- 14 Mart 2013
- 7.872
- 3.804
- 173
Önceden çok çok fazla oluyordu bende bu durum, sonradan azalmıştı. Olsada dillendirmemeye çalışıyodum. Beni korkutmasına musade etmiyodum elimden geldiğinde. Ama dün gerçekten çok kötü bir gün geçirdim gece 3 4 gibi uyuyabildim. Birden başlaması da insanı çok tedirgin ediyor.Kızlar bu iç sıkıntıları ağlama nobetleri el ayak boşalacak gibi olması bayılacak gibi olma gün boyu olum korkusu hepsi bende de oluyor indan ne yapacağını bilemiyor çaresiz hissediyor. Kayinvalidemler yanımda onlara içimi dokemiyorum anlamazlar diye.Esime arada bir söylüyorum dogumu atlattin daha neyin derdindesin diyor kızıyor gibi konuşuyor. Çocuğun la ilgilen diyor onunla ilgilensemde olum korkusu aklıma geliyor. Bebegim oldu diye mutlu bile olamadım bu hastalık nedeniyle.İlaç kullanmak zorunda kalırsam çocuğuma mama vermek zorunda kalırsam diye ağlıyorum. Onun yüzüne baktıkça hamilrlikte de ilaç kullandığım için aglayasım geliyor.kaç aydir yalnız kalamıyorum ne zamana kadar insanlar benim yanimda olacak ki.Allah yardımcımız olsun.
Kayınvalidenlere anlatsan onlarda huzursuz olup bedensel bir sorun ararlar büyük ihtimalle. Bu da seni daha fazla strese sokabilir. Psikolojik konularda az çok bilgileri varsa anlayabilirler belki diye düşünüyorum ama zor bir ihtimal gibi.
En iyisi azcık faydası oluyorsa buraya yaz canım. Kendini ne kadar idare edebilirsin bilmiyorum ama başta sen sağlıklı olmazsan çocuklarına ailene de birşey veremezsin. Doğum sonrası hormonlar normale dönene kadar da çok zorluyor insanı o yüzden anlayabiliyorum. İlkini bende zor geçirmiştim. Ama bazen unuttuklarımızı başkasının hatırlatması iyi oluyor.
Unutma kiii bu yaşadıkların sadece beyninin bir oyunu. Ona aldanma. Cennet kokan bir meleğin var senin, çocukların var ne güzel.. Allah hepimizin evladını bağışlasın, mutlu olmak için en büyük sebebimiz onlar:)