşabileceğin şeyleri özlemek ne güzel
Ama kavuşamayacağın özlemler işte o içini yakıp kavurur :KK43:
ya yasarken opememek. ben annemin beni optugunu hic hatirlamiyorum. su mesaji okuduktan sonra dusundum dusundum yok hatirlamiyorum. bir kere bile... bense defalarca kendimi opturmeye sevdirmeye calistum. kedi gibi... bunu okadar normallestirmisim ki esim birgun beni bana anlatti...
su mesajdan sonra bizim minnaklari daha cok opucem daha cok daha cokk..
badin sagolsun. seviyor ve seviliyormussun bense sevilmiyor ve artik sevmiyorum...
dert icine dert yazdim... kusura bakma witch...
 
Insana imtihan için özlemek yeter !!
Bir şehri ...
Bir sesi ...
Bir nefesi ...

Başka da anlatacak dermanim yok zaten..
Sanırım su aralar en büyük derdim bu :KK43:
Anlayan bu kadarcık satırdan da anlar değil mi?
Ne gerek var uçsuz bucaksız paragraflara ..

Hepinize günaydın ..
Tam da içinde bulunduğum durum, üstelik çok çaresizim....
 
Ben en çok kendimi özlüyorum. Kişileri özlrmeyeli çok uzun zaman oldu. Hissizleştim bu anlamda sanırım. Ancak kendimi özlüyorum. Olmayacak hayaller kuran çocukluğumu, muhteşem bir hayatım olacağını sanan ergenliğimi, kafamın zehir gibi çalıştığı, üretmeye ve öğrenmeye aç olduğum ilk gençlik yıllarını.

Şimdilerde "şükür bugün de bitti" diyerek uyuyor, "yine mi sabah oldu" diye uyanıyorum. Ne hayal kuracak kadar umudum, ne her şeyin iyi olacağına dair inancım kaldı. Her şey, şu an olduğundan daha kötü olacak çünkü. Sevdiğim insanlar, şayet onlardan önce ölmezsem ölmeye devam edecekler. 32 yaşına gireceğim ve hayal ettiğim hiçbir şeyin gerçekleşmemiş olması gerçeğiyle yaşamaya çalışacağım. Oğlumu büyüteceğim ki yaptığım tek iyi şey bu. Sonra da şanslıysam büyüdüğünü görüp öleceğim işte. Başka bir şey yok.

Ki zaten kişileri özlemek de kendini özlemekle alakalı. Özlenen kişilerin hayatında olduğu zamanlarda var olan seni özlüyorsun en nihayetinde. Aynı kişiler şu anki hayatında olsa, o özlenen zamanlardaki gibi olmuyor hiçbir şey. Gelsin hayal kırıklığı sonra. Tam da bu yüzden kişilere bağımlı olmamak lazım. Zaman geçiyor, herkes değişiyor. Yüzlerce güzel hatıramın olduğu çocukluk arkadaşımla bir araya geldim geçenlerde. Fark ettim ki, ben o yılları özlemişim. Aynı kişilerdik ama artık paylaşacak hiçbir şey kalmamıştı. Hayattan beklentilerimiz değişmişti vs.

Ne uzattım arkadaş. Diyeceğim o ki, geçmişteki kendim dışında kimseyi özlemiyorum artık.
Okurken bi an iç sesimi okuyormuş gibi hissettim, hislerimi benden daha iyi anlatmışsınız, aynı durumdayız.
 
Insana imtihan için özlemek yeter !!
Bir şehri ...
Bir sesi ...
Bir nefesi ...

Başka da anlatacak dermanim yok zaten..
Sanırım su aralar en büyük derdim bu :KK43:
Anlayan bu kadarcık satırdan da anlar değil mi?
Ne gerek var uçsuz bucaksız paragraflara ..

Hepinize günaydın ..
Bende çok özledim bu evde gezişini sesini herşeyi içim acıyor yüreğim yanıyor bazen en dipdeyim bazen bir nefes alıp yine çöküyprum diplere yazılan dertlere bakıyorumda forumun adı kendime dert arıyorum olmalı yüzde sekseni takıntı dert değil
 
Bence yasaya birini ozlemek daha fena panpa
Olen biri icin yapabilinecek bir sey yok
Ama yasayan biriyse ozledigin, istese yaninda olurdu zaten. Bile isteye yaninda olmadigini kabullenmek daha zor.

Aslinda ikisi de zor.
Vefat edene ulasamazsin oteki hayata gidene kadar.
Yasayan birine de yasamasina ragmen ulasamiyorsan o da ayri bir acidir.
Fakat onemli olan ozledigin kisi buna degiyor mu??
Onemli olan o.
 
hala insansan yuregin hala canliysa ozlemek de sevdaya dahil...
ya yasarken opememek. ben annemin beni optugunu hic hatirlamiyorum. su mesaji okuduktan sonra dusundum dusundum yok hatirlamiyorum. bir kere bile... bense defalarca kendimi opturmeye sevdirmeye calistum. kedi gibi... bunu okadar normallestirmisim ki esim birgun beni bana anlatti...
su mesajdan sonra bizim minnaklari daha cok opucem daha cok daha cokk..
badin sagolsun. seviyor ve seviliyormussun bense sevilmiyor ve artik sevmiyorum...
dert icine dert yazdim... kusura bakma witch...

Moral olsun diye yazmak istedim
Ailesinde sorun yasayan veya sevgi gormeyenler esleri tarafindan seviliyor ve iyi bir ailesi oluyor.
Sanki bazen denge kuruluyor.
Belli bir yastan sonra kendi kurdugunuz aile kaliyor.
Burada evlendikten sonra baba anne eskisi gibi olmuyor yazan cok olabiliyor.
 
Bence yasaya birini ozlemek daha fena panpa
Olen biri icin yapabilinecek bir sey yok
Ama yasayan biriyse ozledigin, istese yaninda olurdu zaten. Bile isteye yaninda olmadigini kabullenmek daha zor.
Ama eninde sonunda kabullenip unutuosun eskisi gibi özlem olmuyo ama ölüm öle deil.
Aman hepsi zor ya içim karardı gece gece
 
Moral olsun diye yazmak istedim
Ailesinde sorun yasayan veya sevgi gormeyenler esleri tarafindan seviliyor ve iyi bir ailesi oluyor.
Sanki bazen denge kuruluyor.
Belli bir yastan sonra kendi kurdugunuz aile kaliyor.
Burada evlendikten sonra baba anne eskisi gibi olmuyor yazan cok olabiliyor.
tesekkur ederim.
 
Insana imtihan için özlemek yeter !!
Bir şehri ...
Bir sesi ...
Bir nefesi ...

Başka da anlatacak dermanim yok zaten..
Sanırım su aralar en büyük derdim bu :KK43:
Anlayan bu kadarcık satırdan da anlar değil mi?
Ne gerek var uçsuz bucaksız paragraflara ..

Hepinize günaydın ..

İs geregi esimle ayrı yasiyoruz. Boyle hayat mi olur ya :/
 
Günaydın...
Özlemek başta hala sana o güzel hisleri karmaşık bir şekilde yaşatsa da güzel ama yorucu evet. Her duygu gibi o da geçiyor bir süre sonra özleminden nefesini sıkıştıran kişi herkes gibi biri oluyor.
Geçmesini istiyorsan, ileriye doğru devam etmek istiyorsan duygusallığa izin verme, bu süreçte şiirler yok, onu hatırlatan şarkılar yok, anıları depreştiren kitaplar filmler yok... Biraz daha özleyip kendimi yormak istiyorum diyorsan bol bol şiir oku. Bknz aşağıdaki gibi:


“Şimdi uzaklık ve özlemek ile ilgili bir şeyler söyleyeceğim. Siz diyeceksiniz ki başladı yine kafa ütülemeye. Ben de yok diyeceğim bu kez anlatacaklarım farklı. E hadi bakalım anlat diyeceksiniz o zaman. Anlatıyorum.. Özlüyorum lan! Çok özlüyorum. Başka türlü bir özlemek bu ama. Hani böyle herkesin herkesi özlediği gibi değil de, sadece ben böyle özlermişim gibi. Bu özlemeyi tasvir etmeye çalışabilirim elbet. Bir sürü süslü söz mümkün. İçinde martılar olan, trenler olan, şarkılar, şiirler, aşk sözleri olan. Bir kitabı koklayıp, bir tişörtü düşünüp, mavi bir melek çizip nasıl özlediğimi anlatabilirim. Ama bu kez başka türlü özlüyorum. O kadar başka ki neyle anlatmaya çalışsam anlatamadıklarım eksik kalacak biliyorum. O yüzden yalınlığa sığınıyorum. Bazen tek bir kelime, basitlikten kaynaklı zerafetle, bütün benzetmelerden daha kuvvetli olabilir. Özlüyorum. Çok fena özlüyorum. Hem çok güçlü hem de çok zayıfmışım gibi, coşkulu bir umutla kahreden bir umutsuzluk arasında gidip geliyorum bazen. Hisler durmaksızın çatışıyor birbirleriyle. Birbirlerine ekleniyorlar bazen, bazen birbirlerinden çıkıyor bazen de birbirlerine bölünüyorlar. Sadece şundan eminim. Tüm işlemlerin sonunda tek bir sonuç kalıyor elimde. Özlüyorum.. Bazen bir yabancı olan, bazen canımın içi; kocaman kıvırcık bir gülümseme bazen, bazen de dünyanın en güzel ihtimali...”

Sana bu uzun uzun vakit ayırıp yazdigin için gerçekten teşekkür ederim .
Her kelimen değerli...
Aklımı konuşturmaya çalışacağım
Zira kalpten fayda yok ..
Soğursam bi daha hicbir şey eskisi gibi olamadigindan sabır gosteriyorum ,belki de kendimi eziyorum ama kıyamıyorum da anlıyor musun soğumaya..
Çelişki benim hayatımda yoktu epey zamandır
Çelişkilere düşüyorum...
 
Özledim...
minicikken başımı yaslayıp, sıcaklığı ile okulda dert edindiğim şeyleri unuttuğum annemi özledim...
90’lı yılların sakin istanbulunu, insanların sadeliğini saflığını, hadi bir çay koyun biz geliyoruz diyen komşularımızı.
Üniversite çağındaki, özgür ve şimdi en güzel günlerim olduğunu düşündüğüm zamanları özlüyorum ...
Ama en çok da ; İstanbul’umu özledim, hem de iliklerime kadar.. hiçbir zaman iki haftadan fazla ayrı kalmamıştım , şimdi aylar oluyor ayrıyım..
———-

Yeni bir ülke bulamazsın, başka bir deniz bulamazsın. Bu şehir arkandan gelecektir.
Sen gene aynı sokaklarda dolaşacaksın, aynı mahallede kocayacaksın; aynı evlerde kır düşecek saçlarına..
Dönüp dolaşıp bu şehre geleceksin sonunda...
Başka bir şey umma, ömrünü nasil tükettiysen burada , bu köşecikte..
öyle tükettin demektir, bütün yeryüzünü de..
 
5 Aralık günü sabahı benimle olan hareketlerini hissettiğim bebeğimi özledim sadece tekmelerini o bile çok büyük bir sey miş çünkü kucağıma alamayıp kokusunu hissedemeden toprak altına verdim buda benim sınavım özlemek çok zor
 
5 Aralık günü sabahı benimle olan hareketlerini hissettiğim bebeğimi özledim sadece tekmelerini o bile çok büyük bir sey miş çünkü kucağıma alamayıp kokusunu hissedemeden toprak altına verdim buda benim sınavım özlemek çok zor
Seninde basın sağolsun kuzucum :(
 
Back
X