-
-
Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.
Panik Atak Yaşayan Hamileler, Hamile adayları...
- Konu Sahibi Editor
- Başlangıç Tarihi
- 17 Mayıs 2017
- 394
- 178
- 53
- 13 Kasım 2016
- 742
- 1.133
- 43
- 36
Tam bunu sormak için girmiştim ben de merak ediyorum.. Baştan beri hep sezeryan düşünüyodum son hafta ondan korkmaya başladım ama normal sancım gelirse de paniklerim naparım bilmiyorum kafam çok karışık ne bebeği ne kendimi riske atmak istemiyorum
- 17 Mayıs 2017
- 394
- 178
- 53
- 17 Haziran 2016
- 3.779
- 4.547
- 53
- 33
Sakin böyle düşüncelere girme. Eğer böyle birşey olsa doktorlar ilaç kullanımına pozitif bakar. Zorda kalmadıkça vermiyorlar. Allahın izniyle sağlıkla doğum yapacağız insallah.Ben artik bebeqimin saqliksiz olduqunu dusunmeye basladimnette bakiyorum surekli diyoki annenin yasadiqi stres zeka qeriliqi yapar
- 17 Haziran 2016
- 3.779
- 4.547
- 53
- 33
Nebiliyim kizlar ya nette oyle yazinca hep insan tedirqin oluyo okudum aqladim
Rabbim nolur saqlikli olsun baska bisey istemiyorum nolurrr benim bu sacma dusuncelerim yuzunden ona bisey olmasin Ya evden çıkıp çocukları gezdirebilegim bi parka götüreceğim ama korkuyorum orda bişey olursa çarpıntim olursa yok nefesim daralirsa. Of yaa millete bakıyorum o tatilden o tatile kosuyor. Otobüsle bile gezmeye gidiyorlar ben korkudan bi yere gidemiyorum. Ne olacak benim halim ya. Daha 25. Hafta dayım 
Hastanelerden olabildiğince uzak durmaya çalış.. Ciddi olmayan durum haricinde gitme kendini kontrol etmeye çalış..Ben hem hamilelikteki skntılarımdan dolayı hem panik atak durumundan dolayı ara sırada kusma ishal ya da idrar yolu enfeksiyonu vb. Rahatsızlıklardan dolayı 8 aydır sürekli hastanelerdeyim ve artık hastane fobisi oluşmaya başladı.. Çoğu zaman mecburi gittim ama ara sıra da kendi isteğimle gittiğim zamanlar oldu ve artık serumdan iğneden nefret eder hale geldim.. Doğuma az kaldı ve kendimi telkin etmeye çalışıyorum.. Sonuçta istesemde istemesemde yaşayacağım bu durumu çocuk bir şekilde doğacak.. O nedenle şu an kendime çok dikkat etmeye hasta olmamaya aynı zamanda ruhsal olarakda sakin kalmaya kafa dağtmata çalışıyorum.. Tavsiyem eğer maddi imkanınız az da olsa el veriyorsa alışverişe çıkın kendinize birşeyler alın giyinin süslenin.. Etraftanda güzel yorumlar aldığınızda emin olun iyi gelecek..
Ben dışarı çıkmaya korkuyorum. Yanliz kalacağımı düşündüğümde yada çok az kalbim çarpsa ben onu düşünürken dahada hizlaniyor. Bu sefer hızlı nefes alıp vermeye başlıyorum. Sabah çarpıntim oldu evde. Onu düşünürken hızlandı. Evde 130 vardı. Belki fazlaydı. Hastaneye gittim 113. Ekg 94. Sinir oldum. Aglayacakyim. Bütün günüm kötü geciyo buse sefer. Kolumu kaldırasim gelmiyo. Hangi doktora gitsem ne yapsam diye düşünüyorum.
Canım bi psikiyatriye görünmende faydan var.. Bu yaşadıklarının çoğu psikolojik.. Hissettiklerini seni kötüleştiren kalbinin çarpmasına sebep olan ya da yalnız kalamamaya iten neler varsa anlatmalısın.. Hamileyken kullanılan ve bebeğe zarar vermeyen ilaçlar var durumuna göre alabilirsin.. Bende ilaç kullanıyorum ve 3 tane doğum doktoruna danıştım 3 ü de kullanabilirsin dedi.. Belli bir haftadan sonra bebek organ gelişimini tamamladığı için zararı yok.. Ayrıca annenin yapmış olduğu sinir stres ve vesvese bebeğe çok daha fazla zarar veriyor..
Gidiyorum psikiyatriye. Bi damla verdi. Baslayamadim korkudan. Antidepresan vermedi.idare ediyosun diyor. Ama zorluyo beni. Bu ara acile gidiyorum
başlamak istemiyorum idare edeyim diyorum ama korku gelince kendimden geçiyorum. Ter atıyorum.
- 14 Mart 2013
- 7.872
- 3.804
- 173
Kızlar hepinize hayırlı gebelikler hayırlı doğumlar, sağlıkcakla kucağımıza alalım bebişlerimizi inşallah:)
Benim de ikinci gebeliğim bu. İlkinde psikolojim fazlasıyla zayıftı, panik ve anksiyete rahatsızlıklarım hiç rahat vermedi ve ben tadını hiç çıkaramadım. Ekim 2013te doğum yaptım ve lohusalığımda da tetikleyecek birkaç olay yaşadım. O günden sonra oğluşum için daha güçlü olmam gerektiğini hep kendime hatırlattım, çok zor oldu üstüne gitmek ama yavaş yavaş başardım. Şuan yine yaşıyorum panik, kaygılar, korkular felan ama takılmamak için kendimi rahatlatıcak seyler bulmaya calısıyorum. İlk başlarda elimdeki işe odaklanamıyordum bile ama zamanla ısrarcı olunca hafiften değişimler oluyor olumlu yönde. Allah hepimizin yardımcısı olsun :)
Benim de ikinci gebeliğim bu. İlkinde psikolojim fazlasıyla zayıftı, panik ve anksiyete rahatsızlıklarım hiç rahat vermedi ve ben tadını hiç çıkaramadım. Ekim 2013te doğum yaptım ve lohusalığımda da tetikleyecek birkaç olay yaşadım. O günden sonra oğluşum için daha güçlü olmam gerektiğini hep kendime hatırlattım, çok zor oldu üstüne gitmek ama yavaş yavaş başardım. Şuan yine yaşıyorum panik, kaygılar, korkular felan ama takılmamak için kendimi rahatlatıcak seyler bulmaya calısıyorum. İlk başlarda elimdeki işe odaklanamıyordum bile ama zamanla ısrarcı olunca hafiften değişimler oluyor olumlu yönde. Allah hepimizin yardımcısı olsun :)
Ben 26. Hafta dayım. Hiç birşey anlamadım. Korkularım git gide artıyor. Allahım yardım etsin
Merhaba arkdslar..30 yasındaym 3.5 yıllık evliyim ve 2.5 senedir panik atak hastasıyım.ilk basladgnda hem gunduz iç sıkılmaları nefesim yetmyckms hissi ve delirecek gbi hissediyordum kendimi bunun yanı sıra gece uykumdan kalp krizi geciriyormuscassına kalp carpıntısı uyusma nefes alamama gbi ataklarım olup acillik oluyordum.2 sene suresınce cesitli ilaclar kullandım ve gunduz nrfes problrmlerım gecti sadece ara ara gece nöbetlerine döndü ilacımı da sadece secitaya kdr düşürmüştüm.doktoruma artık bebek düsündüğümü belirttim vr ilacımın dozajını azaltmaya basladık 10 mg sonra 5 mg düşürdü ki benm rahatsızlıklarım tekrar basladı.su an memleketimde tatildeyim ve 1 hafta once baska bi rahatsızlıktan dolayı acilr gittm serum taktılar ve sonrasında cok buyuk bı atak gecirdm o an ruhum bedenime sıgmıyor ne yatabiliyorm ne kalkabiliyorm.acilde yapılan sakinlestiricinin en ufak bi etksi olmuyor.iç sıkıntım gecmıyor o huzursuzluk beni mahvediyor.ve tekrar doktora gittim xanax ve paxil e basladı tekrar ama brn hiç bi zaman bu hastalıgı yenemeyecegm ve hiç bir zaman hamile kalamayacagm diye düşünüp kahroluyorum.kendimi o kdr gucsuz ve eksik hissediyorum kı.bu beni kahrediyor.umutsuz vr karamsarım aklımdan olumsuz düşünceleri atamıyor hiç bir seyden zevk alamıyorm.ne yasamaya ne de ölmeye cesaretim var.bi umut buraya üye oldum belki bi nebze olsun bi umut ışıgı bulabilirim diye
Benzer Konular
