benimde bu ikinci bebeğim ilkini o kadar çok istemiştimki ama olmadı zaten o olaydan sonra başladı bu hastalık demekki hastalıktan hepimiz aynı duygular içindeyiz umarım doğumdan sonra her şey düzelir.
bu kadar olur aynı şeyleri yaşıyormuşuz. kimileri hissetmeye başlayınca daha çok bağlanırsında diyor. bilmiyorum nolcak durumumuzneden boyle hissediyoruz acaba. benim bundan önce bir düşüğüm olmasa ve ona bağlanmış olmasam düşünücem ki böyle hissetmem normal. sanırım bağlanamamızda hastalıkla ilgili. bilemiyorum.
bende de aynı duygu var. hastalık bizi öle yıpratıyor ki bazen. artık iyi olup olamayacağımıza odaklanıyoruz. bebeği maalesef ikinci sıraya atıyoruz. ben de öle en azından. sanki dünyaya geldiğinde ona iyi bakamayacağım gibi geliyor.