Paramparçayım

Yazdıklarım gerçek. Bende başkasından duysam manyak mısın derdim. Kesinlikle beni eleştirmenize kızmıyorum. Çünkü sonuna kadar haklısınız. Beni öyle bir psikolojinin içine soktu ki ben kendimden şüphelenir oldum. Ben izin verdim bana bunları yapmasına artık izin vermeyeceğim. Benim ruhen hasta olduğumu söylerdi hep. Sanki bütün bunları ona ben yapmışım gibi. Beni yerle bir etti. Kendimi tanıyamaz oldum.
Merak ettiğim size baskı falan yapıyor muydu ? Tehdit vs ? Çünkü normal şartlarda böyle bir insanla kalamayacağınızi düşünüyorum . Korktunuz mu ?
 
Bir arkadaşımın öyle bir sevgilisi vardı . Ne ayrılıyor ne kızı bırakıyordu .. çok seviyorum diye ağlıyor ancak yapmadığını da bırakmıyordu . Sürekli öldürmekle tehdit ediyordu . Yaptıklarını düşününce biz de korkmuştuk açıkçası ... Çok zor kurtuldu o çocuktan .. çünkü bir süre sonra öyle sindirdi ki kızı .. kız ciddi ciddi korkuyordu . Ne yapacağını bilmiyordu ..
Bence tamamen koptu ise iletişiminiz ucuz atlatmissiniz .. size kızıniza ciddi bir zarar verebilirdi . Karşınızdaki sağlıklı bir birey değil çünkü ... Bundan sonra dikkatli olun ...
 
Merak ettiğim size baskı falan yapıyor muydu ? Tehdit vs ? Çünkü normal şartlarda böyle bir insanla kalamayacağınızi düşünüyorum . Korktunuz mu ?
Evet çok korktum. Tehdit ediliyordum birçok şey için. Daha önce defalarca şikayet ettim. Birçok konu hakkında beni tehdit etti. Defalarca ölüm korkusu yaşadım. Kimseden hiçbir şeyden korkmuyordu. Artık tehditlerine boyun eğecek kadar bile gücüm kalmadı. Ne yapmak istiyorsa yapsın. Ben daha fazla dayanamayacağım çünkü.
 
Beni öyle sindirdiki ne doğru ne yanlış bilemedim. Sadece beni sevmeni istiyorum derdi. Dedim ya kendimden şüpheye düştüm. Bana yaptıklarını bir ara ben bile normal görmeye başladım. Sağlıklı düşünemez oldum. Kendimi ona mecbur hissettim. Her şeyin benim iyiliğin için olduğuna beni inandırdı. Defalarca ayrılmak istedim ama beni bırakmadı asla bırakmayacağını beni başkasıyla görmeye dayanamayacağını onu bırakırsam hem bana hem de kendine zarar vereceğini. Bilemezsiniz bunu. Ben artık özgürüm ama yinede korkuyorum. Ben bir senede yaşlandım. Çevremde kimseyi bırakmadı herkesi uzaklaştırdı konuşacak kimsem kalmadı. Her şeyimi sürekli kontrol etti. Attığım her adımdan haberi oluyordu. İlk başlarda böyle değildi tabiki. Her seferinde hep bir anlık olduğunu söyledi. Beynimi yıkadı. Benim aklımla ruhumla oynadı
 
Böyle insanlar aileden toplumdan izole edip karşısındakini gucsuzlestiriyor . İyice kendine bağımlı , köle yapmaya çalışıyor .. birçok programda da izledim .. yıllarca bırakmadıkları da oluyor ..
Kesinlikle ama kesinlikle ona inanıp veya korkup geri dönmeyin...
 
Adamın ruh hastası olduğunu anlamanız 1 sene mi sürdü?
Verilmiş sadakanız varmış da 1 senelik kabustan uyanmissiniz..
Size tavsiyem bir evladınız olduğunu her daim aklınızda bulundurup,onun yaşamasıni istemeyeceginiz hataları kendinize de layık bulmayın..
Siz bu kadar çabuk anormallikleri normallestirebildiyseniz sağlıklı bir evlat yetistiremezsiniz..
Kendiniz için değilse bile evladiniz için bundan sonra 2 düşünüp 1 hareket edin.
 
ilk kocadan b osanipta boyle bir adamla.birliktelik devam ettirmek akil harci degil zaten
yanlis en basta yapılmış. Insallah dogru yolu bulursunuz i kinizde en kisa zamanda
 
Siz bir anneniz okurken sasirdm bu boyleyse eski esiniz ne yaptida ayrildiniz kiziniza uzuldum gercekten
 
Adamın ruh hastası olduğunu anlamanız 1 sene mi sürdü?
Verilmiş sadakanız varmış da 1 senelik kabustan uyanmissiniz..
Size tavsiyem bir evladınız olduğunu her daim aklınızda bulundurup,onun yaşamasıni istemeyeceginiz hataları kendinize de layık bulmayın..
Siz bu kadar çabuk anormallikleri normallestirebildiyseniz sağlıklı bir evlat yetistiremezsiniz..
Kendiniz için değilse bile evladiniz için bundan sonra 2 düşünüp 1 hareket edin.

ilk kocadan b osanipta boyle bir adamla.birliktelik devam ettirmek akil harci degil zaten
yanlis en basta yapılmış. Insallah dogru yolu bulursunuz i kinizde en kisa zamanda
Şöyle söyleyeyim bu psikopatlıklar birden ortaya çıkmadı. İlk başlarda gayet normal bir ilişki yaşıyorduk. Şiddet daha sonra başladı ve dozu giderek çoğaldı.
 
Herkese iyi günler;
Nereden başlasam bilemiyorum. Hayata tutunmaya çalışıyorum. Çok bitkinin,yalnızım,ne yapacağımı bilemez haldeyim. Göğsümün üstündeki ağırlıkla yaşamaya anne olmaya devam ediyorum fakat ruhum ölü.
31 yaşındayım ufak bir kızım var ailemle yaşıyorum eşimden ayrıldım mesele eski eşim değil. Eşimden sonra birlikte olduğum kişiyle ilgili.
Yaklaşık bir yıl önce tanıştık. İlk başlarda her şey güzeldi. Geziyorduk,gülüyorduk,eğleniyorduk,dertleşiyorduk.
Bir süre sonra her şey değişti. Mesnetsiz kıskançlıklar,kavgalar,küfürler,aşağılamalar ve en kötüsü fiziksel ve psikolojik şiddetti.
Kendi kafasında yarattığı kurgular yüzünden dayak yedim. Sorduğum bir soru yüzünden,bazen geçirdiğim bir rahatsızlık yüzünden dayak yedim ben.
Burnum oynadı yerinden defalarca yüzüm morardı makyajla kapadım. Öyle bir noktaya geldim beni öyle bir noktaya getirdi ki beni dövmesini kafamda normalleştirmeye başlamıştım.
Haklı ama diyordum çok sinirli diyordum bende öyle demeseydim diyordum.
Oysa beni hep yanlış anlıyordu hiçbir zaman kendisine hakaret etmedim küfür etmedim üzerime saldırmasına neden olacak bir şey yapmadım.
Onun canını yaktığımı bu yüzden onunda benim canımı yakması gerektiğini söyledi hep.
Beni defalarca evine kilitledi gitmeme izin vermedi.
Kaç kere ölüm korkusu yaşadım psikoljim yerle bir en dipteyim.
Kendine zarar verdi canımı yaktığını söylediğimde kendine de zarar verdi.
Çünkü beni çok seviyormuş kıyamıyormuş bu yüzden kendine zarar vermiş.
Benim kanımı akıttı kendi kanını akıttı. Ne için? Çünkü o gün suratım asıktı. Başka gün bir arkadaşı için "kim?" diye sordum. Başka bir gün çarşıya gitmek istedim. Başka bir gün kızımın babasıyla telefonda konuşmak zorunda kaldım. Bu ve bunun gibi bir sürü neden.
Bazen belki kızmakta haklıydı ama dövmekte sövmekte haklı mıydı? Kendimi çok değersiz hissediyorum.
Her seferinde perişan şekilde geldi bana yalvardı sözler verdi yeminler etti. Sana bir daha öyle dokunmayacağım dedi.
Bir süre gerçekten bana zarar vermedi.
Hamile olduğumu öğrendim erken dönemde. Zamanın uygun olmadığını söyledim. Aldırmak istedim izin vermedi. Gebeliği onun zoruyla devam ettirdim.
Ve ben hamileyken yüzüme göğsüme yumruk yedim. Eve kilitlendim geceden sabahın körüne kadar fiziksel olarak aşağılandım. Ağıza alınmayacak küfürlere aşağılanmalara maruz kaldım.
Ertesi gün yine geldi beni sevdiğini söyledi. Çocuğunu taşıdığımı evleneceğimizi söyledi.
Ama bu sefer inanmadım. Gebeliği sonlandırdım canım çok acıdı kalbim yandı. Ben bu kadarını hakedecek ne yaptım? Hala arıyor bende Sevmiştim belki hala seviyorum ama çok şükür aklım hala yerinde. Böyle yaşanmayacağını biliyorum.
Hiç dertleşecek içimi dökecek kimsem yok. Okuduğunuz için teşekkür ederim.
Hangi kadin dayagi hak eder soylermisin. Sen bu kadar degersiz birimisin. Gercekten seven insan incitirim diye akli cikar. Hemde hamileyken dovuyor. Tam bir adiymis. Bu dayaklarin sonu gelmez birgun elinde kalirsin.
 
Ufak çocuğu olan annelerin (özelliklede kız) bu kadar kolay hayatlarına birilerini almalarını anlamıyorum anlayamıyorum.
Hiç mi gazete haber vs takip etmiyorsunuz bu kadar mı koca meraklısı oldunuz. Hergün görüyoruz neler oluyor tv’de. Ve sizinki über-psikopatmış. Böyle bir adamla ne yapacaktınız evlenip evladınıza baba mı? Evlenmeyip ne yapacaktınız gayri meşru çocuk mu?
Yapmayın allah aşkına önce çocuğunu sonra kendini düşün. Sana böyle davranan biri yarın kızına nasıl davranır düşündün mü? Pamuklara mı sarıp sarmalar sanıyorsun?
Sende gelmiş hala hatalı olduğum noktalar olabilir diyorsun. Sen o psikopattan dayak yiyip eve gözün mor geldiğinde düşündün mü kızın ne düşünüyor diye? Benim tansiyonum düşse uzansam 1 yaşındaki oğlum bana bişey oldu sanıp ağlamaya başlıyor.
Şuan bunları sana yazarken evladım kucağımda uyuyor ve benim içim acıdı o yavruya. Sen mi? Kızınla oyunlar oynayıp müze falan gezmek varken seçtiğin hayatı yaşıyorsun yapacak bişey yok...
 
Dövmüş, sövmüş, kitlemiş, yüzümünuzun gözünüzün yeri değişmiş vs siz onu bunlara rağmen bırakmamışsınız burda iki yorum için mi birakacaksiniz.
Siz ne b*k yaşıyorsanız yaşayın ama lütfen kızınızı o adamdan uzak tutun olur mu ?
Kızınıza aileniz baksın ya da velayetini babaya verin ama sizin yaninizda olmasın. Bunu söylemek için geldim .
 
Şöyle söyleyeyim bu psikopatlıklar birden ortaya çıkmadı. İlk başlarda gayet normal bir ilişki yaşıyorduk. Şiddet daha sonra başladı ve dozu giderek çoğaldı.
Şimdi hadi hakaretlere, küfürlere sustunuz diyelim, ama siz ilk el kaldırmış ya, niye bu ilişki orada bitmedi?

Elin adamı sizi dövüyor. Daha ne olsun bir ilişkiyi bitirmek için? Defalarca dayak yemek ama devam etmek neyin kafası?
 
İlk dayakta ayrılmanız gerekirdi. Hatanın büyüğü sizde
Adam sizin psikolojinizi bozmuş, hala hatalarım vardı diyorsunuz
Yardım alın, psikolojinizi düzeltin önce. Ve her şeyden önce kızınızı düşünün
 
Bir insan kendini aşağılayıp şiddet gösteren biri için nasıl hala seviyorum diyebiliyor hayret ediyorum. Bence bir psikoloğa başvurup yardım almalısınız.
 
Back
X