- 27 Aralık 2009
- 644
- 942
- 303
bayanlar ben panikatağı kendi kendime atlatanlardanım. bir ara depreşti trafik kazası yaşadım şu anki gebeliğimin ilk haftalarında ancak kısa sürdürdüm şimdi daha iyiyim tekrarlamadı atak neyseki.kısa sürdürdüm diyorum çünkü yönetmeyi öğrendim.Prof. Dr Özcan köknel'in 99 sayfada panikatak adlı bir kitabı var onunla öğrendim panik atağın ne olduğunu, olmadığını ve nelerin tetiklediğini... tam 9 yıl önce başladı bendeki bulgular ciddi bir krizle acilde buldum kendimi bir kaç kez o dönemler öyle kötüydüm ki yemek yerken öleceğim korkusu yaşamaktan zayıflamıştım yiyemiyordum düşünün. Yaşayan bilir zaten ölüm korkusu hissettirmesini. Bu rahatsızlığım varken hiç ilaç kullanmadım öncelikle bunu belirteyim. Sanki ilaç kullanırsam kendimi aciz hissedip bununla baş edemeyecek güvensizlikte olacaktım. İlaca bağımlı hale gelecektim. Bu sebeple tercih etmedim bunun yerine mücadele ettim. Öncelikle atak halinde ölmeyeceğinizi bunun geçici olduğunu bilmeniz ve inanmanız gerek. sizi neyin sakinleştirdiğini bulmalısınız püf noktası bu. ben soft sakin müzik dinlerken sakinleşiyordum derin derin nefes alıp müziğe kendimi odaklıyor başka şeyler düşünmeye zorluyordum kendimi. etrafımdakileri de uyardım o dönem onların paniği sizi daha da panikletiyor çünkü. bu kriz atlatma konusunda bayağı ustalaştım diyebilirim. toprağa basma,(atak yazın geldiyse şayet) yüzüme buz sürme ve klima karşısına geçme de beni sakinleştiren durumlardı. ilk dönemler atak çok geç geçerken zamanla çok aza indi geçme süresi. bir süre sonrada hiç geçirmemeye başladım. şimdi iyiyim ve korkmuyorum bu illetten. 
size de tavsiyem sizi neyin sakinleştirdiğini bulmanızdır.
size de tavsiyem sizi neyin sakinleştirdiğini bulmanızdır.
ve biz özellikle kadınlar bunu çok yapıyoruz. yani polyanna oynamak, gerçekte olan bir şeyi bastırıp olmamış gibi davranmak zamanla beynin kimyasını bozuyor. beyin gerçekte bu şey oldu derken biz hayır olmadı diye inandırmaya zorlamaktan onun normal ya da normal olmayan durumlarda vermesi gereken tepkisini bozuyoruz. bu yüzden kalp krizi geçiren biriyle hemen hemen aynı belirtileri yaşıyoruz ama ölmüyoruz. 
öldürmüyor bunu bilin.atağımız durduk yerde geliyor tüm bu bozulmalardan. ben ilk acile gittiğimde şok mu yaşadın diye sordular. Allah korusun sanki tüm ailemizi kaybetmişiz gibi tepki veriyor vücudumuz bu illette malesef. ama buna neden olan emin olun biziz. ben atlattım ama atağı atlattım hala bazı durumlar kaldı üzerimde. örneğin karşıdan karşıya geçme fobisi yani agirofobim var.bu olaydan sonra oluştu. bu nedenle araç kullanamıyorum. bunu yenmeye çalışıyorum şimdi. buna da şükür atak gelmesin de. ne pis bir illet olduğunu çok iyi bilenlerdenim. 
