Lütfen ümidinizi kaybetmeyin, her zaman bir yolu var demek istiyorum bir de. Bu süre içinde yani PKOS teşhisi aldığım 17 yaşımdan beri her doktora gittiğimde problemler konuşuldu. Hani hormonumun ne kadar yüksek olduğu, kistlerimin boyutu, rahim duvarımın kalınlığı, nasıl hamile kalamayacağım.... Saymakla bitmeyen sayısız kötü tecrübeydi benim için kadın doğum doktorları..
Şimdi ise her doktora gittiğimde herşey yolunda, sağlıklısın, bebekler büyüyor, harika gidiyorsun laflarını duymak içimi soğutmuyor. Hala her doktora gittiğimde yumurtalıklarımda kist var mı diye sorarken buluyorum kendimi. Hala gözüm oralarda bir problem arıyor. En son doktorum unut artık onlar geride kaldı deiynce kendime geldim.
Atlattığımız ya da yaşadığımız şey çok zor biliyorum. Bunu da ancak yaşayan biliyor. Ama ben bu aşamaya gelmemi hep pozitif olmama borçluyum. Mutlu olun güzel kadınlar, hepiniz mutlu olun. Göreceksiniz, siz mutlu olunca herşey değişecek.