- 17 Ocak 2017
- 640
- 1.537
- 33
- 35
- Konu Sahibi salinger29
- #1
kızlar merhaba,
sanırım ben güzel giden ilişki katiliyim. kendimi karşı cins ilişkilerinde duygusal olarak hiç güvende hissedemiyorum. sürekli karşımdakinin benim kafamda kurguladığım mükemmel cevapları vermesini bekliyorum ama öyle bir dünya yok.
bazen kendime bakınca hayatı romantik müzikal tadında yaşamak isteyen bir psikopatmışım gibi hissediyorum. Böyle anlarda da haliyle bir betona çakılma hadisesi yaşıyorum.
küçük bir örnek anlatayım. Dün gece kendime uzun zaman sonra sanatsal bir ortam oluşturup güzel bir resim yaptım. Sonrasında da 01.00 gibi sevdiceğime, nişanlıma sana az sonra bişey göndereceğim göndereceğim şey senin bana yeniden aşık olmanı, vereceğin tepki de benim sana yeniden aşık olmamı sağlayabilir dedim. (Biraz ergence evet ama ne yapayım duygusala bağladım.)
Kendisi 07.30-16.30 arasında çalışıyor ve cuma günü olduğu için de eğlenmek istedi arkadaşlarıyla oyun oynuyordu. Bunu bildiğim için cevap vermeye uygun olunca bak dedim. O da daha tatlı bi cevap verebilmem için yarın sabah gönderir misin? dedi. Ben klasik betona çakılma anlarından birini yaşadım. Ya ikimizin düşünce sistemi arasında yoğun bir fark var, ya da ben prenseslik sendromuna yakalandım bilmiyorum.
İlişkinin başında kullandığım her kelimeye hayranlık duyan sürekli şiir tadında konuşan kişi neticede, şu an ürettiğim sevdiğim bişeyi merak etme tenezzülünde bulunmadı gibi hissediyorum.
Böyle şeyleri düşününce evlediğimde, içimdeki tüm yumuşak tarafın tüm renklerin zamanla katılaşıp yok olacağına inanıyorum nedense. Sanki kimse beni anlamayacak, karşılaştığım herkes verdiği veya vermediği tepkilerle beni hayal kırıklığına uğratacak gibi.
Zaten böyle bir korku taşıdığım için de sürekli bu meseleler hakkında hassaslaşıp, 'neden öyle dedin' veya 'neden öyle demedin' diye adamı delirtiyorum.
Ya da gerçekte haklıyım ama haklı olmak daha acıtıcı olacağı için kabullenmiyorum.
İnsanlardan veya bu aşk meşk olaylarından sizce çok fazla şey mi bekliyorum, bu beklentilerle evlenirsem iyice kafayı mı sıyırırım, kendimi mi değiştirmek zorundayım, ilişkide mi bir sıkıntı var? hooğğğfff.
sanırım ben güzel giden ilişki katiliyim. kendimi karşı cins ilişkilerinde duygusal olarak hiç güvende hissedemiyorum. sürekli karşımdakinin benim kafamda kurguladığım mükemmel cevapları vermesini bekliyorum ama öyle bir dünya yok.
bazen kendime bakınca hayatı romantik müzikal tadında yaşamak isteyen bir psikopatmışım gibi hissediyorum. Böyle anlarda da haliyle bir betona çakılma hadisesi yaşıyorum.
küçük bir örnek anlatayım. Dün gece kendime uzun zaman sonra sanatsal bir ortam oluşturup güzel bir resim yaptım. Sonrasında da 01.00 gibi sevdiceğime, nişanlıma sana az sonra bişey göndereceğim göndereceğim şey senin bana yeniden aşık olmanı, vereceğin tepki de benim sana yeniden aşık olmamı sağlayabilir dedim. (Biraz ergence evet ama ne yapayım duygusala bağladım.)
Kendisi 07.30-16.30 arasında çalışıyor ve cuma günü olduğu için de eğlenmek istedi arkadaşlarıyla oyun oynuyordu. Bunu bildiğim için cevap vermeye uygun olunca bak dedim. O da daha tatlı bi cevap verebilmem için yarın sabah gönderir misin? dedi. Ben klasik betona çakılma anlarından birini yaşadım. Ya ikimizin düşünce sistemi arasında yoğun bir fark var, ya da ben prenseslik sendromuna yakalandım bilmiyorum.
İlişkinin başında kullandığım her kelimeye hayranlık duyan sürekli şiir tadında konuşan kişi neticede, şu an ürettiğim sevdiğim bişeyi merak etme tenezzülünde bulunmadı gibi hissediyorum.
Böyle şeyleri düşününce evlediğimde, içimdeki tüm yumuşak tarafın tüm renklerin zamanla katılaşıp yok olacağına inanıyorum nedense. Sanki kimse beni anlamayacak, karşılaştığım herkes verdiği veya vermediği tepkilerle beni hayal kırıklığına uğratacak gibi.
Zaten böyle bir korku taşıdığım için de sürekli bu meseleler hakkında hassaslaşıp, 'neden öyle dedin' veya 'neden öyle demedin' diye adamı delirtiyorum.
Ya da gerçekte haklıyım ama haklı olmak daha acıtıcı olacağı için kabullenmiyorum.
İnsanlardan veya bu aşk meşk olaylarından sizce çok fazla şey mi bekliyorum, bu beklentilerle evlenirsem iyice kafayı mı sıyırırım, kendimi mi değiştirmek zorundayım, ilişkide mi bir sıkıntı var? hooğğğfff.
Yıllarca eleye dokuya her şey benim istediğim gibi olacak diye uğraşa uğraşa, sonunda kendime uygun birini buldum bazen onu da çok zorladığımı hissediyorum. Kafama göre belirlediğim doğrular ve verilmesi gereken cevaplar var davranılması gereken davranışlar var bunun dışında davrananları hayatımdan bir anda çıkarabiliyorum. Çok katı ve detaycıyım hayatı zindan etmiyorum yani göz göre göre yaptığım bir kötülük yok ama bu mükemmeliyetçiliğim karşımdakini sıkacak diye çok korkuyorum. Biz sanırım "aman öyle olsun ne olacak o kadar kusur kadı kızında da olur"mantığına uzak insanlarız hayatta her şeyin olması gerektiği gibi olması gerektiğine inanıyoruz 
evlenince 'her zaman senin beklediğin cevapları veremem' diyecek. Kendini buna hazırla. 
